دلنوشته‌های خود را پیرامون شهادت سردار دل‌ها برای ما بفرستید

سوالاتی همچون اینکه تا کی خودخواهی و منفعت طلبی باید در جهان وجود داشته باشد؟ منفعت طلبی که به کشور گشایی و طلب همه سرمایه‌ها برای خود منجر شود و برای بدست آوردن آن حاضر به ساختن بزرگترین بمب‌ها و موشک‌ها باشند. مگر آدمی چقدر عمر می‌کند و چقدر می‌تواند از سرمایه‌های این عالم استفاده کند که این چنین حاضرند یک ملت را به عزا در آورند؟ اصلا مگر نمی‌دانند که انسان در هر کجا که باشد و هرچه داشته باشد هیچگاه نمی‌تواند به چیزی جز تنهایی که نصیب همه آدمیان است، دست یابد؟  

آری امثال این مجاهدین در ملت ما کم نبودند، که برای دفاع از مملکت خود با تمام توان با بیگانه جنگیدند تا از امنیت ما دفاع کنند؛ همچون شهید عباس بابایی، شهید مهدی باکری، شهید علی صیاد شیرازی، شهید احمد کاظمی، شهید حسین همدانی، شهید حسن تهرانی مقدم و اکنون شهید قاسم سلیمانی؛ کسی که حتی نامش امنیت بر سرزمینمان جاری می‌کرد. این افراد دارای شان و مقام والایی بودند که مرگ طبیعی برایشان کم بود و باید به درجه رفیع شهادت نائل می‌آمدند تا همچنان زنده بمانند.

برای ما که چنین بزرگانی را از دست داده‌ایم بسیار ناگوار و سخت است. حالِ دلمان را تا مدت‌ها بد کردند، اما امیدوارم این حال بد اثری مثبت در ما به وجود آورد و هرکس به نوبه خود مشت محکمی به دهان دشمنان بکوبد؛ محصل با خوب درس خواندنش؛ معلم با تربیت نسل جوان؛ یک بانو با عفت و حجابش و مسئولین با خدمت به جامعه.

 

امیدوارم به برکت خون این شهدا به زودی بیاید روزی که دعای ندبه‌هایمان مستجاب شود. بیاید آن مهیا گشته برای ریشه کن کردن ستمکاران، بیاید آن که برای راست نمودن انحرافات به انتظار اوییم، بیاید آن امید شده برای از بین بردن ستم و دشمنی. بیاید منجی عالم بشریت تا به تمام خشم‌ها و کینه‌ها و دشمنی‌های کوچک و بزرگ پایان دهد تا در سراسر دنیا تنها شاهد نیکی و محبت و شادمانی باشیم.