سرویس ورزشی جوان آنلاین: در فوتبال ما با یک بازیکن برای ۵۰ هزار دلار صحبت میکنند، اما قرارداد ۳۰۰ هزار دلاری میبندند و همه هم میدانند. بازیکن را از لیگ یک میآورند و با خودش با مبلغ ۱۰۰ میلیون توافق میکنند، اما قراردادش یک میلیارد است. چه کسی این پول را میدهد، مگر غیر از این است که دولت میدهد! دولت هم از جیب من و شما برمیدارد. یک الف بچه را به لیگ میآورند و قرارداد یک میلیارد و ۵۰۰ میلیونی با او میبندند، اما ۵۰۰ میلیون را به خودش میدهند. او اصلاً بلد نیست این پول را خرج کند؛ اول هم یک ماشین مدل بالا میخرد و در خیابان ویراژ میدهد یا با یک نفر تصادف میکند یا باعث حسرت دیگران میشود. ما این همه جوان بیکار داریم که با ۵ میلیون تومان میتوانند یک شغل راه بیندازند. چطور قراردادهای ۵ میلیاردی یا ۱۰ میلیاردی بسته میشود؟ فدراسیون اینجا چه کاره است؟ چه کسی باید جلوی اینها را بگیرد؟ متأسفانه صداوسیما هم همراه این افراد میشود. باید به روزی برسیم که افرادی هم که در دورترین نقطه سیستان و بلوچستان زندگی میکنند بتوانند از امکانات فوتبال استفاده کنند. چرا آنها یک جفت کفش ندارند، اما کفش یک بازیکن ۱۵ میلیون قیمت دارد؟ مگر اینها چه کار کردهاند یا از کجا آمدهاند؟ مگر برای همین آب و خاک نیستند؟ قراردادهای فوتبالی ما باید بر اساس سرانه درآمد کشور بسته شود. یک فوقلیسانس دانشگاه شریف با تمام زحمتی که کشیده، ماهی ۵ میلیون تومان حقوق میگیرد، تازه اگر کار به او بدهند. مگر ما با فوتبال کجا را گرفتهایم؟ درآمد برزیل از فوتبالیستهایش از درآمد نفت ما بیشتر است. نزدیک به ۲ هزار برزیلی خارج از این کشور فوتبال بازی میکنند و به کشورشان پول برمیگردانند، چه زمانی چنین پولی به فوتبال ما آمده است؟