سرویس فرهنگ و هنر جوان آنلاین: تقریبا جشنواره فیلم فجر به روزهای آخر خودش نزدیک میشود. نکته قابل تامل در این دوره از جشنواره، وجود انبوهی از فیلمهای متوسط و معمولی بود. فیلمهای که نه میشود گفت ضعیف هستند، نه از چنان ساختاری برخوردارند که بشود به آنها گفت فیلم خوب یا خیلی خوب.
این فیلمها معلوم نیست قرار است چه کارکردی داشته باشند و چه دردی از سینمای بی مخاطب ما دوا کنند. اما در همین بین ما فیلمی داریم مثل خوب، بد، جلف ۲ که میتواند امید سینماداران برای رونق بخشیدن به سالنهای سینما باشد.
در ذیل نگاهی به چند فیلم حاضر در جشنواره انداخته ایم:
آتابای/نیکی کریمی
آتابای یک فیلم خوش ساخت و قاعدهمند است. همه عناصر فیلم درست و با آگاهی چیده شده تا خروجی فیلم یک اثر قابل دفاع و جاندار باشد. هر چند فیلم احتمالا مخاطب زیادی نخواهد داشت ولی گام بلندی برای کارنامه فیلمسازی نیکی کریمی به حساب میآید که سالهاست دنیای فیلمسازی و کارگردانی برایش جدیتر از بازیگری شده است.
آتابای داستانی شاعرانه درباره شخصیتی است که به روستای پدری اش میورد تا در آنجا به دنبال عشق بگردد. کریمی در ترسیم و فضا سازی فیلمی شاعرانه، پخته و با صلابت عمل کرده است. روایت فیلم در کنار قصهای خوب، نمکها و شیرینیها خاص خودش را دارد. با اینکه فیلم به زبان ترکی است ولی مخاطب هم با فیلم همراهی میکند و بازی هادی حجازی فر در این فیلم شاید بهترین بازی اش باشد. اما نقطه قوت و ویژگی بزرگ فیلم، فیلمبرداری بسیار ماهرانه سامان لطفیان در این فیلم است. فیلمبرداری که کاملا در خدمت فیلمنامه و اجرای کارگردان است. شاید بشود گفت فیلم بیشتر از اینکه فیلم کارگردان است فیلم فیلمبردار است.
نزدیکی و غرابت این فیلم به سینمای نوری بیگله جیلان فیلم ساز مشهور ترک، پنهان نیست و خود کریمی هم میپذیرد که ادبیات تصویری فیلمهایش به او نزدیک است و این چیز بدی نیست.
پدران/ سالم صلواتی
واقعا چیز زیادی درباره این فیلم نمیشود نوشت. چون اساسا فیلم دنیای و جهان بزرگی ندارد و حرف مهمی ندارد و اساسا فیلم مهمی نیست. اینکه چطور این فیلم در بخش مسابقه سودای سیمرغ راه پیدا کرده است خودش جای سوال است. شاید بهترین جا برای ارزیابی این فیلم جشنواره تولیدات مراکز استانی صدوا سیما است. چون یک تله فیلم است نه چیزی بیشتر.
قصه ضعیف و تکراری در کنار یک اجرای خام دستانه و آماتور از فیلم پدران یک فیلم شل و ول و وارفته به عمل آورده است.
خوب، بد جلف ۲ (ارتش سری) / پیمان قاسم خانی
شاید بشود گفت متفاوتترین فیلم جشنواره باشد از یک لحاظ فیلمی که حال و هوای جشنواره را عوض کرد و مخاطبان را برای چند ساعت هم که شده سر کیف آورد. یک کمدی خوب سرحال و روپا. خوب، بد جلف ۲ در ادامه قسمت اول خودش است ولی در اینجا با فیلم نامه بهتر و پخته تری سر و کار داریم.
فیلمنامهای که جدای از اینکه خوب خنده میگیرد قصهتر و تازهای هم دارد. فیلم شاید در ابتدا به آن شکل خنده دار نباشد ولی رفته رفته و با گرم شدن قصه خندههای فیلم شروع میشود. خوب، بد جلف ۲ در کارگردانی و اجرا هم برخلاف عموم کمدیها که شلخته است تمیز و حساب شده و سینمایی است.
احتمالا رکورد فروش را در سینمای ما بزند. فیلم به درد سینمای نزار و کم مخاطب ما می خورد و مهمترین ویژگی فیلم همین است که تماشاگران را به سالنهای سینما سرازیر خواهد کرد
روز بلوا/ بهروز شعیبی
بر خلاف اکثر فیلمهای جشنواره که هیچ مسئله و دغدهای ندارند «روز بلوا» اتفاقا یک فیلم مسئله دار و دغدغهمند است و این مهمترین ویژگی و امتیاز فیلم است. دغدغه موسسات مالی و اعتباری و فساد اقتصادی در کشور موضوع مهم و به روزی است که حتما برای مخاطب هم جذاب است، اما فیلم نامه لاغر و کم پتانسیل از روز بلوا یک فیلم معمولی ساخته است. روز بلوا با یک فیلمنامه بهتر میتوانست فیلم مهم و تاثیر گذار تری باشد. شعیبی فیلم ساز جوان و خوشفکر است که در سینمای ما حرف برای گفتن دارد. شعیبی در روز بلوا محافظه کار و بدون ایده است و فیلم از حدی بالاتر نمیرود ولی به هر حال پرداختن به سوژه خوبی، چون فسادهای اقتصادی یک حسن بزرگ برای فیلم محسوب میشود.