سرویس سیاسی جوان آنلاین: دهه فجر ما با امام آغاز می‌شود تا جهان بداند «را ه ما همان راه است و راهبر ما همان راهبر.»
سپس پرچم جشن‌ها نه در دست متولیان حکومتی و درباری که در دست خود مردم است یعنی «انقلاب ما با مردم معنا یافت و با مردم ادامه می‌یابد.»
رهبری و ترسیم نقشه چهل ساله دوم انقلاب، وجه دیگری از پویایی و زنده بودن و حرکت رو به جلو داشتن انقلاب است.
امیدی که رهبری و مردم به آینده انقلاب دارند، یک استثنا در میان حتی حکومت‌های پایدار غیرانقلابی و دموکراتیک است. نشانه‌های فراوانی وجود دارد که مردم به رغم همه مشکلات اقتصادی و سختی‌ها و تحریم‌ها وقتی حرف از «اصل انقلاب» می‌شود، حماسه‌وار پاسخ دشمنان ملت را می‌دهند.
حضور رهبر انقلاب در آغاز دهه فجر هر سال در میان «شهدای انقلاب» حاوی این پیام است که «ما انقلاب خود را مانند جان می‌دانیم» و حفظ این انقلاب از حفظ جان برای ما با اهمیت‌تر است.
تکرار دهه فجر انقلاب اسلامی در آغاز سال چهل و دوم مقابل چشم «انگلیس خبیث» بولتون‌ها، پمپئوها، ترامپ‌ها، ماکرون‌ها و صهیونیست‌ها که همگی از سال‌ها پیش، برای پایان انقلاب، به خود وعده می‌دادند، تکرار این حقیقت است که «ما هرگز عادی نمی‌شویم، ما انقلابی می‌مانیم.»
جهان شاهد بوده است که هر یک از فجر‌های انقلاب با خود نمادی از پویایی و اقتدار به همراه آورد. فجر امسال برای انقلاب اسلامی، اما فقط به یک نماد بسنده نکرد. تشییع پیکر پاک شهید حاج قاسم سلیمانی و همراهانش، آنگونه که رهبر انقلاب یادآور شد، «زنده بودن انقلاب را به رخ جهان کشید» و فرو کوفتن بزرگ‌ترین پایگاه امریکا در منطقه با موشک‌های بالستیک نقطه زن ایرانی که نخستین حمله مستقیم به نیرو‌های امریکایی در ۸۲ سال گذشته نام گرفت، نماد دیگری از اقتدار و استقلال نظام برآمده از انقلاب اسلامی بود.
در سال‌های آغازین گام دوم و چله دوم انقلاب اسلامی، این حاج قاسم سلیمانی بود که مقابل چشم نظام سلطه جهانی تصویر زنده و پاینده بودن انقلاب را به نمایش گذاشت، آن طور که در ۴۵۰ شهر هند برای او مراسم سوگواری برپا کردند و در عراق و کانادا و اروپا و حتی در خیابان‌های خود امریکا، برای او و برای آرمان‌هایی که آن‌ها را در گوش جهان فریاد می‌زد، به خیابان‌ها آمدند.
ایران انقلابی مانده است و هرگز «عادی» نخواهد شد. عادی بودنی که به معنی تسلیم بودن مقابل سلطه و زورگویی است. انقلاب اسلامی ایران موجی است که آسودگی او عدم اوست. ملت ایران انقلاب را با خون خود تازه نگه می‌دارند و این درخت انقلاب هرگز از قامت برافراشتن باز نمی‌ماند.
