سرویس سبک زندگی جوان آنلاین: علاقه‌مندی‌هایمان کجای زندگی‌مان هستند؟ آیا ازدواج کرده و با این پیوند مقدس، یادتان رفته است که چه رؤیا‌هایی داشته‌اید؟ هدف‌هایی را که داشته‌اید در زندگی تأهلی از یاد برده‌اید؟ آیا دلتان گرفته است از اینکه به کارهای مورد علاقه خود نپرداخته و آنها را فراموش کرده بودید؟ با دیدن پیشرفت‌های دیگران درباره چیز‌هایی که یک روز هدف خودتان بود، دچار حسرت شده‌اید؟ دلتان می‌خواهد هر چه زودتر ابزاری پیدا کنید برای رسیدن به آنچه رؤیا و علاقه‌مندی‌تان بود؟ دنبال راهی هستید برای پرداختن به کار‌هایی که در گذشته علاقه زیادی به آنها داشته‌اید؟ به دنبال تشخیص راه درست از راه نادرست هستید تا زندگی‌تان را در این رابطه بهبود ببخشید؟ فکر می‌کنید ازدواج برای شما محدودیت به دنبال داشته و شما را از انجام آنچه دوستش داشته‌اید، محروم کرده است؟ «تغییراتی که با ازدواج ایجاد می‌شود، ممکن است در نحوه برخورد ما با موارد مختلف زندگی از جمله معاشرت‌ها، تفریح، علاقه‌مندی‌ها، شغل، هنر و بسیاری چیز‌های دیگر خودش را نشان دهد، ولی به این معنی نیست که آنچه در معاشرت مجاز است و با تعریفی که خانواده و فرهنگمان دارد را هم انجام ندهیم.» این را لیلامحبی‌آبکنار، کارشناس ارشد روانشناسی می‌گوید. این مشاور با ما به گفتگو نشسته است تا افق‌های بهتری را از زندگی‌مان پیش رویمان بگذارد. او با توضیحی در رابطه با ازدواج و تغییراتی که پیرو آن برای افراد ایجاد می‌شود، ادامه می‌دهد: «اگرچه در این صورت هم باید این را در نظر بگیریم که برای رسیدن به علائق و خواسته‌ها، اصل اساسی ازدواج را زیر سؤال نبریم.»
آیا ازدواج دست و پایمان را می‌بندد؟
هر کدام از ما پیرو مطالعاتی که داشته‌ایم یا تجربیاتی که پیدا کرده‌ایم، برای ازدواج تعریفی منحصر‌به‌فرد داریم. لیلامحبی در این‌باره می‌گوید: «باید تعریفمان را از ازدواج یک بار بازبینی کنیم. بعضی‌ها فکر می‌کنند که ازدواج مساوی است با محدودیت و با این اتفاق دیگر همه دلخوشی‌هایی که پیش از آن داشته‌اند، تمام می‌شود. در‌حالی‌که ازدواج پلی برای پیشرفت است. درست است که ازدواج برای ما تأهل و در پی آن تعهد ایجاد می‌کند، ولی این را باید در نظر گرفت که در کنار یک ازدواج موفق آرامش جسم و روح ایجاد می‌شود و ما را به ثبات عاطفی می‌رساند.»
برخی ازدواج را عاملی برای محدود شدن می‌دانند. بسیاری از این افراد علاقه‌مندی‌هایی را پیش از ازدواج دنبال می‌کرده‌اند که پس از ازدواج آنها را کنار می‌گذارند. برخی ازدواج را عامل این مورد می‌دانند. این مشاور دراین‌باره می‌گوید: «وقتی می‌خواهیم به علاقه‌مندی‌های شخصی خود برسیم و در آنها پیشرفت کنیم، بهتر است برای پایداری ازدواج خود با توجه به موقعیت و شرایطی که داریم آنها را انجام دهیم. اگر نه ممکن است با مخالفت‌ها و مشکلاتی روبهرو شویم که شاید جبران‌ناپذیر باشد. در این صورت شاید با توجه به شرایطی که در زندگی داریم، پرداختن به آنها مشکلاتی را برای ما ایجاد کند. از سوی دیگر بسیاری از اوقات به دلیل سستی و یک جور تنبلی که در وجود خودمان داریم کاری یا موقعیتی را که مدنظر داشته‌ایم، کنار می‌گذاریم یا آنطور که نیاز است به آن نمی‌پردازیم. در این صورت ممکن است این کاهلی خود را به گردن موقعیت‌های زندگی‌مان بیندازیم. مثلاً بگوییم، چون بچه کوچک دارم، نمی‌توانم درس بخوانم، اگر بروم کلاس هنری، همسرم ناراحت می‌شود، در‌حالی‌که شاید هرگز هم همسر این شخص از کلاس رفتن و پیشرفت او ناراحت نشود. یا دلیل‌هایی بیاوریم که به نوعی تنبلی خود را توجیه کنیم. در‌حالی‌که این‌ها بهانه‌هایی برای طفره رفتن ما از زیر‌سختی کاری باشد که دلمان می‌خواهد انجامش دهیم.»
وی در ادامه به داشتن هدف اشاره می‌کند و می‌گوید: «اگر هدفی داشته باشیم و رسیدن به آن را مهم بدانیم برای رسیدن به آن تلاش و برنامه‌ریزی می‌کنیم و کار یا کار‌هایی را که لازم است، انجام می‌دهیم.»
ازدواج کردیم اهدافمان را فراموش نکنیم
لیلامحبی‌آبکنار توجه ما را به روزمرگی‌هایی معطوف می‌کند که به‌طور معمول در زندگی دچارش می‌شویم. وی در نظر گرفتن این مورد را برای اصلاح نگاه ما به مقوله ازدواج ضروری می‌داند و ادامه می‌دهد: «ممکن است افراد دچار روزمرگی شده و از اهداف شخصی خود دور شوند و با این کار در واقع رسیدن به هدف را به تعویق بیندازند. در این صورت اراده ضعیف فرد و پرداختن او به روزمرگی‌های زندگی سبب می‌شود تا سراغ کاری که دوستش دارد، نرود.»
مبحث کمالگرایی ما پیش از ازدواج در انگیزه ما برای پرداختن به علاقه‌مندی‌هایمان نقش مهمی دارد. این روانشناس عمومی توضیح می‌دهد: «قبل از ازدواج ما کمالگرایی‌هایی داریم که ممکن است با ازدواج کمرنگ شود. به‌طور مثال بیشتر به خودمان می‌رسیم، به تحصیل و رفتارمان توجه داریم و می‌خواهیم ایده‌آل باشیم تا در نگاه دیگران و شخصی که می‌خواهد ما را به همسری برگزیند، عالی باشیم. در‌حالی‌که پس از ازدواج ممکن است کمالگرایی گذشته را فراموش کنیم، چون به خود می‌گوییم دیگر ازدواج کرده‌ام و زندگی‌ام را تشکیل داده‌ام و به این ترتیب دچار روزمرگی‌ها شویم و فراموش کنیم اهدافی داشتیم که یک روز برایمان مهم بود. در این حالت معمولاً افراد می‌گویند دیگر از ما گذشته است، می‌خواهم بروم سراغ یادگیری هنر که چه؟ دیگر کتاب‌هایم را خوانده‌ام، کلاس‌هایم را رفته‌ام و باید به زندگی مشترک بپردازم و.»
وی دلیل عقب‌نشینی افراد از پیگیری علاقه‌مندی‌هایشان را در ثابت قدم بودنشان می‌داند. او معتقد است: «افرادی که ثابت قدم هستند و اهداف زندگی و علاقه‌مندی‌هایشان را حداقل برای خود مشخص کرده‌اند، دست از تلاش برنمی‌دارند. این افراد ممکن است با ازدواج مصمم‌تر رفتار کرده و مصرانه اهدافشان را دنبال کنند. چون ازدواج همانطور که گفتیم با آرامش جسمی و روحی که به فرد می‌دهد در پیشرفت او کمک بزرگی کرده و اعتماد‌به‌نفس بیشتری به او می‌دهد. ممکن است فرد با ازدواج حس برتری در خود پیدا کند و این احساس را داشته باشد که دیگران بیشتر روی او حساب باز می‌کنند و همین‌ها او را در پیشرفت و رسیدن به علاقه‌مندی‌ها و اهداف قوی‌تر کند.»
برنامه‌ریزی و هدفگذاری مشخص داشته باشیم
این مشاور و روانشناس، برنامه‌ریزی را عامل مهم پیشرفت ما در کار‌ها از جمله علاقه‌مندی‌های شخصی می‌داند و می‌گوید: «برای رسیدن به علائق شخصی نیز مانند هر کار دیگری نیاز به برنامه‌ریزی داریم. این برنامه‌ها معمولاً بلند‌مدت است و از آنجا که زندگی پس از ازدواج ممکن است با تغییراتی مانند مهاجرت، بچه‌دار شدن، سفر‌های کاری همسر و... دچار تغییرات شود، در این برنامه‌ها نیز در صورت نداشتن مدیریت خوب، ممکن است فرد با چالشی روبه رو شود، ولی با مدیریت درست می‌توان به آنها رسیدگی کرد و باز هم هدف را دنبال کرد و آن را رها نکرد.»
به اعتقاد این روانشناس لازم است پیش از هر برنامه‌ریزی و هدفگذاری این را از خودمان بپرسیم که این هدف تا چه اندازه به زندگی من کمک می‌کند؟ آیا موجب ارتقای زندگی‌ام می‌شود؟ آیا با رسیدن به این هدف، آسیبی به زندگی‌ام وارد می‌شود؟ در صورتی که پاسخ مناسب و صادقانه به این پرسش‌ها و نظایر آنها بدهیم، می‌توانیم راه درستی را با برنامه‌ریزی درست برای زندگی‌مان پیدا کنیم.
وی در ادامه یادآور می‌شود: «معمولاً افراد پیش از ازدواج با اهدافی که برای خود دارند، آشنا هستند. مثلاً شخصی علاقه شدید به خواندن درس تا درجات بسیار بالا دارد و دیگری شغلی مدنظر دارد و. افراد هنگام انتخاب همسر این شرایط را می‌دانند و با علم به این‌ها همسر خود را انتخاب می‌کنند. کسی که اهدافش مشخص و در شرایط انتخاب همسر قرار گرفته است، درباره آنها با شخصی که قرار است همسرش شود حرف می‌زند و در واقع طی می‌کند که چه خواسته‌ها و اهدافی دارد. شخص مقابل هم با دانستن آنها او را می‌پذیرد. در صورتی که پس از ازدواج همسر او با اهدافی که از پیش پذیرفته، مخالفت کند، بحث دیگری مطرح است که در این موضوع نمی‌گنجد.»
هم‌کفو بودن، علاقه‌مندی‌ها را حفظ می‌کند
خانم محبی‌آبکنار به این نکته مهم اشاره می‌کند که چرا بسیاری از همسران، با پرداختن همسر خود به علاقه‌مندی‌هایشان مخالف هستند؟ او توضیح می‌دهد: «معمولاً وقتی افراد با علاقه‌مندی‌های همسرشان مخالفت می‌کنند که احساس ناامنی و حقارت کنند. احساس اطمینان نداشتن به همسر و احساس ناامنی در اثر ترس از دست دادن و دلایل منطقی او می‌تواند از دلایل مخالفت افراد با پیشرفت همسر خود باشد.»
وی توجه به رفتارمان را راه‌حل اساسی در این رابطه می‌داند و ادامه می‌دهد: «رفتاری که از شخص در رابطه با علاقه‌مندی‌هایش سر می‌زند، می‌تواند برای همسر تعیین‌کننده باشد. در صورتی که زن یا مرد احساس اعتماد کامل نسبت به همسر خود داشته باشند و از ورود او به آنچه مورد‌نظرش است، احساس از دست دادن و ناامنی پیدا نکنند، بسیاری از مخالفت‌ها از بین می‌رود. بنابراین اطمینان خاطر، احساس امنیت و همفکر بودن عوامل مهمی هستند که باعث می‌شود افراد با پیشرفت همسر خود در علاقه‌مندی‌هایش موافق باشند.»
خانم محبی‌آبکنار هم‌کفو بودن را در هنگام انتخاب همسر مهم می‌داند و می‌گوید: «هم‌کفو بودن یکی از عوامل مهم در انتخاب همسر است. از‌این‌رو برای رسیدن به اهداف، باید پیش از ازدواج به این نکته توجه جدی داشت. هم‌کفو بودن بسیاری از مشکلات را پیش روی همسران نخواهد گذاشت.»
او دلایل رها کردن علاقه‌مندی‌ها را بررسی و خاطرنشان می‌کند: «بسیاری اوقات ترس از شکست، عدم شناخت خود، نداشتن اعتماد به نفس و همینطور خودگویی منفی، عدم اراده و باور‌هایی که از زندگی کردن داریم ممکن است، عواملی باشند که جلوی پیشرفت ما را در علاقه‌مندی‌هایمان بگیرند. در این صورت معمولاً به دنبال بهانه‌ها و مقصر‌هایی می‌گردیم که کوتاهی‌های خود را به گردن آنها بیندازیم.»
خانم محبی‌آبکنار بالا بردن انگیزه را برای رسیدن به اهداف مهم می‌داند و می‌گوید: «انگیزه عامل مهمی است تا به آنچه علاقه داریم، برسیم. کسی که انگیزه دارد، بالاخره یک راه مناسب برای رسیدن به خواسته‌هایش پیدا می‌کند.»
او توجه ما را به این نکته معطوف می‌دارد که: «این را مورد توجه قرار دهیم که لذت‌های آنی را که موانع راهمان هستند و نمی‌گذارند به اهداف بزرگمان برسیم، تشخیص دهیم.»
