سرویس سیاسی جوان آنلاین: حق در برابر حق! این طرحی است که رئیس جمهور امریکا برای موضوع اسرائیل و فلسطین ارائه کرده است. طرحی که شفاف و روشن، در کنار اسرائیل می‌ایستد و به نفع صهیونیست‌ها نمایش صلح‌طلبی راه می‌اندازد. این طرح به صهیونیست‌ها حق تشکیل دولت یهودی به پایتختی قدس را می‌دهد. در فضای سیاسی و رسانه‌ای طرح دونالد ترامپ به نام «معامله قرن» معروف شده است.
این سو، دولت ایران هم ایده و طرحی برای «حل» مسئله فلسطین دارد که به جای جانبداری‌های مبتنی بر منافع غرب، بر مبنای رأی و خواست مردم ساکن سرزمین‌های مورد مناقشه پیش می‌رود. در طرح ایران، تنها نظری که محترم شمرده و با عبور از مسیر صندوق‌های رأی به دقت ارزشیابی می‌شود، نظر مردمی است که از قدیم‌الایام ساکن سرزمین فلسطین بوده‌اند. حرف ایران، فقط یک عبارت ساده است، کلمه‌ای که سال‌های سال غربی‌ها و امریکایی‌ها خود را مدعی و مروج آن می‌دانستند، اما به مردم فلسطین که رسید، آن را کنار گذاشتند: «دموکراسی» و دیگر هیچ. ایران می‌گوید دموکراسی را برای مردم فلسطین هم بخواهید؛ همین.
پیامد‌های معامله امریکایی
دولت امریکا بزرگ‌ترین حامی صهیونیست‌هاست. طرحی هم که داده، به وضوح جانبداری از تجاوز اسرائیلی‌هاست. گروه‌های فلسطینی هیچ‌کدام این طرح را نپذیرفتند و به شدت نسبت به آن اعتراض کردند. دلیلش هم روشن است؛ طرح امریکا برای نجات اسرائیل است و نه کمک به فلسطینی‌ها. نه می‌توان آن را حل کننده مسئله فلسطین دانست و نه حتی به قدر سر سوزنی می‌تواند مدعی بی طرفی باشد. پیامد‌های طرح امریکا به روشنی به سود اسرائیل و از بین بردن حقوق مسلم مردم فلسطین است.
در نتیجه اجرای طرح دولت امریکا، شاهد موارد زیر خواهیم بود:
دولت قوم یهود در فلسطین تاریخی به وجود خواهد آمد و دولت فلسطینی بدون آنکه جایگاهش مشخص باشد آن را به رسمیت خواهد شناخت. قدس پایتخت دولت یهودی خواهد بود و فلسطینیان حومه قدس با نام «ابودیس» را به عنوان پایتخت در اختیار خواهند داشت.
دولت فلسطینی به وجود نمی‌آید بلکه مقدمات ایجاد یک دولت بدون ارتش در بخش‌هایی از کرانه باختری که کمتر از ۴۰ درصد آن است طی مذاکراتی بلند مدت مورد بررسی قرار خواهد گرفت. امریکا هرگونه حق فلسطینیان برای عضویت در سازمان ملل را غیرقانونی اعلام خواهد کرد. کشور‌های عرب منطقه ضمن به رسمیت شناختن دولت قوم یهود با این رژیم روابط رسمی برقرار خواهند کرد.
آوارگان فلسطینی دیگر حق بازگشت به فلسطین را نخواهند داشت. مقاومت تحت عنوان تروریسم قرار می‌گیرد و در متون آموزشی به جوانان فلسطینی به عنوان تروریسم معرفی خواهد شد. حق مقاومت مسلحانه از فلسطینیان گرفته می‌شود و نوار غزه باید از سلاح مقاومت خالی شود. این منطقه در وضعیت کنونی منطقه منزوی و بدون ارتباط با جهان خارج خواهد بود. زمین‌های فلسطینیان در سرزمین‌های سال ۱۹۴۸ از آن‌ها گرفته می‌شود و به جای آن زمین‌هایی در صحرای نقب به آن‌ها واگذار می‌شود.
به فلسطینیان ساکن سرزمین تاریخی فلسطین به جای حق سیاسی امکانات اقتصادی داده می‌شود. امکاناتی که دادن آن هم ضمانت اجرایی ندارد و روشن نیست چگونه می‌توان به جنایتکاران اسرائیلی برای پای‌بندی به عهد و پیمان اعتماد کرد. در اطراف نوار غزه در صحرای سینا شهرک‌هایی صنعتی به وجود می‌آید تا جمعیت موجود در غزه برای کار به آنجا بروند. به کشور‌های حاشیه فلسطین مبالغی پرداخت می‌شود تا آوارگان فلسطینی رادر کشور‌های خود حفظ کنند. نمی‌توان مردمی را آواره کرد و بعد برای حل مشکل، به میزبانان آوارگان، کمک مالی ارائه داد. این آواره‌ها حق حضور در سرزمین مادری را ندارند؟
طرح ایران چیست؟
در بررسی طرح ایران برای حل مسئله فلسطین، اولین نکته‌ای که می‌توان اشاره کرد، بازگشت به وضعیت قبل از اشغال فلسطین است. در آن منطقه، صد سال پیش به قبل، کشور فلسطین وجود داشته و همچون بسیاری از کشورها، عرب و یهودی و مسلمان و مسیحی در آن کشور در کنار هم زندگی می‌کردند. نظر ایران، ایده‌ای عجیب و غریب و یا همچون طرح ترامپ معادله‌ای پیچیده و تو در تو برای گم شدن اصل موضوع نیست. ایران می‌گوید همان افرادی که از صد پیش پیش و قبل‌تر ساکن سرزمین فلسطین بودند، اکنون هم در همان جغرافیا حضور یابند و صاحب حق رأی برای تعیین نظام حاکم بر فلسطین باشند. طبیعتاً با این طرح، کسانی که پس از اشغال فلسطین، از نقاط مختلف جهان با وعده وعید‌های کذایی مالی و سیاسی و مذهبی به فلسطین آورده شدند، مهاجر محسوب شده و صاحب حق رأی برای تعیین نظام فلسطین نیستند.
از سویی لازمه طرح ایران، بازگشت آوارگان به سرزمین مادری خود است. نه آنکه آنان تا ابد مهاجر و آواره باقی بمانند و کمک هزینه آوارگی به کشور‌های میزبان بدهیم!
تاریخچه طرح ایران
حدود دو دهه از ارائه طرح ایران برای حل مسئله فلسطین می‌گذرد. رهبر معظم انقلاب نخستین بار ۲۹ مهر ۱۳۷۹ در دیدار با ۱۱۰ هزار نفر از بسیجیان، این راه حل دموکراتیک را رسماً بیان کردند. ۱۹ بهمن ۱۳۸۳، در دیدار جمعی از فرماندهان و کارکنان نیروی هوایی ارتش، ۱۳ آبان ۱۳۸۴، در دیدار کارگزاران نظام به مناسبت عید فطر، ۱۴ خرداد ۱۳۹۰، در مراسم بیست و دومین سالگرد رحلت امام خمینی (ره)، اول مرداد ۱۳۹۳، در دیدار جمعی از دانشجویان با رهبر انقلاب، ۹ شهریور ۱۳۹۱ در افتتاحیه اجلاس جنبش عدم تعهد در تهران، ۲۰ خرداد ۱۳۹۷، در دیدار جمعی از استادان، نخبگان و پژوهشگران دانشگاه‌ها و سرانجام در ۱۵ خرداد ۱۳۹۸، در دیدار مسئولان نظام و سفرای کشور‌های اسلامی ضمن ارائه این راهکار دموکراتیک، به تبیین آن پرداختند. قدرت‌های جهانی به راه حلی تضمینی ایران اعتنا نمی‌کنند، چون منافع اشغالگران را زیر سؤال می‌برد.
حضرت آیت‌الله خامنه‌ای بار‌ها ایده ایران را شفاف و علنی بیان کرده‌اند. از جمله خرداد ۹۷ تصریح کردند که ما همچون جمال عبدالناصر نمی‌گوییم که یهودی‌ها باید به دریا ریخته شوند: «جمال عبدالنّاصر شعار می‌داد که ما یهودی‌ها را می‌ریزیم به دریا، یعنی [وقتی]می‌خواست علیه اسرائیل حرف بزند، می‌گفت یهودی‌ها را می‌ریزیم به دریا؛ جمهوری اسلامی از روز اوّل چنین حرفی نزده؛ ما از روز اوّل طرح ارائه کرده‌ایم؛ ما گفته‌ایم که امروز دموکراسی و مراجعه به آرای عمومی یک شیوه مدرن و پیشرفته است که همه دنیا هم قبول دارند؛ بسیار خب، برای تعیین نوع حکومت کشور تاریخی فلسطین، به افکار عمومی مردم فلسطین مراجعه کنید، یک رفراندوم راه بیندازید... آن‌هایی که واقعاً فلسطینی‌اند -مثلاً فرض کنید آن‌هایی که لااقل از صد سال پیش به آن‌طرف فلسطینی بودند، هشتاد سال پیش به آن‌طرف فلسطینی [بودند]؛ در فلسطین، هم مسلمان بوده، هم یهودی وجود داشته، هم مسیحی وجود داشته که فلسطینی‌اند- از این فلسطینی‌ها در هر جا که هستند، چه در خود سرزمین‌های اشغالی یعنی کلّ سرزمین فلسطین، و چه در خارج از فلسطین، نظرخواهی بشود؛ هر نظامی را که این‌ها معین کردند برای سرزمین فلسطین، آن نظام مورد قبول است؛ هرچه آن‌ها خواستند. این نظر، نظر بدی است؟ این نظر، نظر پیشرفته‌ای نیست؟»
