سرويس ايثار و مقاومت جوان آنلاين: بعثیها در منطقه عملیاتی فکه حدود یکصد کیلومتر مانع ایجاده کرده بودند. گاه میدیدیم که آنها برای سرکشی به موانعشان از هلیکوپتر استفاده میکردند. در برخی مناطق موانع آنها دو بخش داشت؛ ۵۰۰ متر مانع، بعد یک کیلومتر فضای خالی و باز هم مانع. میخواستند سرعت پیشروی ما را بگیرند و از طرفی با انبوهی از سیمهای خاردار و میادین مین، توان سیل انسانی رزمندگان را بکاهند. هدف بعثیها گرفتن رمق نیروهای ما بود تا اینکه وقتی به خطوط دفاعیشان رسیدند، نایی برای جنگیدن نداشته باشند.»
تا زمان انجام عملیات والفجر مقدماتی در زمستان سال ۶۱، دشمن در هیچ عملیاتی به این اندازه از موانع طبیعی و مصنوعی علیه رزمندگان استفاده نکرده بود. بنابراین والفجر مقدماتی را میتوان اولین عملیاتی دانست که طی آن عمده توان رزمندگان مصروف عبور از موانع متعدد شد. همین مسئله (عبور از موانع) دغدغه اصلی فرماندهانی شده بود که طی ماههای گذشته نیروهایشان در جریان عملیاتی، چون فتحالمبین و فتح خرمشهر موفقیتهای چشمگیری به دست آورده بودند و حالا در مواجهه با میادین مین، تداوم پیروزیهای گذشته با آن سرعت و وسعت امکانپذیر نبود.
مطیعیان میگوید: «با مرور تاریخ جنگ میبینیم که وقتی دشمن در عملیاتی، چون فتحالمبین و الی بیتالمقدس شکستهای سختی خورد، به لاک دفاعی رفت و انواع و اقسام موانع را برای متوقف کردن پیشروی نیروهای ما به کار بست. آنها این تئوری را داشتند که جنگ ایران و عراق، نبرد تن و تاکتیک است. به همین خاطر میادین مین را برای کند کردن امواج انسانی نیروهای ما ایجاد کردند، اما ابتکار رزمندهها در عملیاتی، چون والفجر ۸ و کربلای ۵ نشان داد که نیروهای ما هم از تاکتیکهای ابتکاری و کارآمدی برای فائق آمدن به استراتژی موانع برخوردارند.»
پس از فتح خرمشهر، عراق دیگر فهمیده بود که آرایش تهاجمی جز شکست دستاوردی برایش ندارد. برای این منظور نیاز به استفاده گسترده از موانع بیش از پیش احساس میشد. در عملیات رمضان آنها از این شیوه دفاعی بهخوبی بهره بردند و در عملیات والفجر مقدماتی، مسئله موانع را به حد اعلی رساندند. بعد از آن بود که واژههایی، چون مین، سیم خاردار، موانع خورشیدی، سنگرهای مثلثی و نونی شکل و... در فرهنگ دفاع مقدس جا افتاد و با گسترده شدن جنگ موانع، واحد تخریب و رزمندگان حاضر در آنها، از اهمیت بسیاری برخوردار شدند. از آن پس تخریبچیها عضو لاینفک تمامی واحدهای نظامی شدند تا به آنجا که هر لشکری یک گردان تخریب تمامعیار داشت.