سرویس سیاسی جوان آنلاین: این واقعیت پیش از این در اظهارات دولتی‌ها و فعالان دو جناح منعکس بود و حالا دکتر جواد ظریف، وزیر امور خارجه کشور بر آن تأکید دوباره‌ای می‌کند، اما اهمیت سخنان دکتر ظریف در توجهی است که از سوی وی به داخل شده، بیشتر از توجهی که به خارج معطوف باشد، درحالی که برآورد سال‌های گذشته شاید این‌چنین نبود.
به نظر می‌رسد چرخش دیدگاه مسئولان حتی در متولیان سیاست خارجی کشور به سمت کنش‌های سیاسی و اجتماعی داخل، امری است که باید به فال نیک گرفت و چنانچه وزیر امور خارجه ایران به اهمیت پیامی که انتخابات پیش رو به امریکا می‌دهد، اشاره کند، باید ابعاد این سخن با اهمیت را مورد توجه قرار داد: «ما باید بپذیریم همان طور که حضرت امام گفتند، ولی نعمت ما مردم هستند. مردم تکلیف خود را می‌دانند و حضور دارند و قدرشناسی خود را در تشییع سردار سلیمانی نشان دادند و اطمینان دارم در انتخابات با حضور گسترده که ان‌شاءالله زمینه‌اش هم فراهم شود، حتماً می‌توانند تعیین کنند که امریکا مجبور است سیاست حداکثری‌اش را کنار بگذارد و بپذیرد ترامپ شکست خورده، تحریم‌ها را کنار بگذارد، خسارات ایران را جبران کند و به ۱+۵ بازگردد.»
این سخنان دکتر ظریف در حاشیه سخنرانی در دافوس (دانشکده افسری و ستاد ارتش) با خبرنگاران در میان گذاشته شد. وزیر امور خارجه در همین گفتگو با تبیین رفتار اروپایی‌ها و امریکایی‌ها در عمل به تعهدات‌شان نشان می‌دهد که آخرین امید‌های خود را به غرب از دست داده است و هیچ حسن نیتی در امریکا و اروپا مقابل ایران نمی‌بیند: «این اقدام (اولین انتقال مالی با سوئیس برای خرید دارو) نشانه حسن نیت امریکا نیست، حتی نشانه آن نیست که ایالات متحده کوچک‌ترین اقدامی در راستای اجرای تعهدش بر مبنای دستور موقتی دیوان دادگستری بین‌المللی انجام داده باشد چه رسد به اجرای تعهداتش طبق برجام. این کانال حتی کمتر از اجرای دستور دیوان بین‌المللی دادگستری است که به امریکا دستور داد حق ندارد از ورود غذا و دارو به ایران ممانعت کند. سیاست امریکا کماکان سیاست فشار به مردم ایران است. سیاست محروم کردن مردم از منابع مالی برای پرداخت هزینه‌های غذا و دارو و محدود کردن روش‌های استفاده از منابع مالی. دولت سوئیس تلاش کرد ما از تلاش آن‌ها قدردانی می‌کنیم، اما این یک اقدام بسیار کوچک است. این نشانه حسن نیت امریکا نیست.»
شاید برخی بر این تحلیل دکتر ظریف خرده بگیرند که انتظار از امریکا برای منفعل شدن مقابل «حضور گسترده مردم در انتخابات مجلس یازدهم»، انتظاری زیاد از حد است و چه آن زمان که از امریکا «انتظار تضمین رأی» داشتیم و چه اکنون که از امریکا «انتظار بازگشت به ۱+۵ و لغو تحریم‌ها و سرعقل آمدن پس از انتخابات ایران» را داریم، امریکا را درست نشناخته‌ایم، اما به نظر می‌رسد مقایسه این دو مع‌الفارق است و هر عمل امریکا مقابل ایران، واکنشی است به تحلیلی که آن‌ها از «اتحاد ملت ایران» و «پای کار نظام بودن ملت ایران» دارند. این حقیقت پیش از این در سخنان فعالان جناح‌های مختلف سیاسی کشور و شخصیت‌های دولتی و حکومتی منعکس بوده است، چنانکه روحانی، رئیس‌جمهور چندین بار تأکید کرده است که خروج امریکا از برجام پس از برداشتی بود که آن‌ها از اغتشاشات دی ۹۶ داشتند و به تأثیر فشار حداکثری به ادامه نارضایتی و تغییر سرنوشت کشور امید بستند.
فعالان دو جناح نیز همواره برآیند کنشگری امریکا در سیاست خارجی‌اش درباره ایران را به چند و، چون حوادث و وقایع سیاسی و اجتماعی داخلی ایران پیوند می‌زنند.
به نظر می‌رسد حضور کمیسیونر سیاست خارجی اروپا در ایران و ملاقات دیشب او با ظریف و روحانی و تأکید رقبای انتخاباتی امریکا بر بازگشت به برجام، پیامد وحدت و همدلی این روز‌های مردم که ثمره خون‌های ریخته شده مقاومت بود، باشد. اروپا و غرب از یکدستی و یکدلی در داخل ایران به این جمع‌بندی می‌رسند که امکان انتظار از فشار حداکثری برای تسلیم شدن ایران، بیهوده‌تر به نظر خواهد آمد.
پیام دکتر ظریف از تحلیلی که درباره رابطه انتخابات و تحریم‌ها ارائه داد، این است که ما با آنچه در داخل کشور و در سیاست داخلی بر عهده می‌گیریم، بهتر از هر فعل و انفعال دیگری می‌توانیم مسیر سرنوشت خودمان را تعیین کنیم.
امریکا مترصد ماست و تحلیل انتخابات پیش روی ایران آنچنان که از مقالات و سخنرانی تحلیلگران امریکایی خوانده و شنیده می‌شود، مشغله اصلی آنان برای جمع‌بندی و تصمیم‌گیری آتی درباره مواجهه با «ملت بزرگ ایران» است.
لطفا از زندگی ؛وصیت نامه و فعالیتهای شهید قلنبر نیز برایمان بنویسید 
