آذر منصوری، از دستگیرشدگان فتنه ۸۸ و عضو شورای سیاستگذاری اصلاح‌طلبان طی گفت‌وگویی با اعتماد آنلاین با اشاره به اظهارنظر وزیر خارجه، محمد جواد ظریف که در مصاحبه با نشریه آلمانی‌زبان «اشپیگل» درباره سرانجام رابطه ایران و امریکا پس از ترور سردار شهید حاج قاسم سلیمانی، احتمال مذاکره با امریکا را رد نکرد، گفته که «در شرایط فعلی کشور، منافع ملی و موج مخالفت‌ها با ایران ایجاب می‌کند که از همه ظرفیت‌های دیپلماسی برای مقابله با این تهدید‌ها استفاده شود». سؤال این است که اگر در چنین شرایطی نبودیم و موج مخالفتی با کشور نبود، آیا ایجابی برای استفاده از ظرفیت‌های دیپلماسی نداشتیم؟ پس روشن است اشاره به شرایط کنونی صرفاً برای دادن آدرس غلط است. علاوه بر این، او انتقاد از ظریف را هم نادرست می‌داند: «در شرایطی که کشور بیش از پیش به انسجام ملی برای مقابله با تهدید‌های بیرونی نیاز دارد، این نوع مواجهه و استناد به صحبت‌های فردی که خود عامل برهم زدن برجام و اعمال بیشترین تحریم‌ها بر ایران است، درست نیست. تخطئه و تخریب ظریف در فضای داخلی کشور و به تبع آن کاهش اثرگذاری او در صحنه خارجی در مغایرت با منافع ملی کشور و انسجام و وحدتی است که بر آن تأکید و اصرار وجود دارد.» او انتقاد به ظریف را مستند به سخنان ترامپ می‌داند، در حالی که انتقاد به موضع ظریف به دلیل زمان ناشناسی او در تأکید بر مذاکره پس از ترور سردار سلیمانی بود و نه الزاماً واکنش ترامپ به ظریف. منصوری در جایی دیگر از این گفتگو در ادعایی پای رهبری را به میان می‌کشد: «از قضا یا مخالفان ظریف خود را به تغافل می‌زنند یا دانسته این‌چنین با او مخالفت می‌کنند. درصورتی که آن‌ها بیشتر از این واقعیت آگاه هستند که طبیعتاً دیپلماسی در سطح مجامع بین‌المللی و هر نوع مراوده و گفت‌وگویی بدون اذن رهبری امکان‌پذیر نیست و مجموعه تعاملاتی که در سطوح مختلف انجام می‌شود با هماهنگی رهبری است». منصوری یا مواضع رهبری را دنبال نمی‌کند و یا دانسته خود را به تغافل می‌زند؛ چه آنکه ایشان دو هفته پس از ترور سردار سلیمانی در خطبه‌های نمازجمعه صریحاً فرمودند «از مذاکره ابایی نداریم، ولی نه با امریکا...» از طرفی، بر فرض هر مراوده و گفت‌وگوی بین‌المللی با نظر رهبری باشد، آیا الان انتقاد از ظریف به دلیل مراوده یا گفتگو بود یا به دلیل موضع گرفتن در باب مراوده و گفتگو؟! اکنون انتقادات سر مواضع است و نه «اعمال»؛ در عمل ممکن است به گونه‌ای دیگر عمل شود.
