سرویس تاریخ جوان آنلاین: «شهدای محراب» در عداد پیشگامان انقلاب اسلامی به شمار میرفتند. آنان در هر خطهای که ساکن بودند یا نقش آفریدند در عداد سلسله جنبانان واپسین انقلاب قرن بیستم قلمداد میشدند. در این زمره بود فقیه والامقام و عالم عارف شهید آیتالله سیداسدالله مدنی که هم در دوران اقامت در نجف و هم در دوره حضور در ایران و شهرهایی، چون همدان و تبریز، همواره در حال روشنگری و مواجهه با دشمنان دین و ملت قرار داشت و سرانجام در همین مسیر نیز به شهادت رسید. اثری که هم اینک به شما معرفی میشود، در تبیین حالات و مقامات آن بزرگ به نگارش درآمده و مرکز اسناد انقلاب اسلامی نیز آن را منتشر ساخته است. رضا بسطامی و داود قاسمپور مؤلفان این اثر، در دیباچه مشترک خویش بر آن، موضوع اصلی پژوهش خویش را به شرح ذیل توصیف کردهاند:
«تئوریسینهای انقلاب نتوانستهاند عناوینی مثل بورژوازی، کارگری یا دهقانی را برای این انقلاب به کار برند. واضح است که همه انقلابها براساس دورهای درازمدت و بر اثر عوامل و زمینههایی ظهور یافته و در ادامه، عواملی تسریعکننده این واکنش اجتماعی را تشدید میکنند و سرانجام با اسقاط رژیمهای دیکتاتوری و بر هم زدن وضع موجود، دوره جدیدی را بنیان مینهد. در اینجا ما قصد ریشهیابی انقلاب اسلامی ایران را نداریم، زیرا در این خصوص پژوهشهای مستقلی تاکنون انجام داده شده و به دلیل اهمیت موضوع، باب تحقیق در این باره همچنان باز است؛ معالوصف، باید اذعان کرد پژوهش در خصوص شخصیتشناسی انقلابی، ناخودآگاه پژوهشگر را به بررسی موازی انقلاب و تأثیر آن بر سوژه مورد تحقیق سوق میدهد. جامعه ایران در بستر تاریخی خویش و در قبل از انقلاب اسلامی، سوابق مبارزاتی دیگری، چون نهضت مشروطهخواهی و جنبش ملی شدن نفت را تجربه کرده است؛ لکن ضمن ارج نهادن به همه مردان و زنانی که برای آرمانهای بلندی، چون آزادی و استقلال این سرزمین رنجهایی عمیق را بر خود هموار کردند تا چراغی فرا روی آینده باشند، باید گفت متأسفانه به دلایلی چند، از جمله فقدان یک رهبری واحد و قاطع، از نیل به همه آرمانهای جامعه ایرانی ناکام بودند، اما انقلاب اسلامی متفاوت با گذشته با کولهباری از تجربیات حرکتهای پیشین، تحت رهبری بزرگمردی، چون حضرت امام خمینی (ره) به پیش رفت و به پیروزی رسید.
امامخمینی (ره) از بطن جامعه ایران و از میانه طبقه ذینفوذ روحانی قامت برافراشت، رهبری انقلاب را به دست گرفت و با خردورزی و درایت وافر، کشتی انقلاب را در مبارزهای طولانی و پرتلاطم به ساحل پیروزی رساند. بدیهی است که امامخمینی (ره) در نیل به این مهم از همراهی و همکاری یاران مقاومی، چون خود بهرهمند بود که از آن جمله میتوان به شخصیتهایی، چون آیتالله دکتر بهشتی، آیتالله مطهری، آیتالله مدنی، آیتالله صدوقی، آیتالله اشرفیاصفهانی، آیتالله دستغیب، آیتالله قاضیطباطبایی و... اشاره نمود. کتاب حاضر زندگی و مبارزات یکی از شاگردان امام خمینی (ره) و رهروان خط سرخ علوی را وجه همت خود قرار داده که وی را به درستی میتوان از جمله تابندهترین آذرهای انقلاب اسلامی ایران لقب داد. او از خطه آذربایجان برخاست و در طول حیات سیاسی- مذهبی خویش لحظهای از مبارزه برکنار نماند. چه آن زمانی که به عنوان خطیبی توانا برای ادامه حرکت انقلابی، هیجانات لازم را به وجود میآورد و چه آن زمانی که لباس رزم بر تن کرد تا در جبهه نبرد با دشمن متجاوز، الگویی برای رزمندگان جوان باشد و سرانجام در محراب خونین نمازجمعه تبریز، پاداش مجاهدتهایش را گرفت. شهید آیتالله مدنی از خیل شاگردان وفادار حضرت آیتالله امام خمینی (ره) بود که نویسندگان کتاب ایشان را به درستی سیدالعلما نامیدهاند.»