سرویس ورزشی جوان آنلاین: در عین حال فوتبال همچنان با حواشی بسیار زیادش دست‌و‌پنجه نرم می‌کند. تیم‌ملی فوتبال علاوه بر ماه‌ها بلاتکلیفی برای مدت بسیار کوتاه و بی‌ثمر حضور مارک ویلموتس مجبور به پرداخت جریمه چند میلیون دلاری است، فدراسیون این رشته نیز کماکان رئیس ندارد و فیفا نسبت به انتخاباتش حساس شده و تیم‌های باشگاه نیز وضعیت بحرانی دارند و سرخابی‌ها سردمدار شکایت‌های سنگین بین‌المللی هستند. در این اوضاع بار اصلی ورزش ایران به دوش ورزشکارانی است که با کمترین امکانات و توجهات شبانه‌روز تمرین می‌کنند تا با دست خالی به مصاف رقبای خارجی می‌روند. در سالی که گذشت، ۵۱ سهمیه ارزشمند بازی‌های المپیک توکیو از سوی ملی‌پوشان رشته‌های مختلف به ارمغان آمد. از یک سو رشته‌های انفرادی راه دشواری را برای رسیدن به این مهم طی کردند و از سوی دیگر رشته‌های تیمی نیز تمام تلاش‌شان را برای گرفتن سهمیه به کار گرفتند. عملکرد خوب تیم‌ملی بسکتبال و نبرد آسمان‌خراش‌ها تا لحظه آخر در جام جهانی این رشته به کسب اولین سهمیه رشته‌های تیمی منجر شد و پس از آن هم تیم‌ملی والیبال به این مهم دست یافت. ناکامی محض تیم امید حسرت حضور فوتبال ایران را در المپیک ۴۸ ساله کرد. جدا از بحث کسب سهمیه، رسیدگی به حال و روز ورزشکاران مدال‌آور و به ویژه المپین‌هاست. بار‌ها گفته‌ایم که ورزش ایران در سال ۹۹ محک جدی خواهد خورد. در روز‌هایی که تمرینات و مسابقات مختلف به دلیل شیوع کرونا لغو شده‌اند، المپیکی‌ها بیش از همیشه نیازمند حمایت هستند. در واقع شالوده ورزش کشورمان در چهار سال اخیر در بازی‌های توکیو ۲۰۲۰ عیان خواهد شد و دفاع از اعتبار ورزش‌مان در عرصه بین‌الملل حمایت همه جانبه مسئولان را می‌طلبد.
