سرویس ورزشی جوان آنلاین: در روز‌هایی که المپین‌های ایرانی در قرنطینه خانگی تمرین می‌کنند مسئولان وزارت و کمیته ملی المپیک برنامه‌هایشان برای المپیک را اعلام نکرده‌اند. به همین بهانه پای صحبت‌های سعید فائقی، معاون سابق سازمان تربیت بدنی نشستیم و تأثیرات مثبت و منفی این موضوع را بررسی کردیم.
تعویق یکساله بازی‌های المپیک چه شرایطی را برای ورزش ایران رقم خواهد زد؟ چطور باید از وقفه به وجود آمده استفاده کرد؟
وقفه یکساله برای همه دنیاست و آن‌هایی موفق هستند که برای این یک‌سال برنامه‌ریزی دارند و طبق آن پیش می‌روند. خوشبختانه یکی از المپین‌های ما (احسان حدادی) که به کرونا مبتلا شده بود بهبود یافت، اما از نظر جسمانی قطعاً بدن او تحلیل رفته است. اگرچه حدادی قهرمان و حرفهای است، اما باید برای او یک برنامه جبرانی تنظیم کنیم تا هرچه زودتر به شرایط اوج قبلی بازگردد. نمی‌دانم برای او چنین برنامه‌ای نوشته شده است یا نه ولی اخبار منتشر شده نشان می‌دهد ما همچنان در بهت کرونا هستیم! هنوز ورزش ما نتوانسته است وارد مرحله برنامه‌ریزی جبرانی شود. تعویق یکساله المپیک برنامه جبرانی ویژه‌ای را می‌طلبد. تا قبل از کرونا برنامه‌ریزی چهارساله برای به اوج رسیدن در تابستان امسال را داشتیم ولی کرونا همه برنامه‌ها را به هم ریخت. به همین دلیل باید یک برنامه یکساله جدید در دستور کار قرار دهیم. در همه رشته‌های انفرادی و تیمی باید این موضوع لحاظ شود. به عنوان مثال در وزنه‌برداری دو سهمیه گرفته‌ایم، باید رکوردزنی‌ها را طوری تنظیم کنیم که در تاریخ تعیین شده برای سال آینده هر دو وزنه‌بردارمان در اوج باشند. اجرای این برنامه جبرانی نیازمند تدارکات لازم است و تأمین تدارکات هم مستلزم تأمین بودجه و اعتبارات خواهد بود. از آنجا که بودجه سال جدید به مجلس رفته اعتباری برای چنین شرایطی در نظر گرفته نشده است. باید از طریق یک لایحه دوفوریتی اصلاح بودجه ورزش به مجلس ارائه شود تا اعتبار لازم برای آمادگی کاروانمان در المپیک اختصاص یابد. البته مجلس شورای اسلامی برای اختصاص بودجه از ورزش برنامه می‌خواهد. برنامه کوتاه‌مدت یکساله قابل دسترس بر اساس رکورد‌های ورودی المپیک برای رسیدن به این هدف لازم است.
فعلاً که خبری از برنامه‌ریزی وزارت و کمیته ملی المپیک برای این مسئله نشده است. از دست رفتن زمان چه تأثیری روی نتایج کاروان ورزش دارد؟
زمان به سرعت می‌گذرد و فروردین ماه هم تمام شد و هنوز در بهت و شوک هستیم. نمی‌بینم مسئولی که حرف از برنامه‌ریزی برای این یک سال بزند و حرف از گرفتن اعتبار باشد. همه هم و غم مسئولان شده واگذاری پرسپولیس و استقلال و این نگران‌کننده است. اگر برنامه نداشته باشیم قطعاً از حریفان عقب می‌افتیم. امیدوارم با همکاری همه این برنامه تدوین و با تصویب آن در مجلس اعتباراتش قطعی شود و به مرحله اجرا درآید.
نظرات مختلفی در خصوص تغییر زمان برگزاری بازی‌های توکیو ۲۰۲۰ وجود دارد، برخی آن را مثبت و برخی منفی ارزیابی می‌کنند. نظر شما در این خصوص چیست؟
به عقیده من نه تنها به نفعمان نیست به ضررمان هم است چراکه ورزش ما برای امسال برنامه داشت و آماده بود. منتها تجربه نشان داده که مسئولان ما همیشه دقیقه نودی هستند؛ نگران هستم که همینطور بی‌برنامه پیش برویم و زمانی به خودمان بیاییم که کار از کار گذشته است. نگرانی‌ام هر روز بیشتر می‌شود. به تازگی وزیر ورزش درباره خسارت چندهزار میلیاردی به ورزش و جوانان صحبت کرد. ورزش ما فقیر است و این خسارت‌ها غیرقابل جبران خواهد بود. اگر این خسارت‌ها به ورزش قهرمانی هم سرایت کند قطعاً در عملکرد المپین‌ها در المپیک تأثیر منفی خواهد داشت. خوشبختانه همه اهالی ورزش از تعویق یکساله به عنوان یک فرصت نام بردند و به همین دلیل در آینده نمی‌توانند زیر حرف خود بزنند. جامعه بسیار هوشیار است. با این حال تجربه نشان داده که توانایی استفاده از فرصت‌ها را نداریم و معمولاً فرصت را می‌سوزانیم.
المپین‌ها با تمرینات خانگی می‌توانند برای المپیک آماده بمانند؟
اغلب مدال‌های ما در رشته‌های انفرادی به دست می‌آید. المپین‌های ما کارشان را خوب بلدند ولی با این وجود اصل کار حمایت از ورزشکاران است. باید دغدغه معیشتی و درآمدی‌شان را برطرف کنیم تا فقط به فکر المپیک و تمرین باشند. علاوه بر این باید شرایط را برای آن‌ها در خانه فراهم کنیم و اگر هم خانه‌هایشان کوچک است باید مکانی را برایشان در نظر بگیریم تا با حفظ فاصله اجتماعی و نکات بهداشتی به تمریناتشان ادامه دهند. صداوسیما در این مدت برای دانش‌آموزان برنامه‌های آموزشی منظمی را در نظر گرفته است.ای کاش برای ورزش نیز چنین برنامه‌هایی پخش می‌شد. همانطور که گفتم ورزشکاران ما کارشان را بلدند و اگر وسایل و امکانات فراهم باشد می‌توانند روی فرم بمانند.
مربیان و مدیران در این روز‌ها چه نقشی را باید ایفا کنند؟
اصل قضیه مربیان هستند و باید برای ملی‌پوشان برنامه‌ریزی دقیقی را انجام دهند. مدیران هم باید پشتیبانشان باشند و شرایط لازم را فراهم کنند تا مربیان هم برنامه‌ها را به اجرا دربیاورند. در هر صورت اگر هر کدام از این دو بخش، چه مربی و چه مدیر، به وظایفشان عمل نکنند به شدت افت خواهیم کرد. وضعیت با گذشته فرق کرده است باید خودمان را با شرایط جدید وفق دهیم.
رشته‌ای مثل والیبال که تکلیف کادر فنی‌اش مشخص نیست چطور می‌تواند برای یک سال آینده برنامه‌ریزی کند؟
الان زمان تغییر مربی نیست ولی در والیبال این اتفاق افتاده است و کاری هم نمی‌شود کرد. در حال حاضر باید از مربیان داخلی برنامه بخواهیم تا بعد از یکی دو ماه اگر اوضاع به حالت عادی بازگشت تصمیم نهایی را بگیریم. ضمن اینکه با توجه به قیمت نفت و اوضاع اقتصادی باید دید برای به خدمت گرفتن مربی خارجی ارز داریم یا نه. باید کمربند‌ها را محکم کنیم چراکه وضعیت اقتصادی بسیار سختی در پیش داریم.
چند سال است که اقتصاد مقاومتی را تمرین می‌کنیم. اقتصاد مقاومتی به درد این روز‌ها می‌خورد منتها متأسفانه این مسئله را به حال خود رها کردیم. در واقع نیرو‌های داخلی را آماده نکردیم، مربی پرورش نداده و پشتوانه‌سازی انجام ندادیم. در این سال‌ها هزینه زیادی صرف انتخاب مربیان خارجی شده است ولی انتظار می‌رفت هر کدام از آن‌ها چند مربی داخلی خوب را پرورش دهند که در چنین روز‌هایی به کمک ورزش کشور بیایند. باید به نیرو‌های داخلی اعتماد کنیم.
