سرویس فرهنگوهنر جوان آنلاین: هایکو شعر کوتاه‌ترین گونه شعری است که از سه بخش یا سه پاره تشکیل می‌شود. این گونه شعری را نخستین بار ژاپنی‌ها ابداع کردند، اما ایرانی‌ها گوی خلاقیت را از ژاپنی‌ها ربودند و شروع به ساخت هایکو با کتاب کردند.
آنچنان که در سایت نوگام آمده است مبدع این کار در ایران سید اکبر موسوی بود. این روزها که کرونا همه را خانه‌نشین کرده و حوصله‌ها را سر برده، چشمه خلاقیت مجازیون به قُل‌قُل افتاده و مجدداً فیل‌شان یاد «هایکو کتاب» کرده است. قاعده این است که با همنشینی عنوان سه کتاب بر روی هم، قطعه شعری پدید می‌آورند و عکس آن را در شبکه‌های اجتماعی به اشتراک می‌گذارند.
منتخبی از کار‌های منتشر شده در ادامه از نظر می‌گذرد:
به وقت بهشت/ من می‌روم/ جایی که عاشق بودیم
وقتی به من می‌رسی؛ ته کلاس، ردیف آخر، صندلی آخر؛ جایی که کوه بوسه می‌زند بر ماه
پس از تو، نرگس! همه چیز فرو می‌پاشد
حجت الاسلام و المسلمین اکبر هاشمی رفسنجانی، دنیا را نجات می‌دهد؛ در هشت روز و نصفی
امشب در سینما ستاره؛ به خاطر یک فیلم بلند لعنتی؛ من تا صبح بیدارم
باز هم این من تنهای خودم؛ هر چه هستم از تو دورم؛ وقتی تو آمدی من مرده بودم
تصور کن؛ بی چتر و بارانی؛ با سکوت حرف می‌زنم
چرا باور؟ فقط استدلال؛ بیایید فلسفه بورزیم!
سهروردی! سفرت به خیر، اما... آیا خدایی هست؟
پس پرده چنین گفت زردتشت/ دوست داشتم کسی جایی منتظرم باشد
تهوع زن سی ساله زیر درخت نسترن
داستان یک شهر؛ سال بلوا؛ خشم و هیاهو
نظم جهانی؛ عوضی؛ من هم چگوارا هستم!
