مجلس یازدهم جمهوری اسلامی و به عبارت دیگر، مجلس شورای اسلامی، دوره یازدهم از امروز کار خود را «آغاز» کرد.
آغازی که بنا بر وعدهها و شعارهای شفاهی و مکتوب حضرات، باید «انجام»های مبارکی در پی داشته باشد؛ انجامی که نشانههایش را به وضوح مردم در زندگی خود ببینند و گشایش گرهها را بیش از پیش با راحتی نفس خود احساس کنند و مگر نه اینکه با شعارها و وعدههایی چنین رأی گرفتند و شرط انصاف هم حکمی مشخص دارد که همان وعدهها را به برنامه تبدیل کنند و بستر اجرایی کردن آن را هم تدارک ببینند تا آنان را به عنوان انسانهایی «صادق الوعد» بشناسیم.
حضرات توجه داشته باشند که با شعار انقلابیگری به صندلیهای سبز رسیدهاند؛ انقلابیگریای که میراث سرخ قباهای شهید است و مباد که به نام پر شکوه آنان به قدرت رسیم و در عمل، با شهدا هم مسیر نباشیم. انقلابیگری مسیر است. صراط روشنی است که شهیدان رفتند. شعار نیست که بر تابلوها بنویسیم و رأی بگیریم و تمام. نه، این هرگز تمام نیست که هرگز هم تمام نمیشود بلکه روز به روز و نو به نو بسترساز رشد و پیشرفت و تعالی مردمان را باید فراهم کند. از رشد و پیشرفت و تعالی گفتیم و نه توسعه که تعبیری غربی و شاید غریب باشد و بیشتر ناظر به حوزه اقتصاد است. این سهگانه ملی و دینی «رشد، پیشرفت و تعالی» ناظر به همه ساحتهای زندگی است. هم اقتصاد را سامان میبخشد و هم اجتماعیات را سامانی مؤمنانه میدهد و هم شکوفایی علمی و فرهنگی و معرفتی و... را به دنبال میآورد و هم با فعال کردن ظرفیتهای داخلی، «اعتماد مردم» را افزایش و امید مردم را در زایش قرار میدهد.
امید و اعتماد هم که بیاید، مشکلات و مصائب اگر به سنگلاخهای بزرگ هم تبدیل شده باشد را از سر راه برخواهد داشت که امید، چون آب است و اعتماد، صبری است که پای کارستان آب، میایستد تا سنگها را از جای بجنباند. یادمان هست قصه چشمه و سنگ را که در دوران دبستان میخواندیم و نتیجه را روشن میدیدیم و امروز هم به همان قاعده میتوانیم رفتار کنیم و موانع را از سر راه برداریم مشروط بر اینکه خودمان دچار منیتها و جناح بازیها و خود مطلقبینیها، چون سنگِ سخت نشویم و به عنوان مانع در راه ننشینیم. چون اگر چنین کردیم مردم راه را باز خواهند کرد هرچند هزینه داشته باشد. باری، مجلس یازدهم آغاز شد و شایسته است حضرات نماینده، از همین آغاز مطالبات واقعی مردم را فهرست و متناسب با ظرفیتهای کشور برای انجام آن برنامهریزی کنند و برای خود و انقلاب – که به نام آن از مردم رأی گرفتهاند- کارنامهای قابل احترام بسازند. کارنامهای که خودشان بتوانند در دور بعد به پشتوانه آن از مردم رأی دوباره بگیرند و به عنوان یک سرباز حرمتی هم به احترام انقلاب بیفزایند؛ حرمتی که میتواند به حرمت مضاعف خود ما هم بینجامد. مجلس یازدهم نخستین روز حیات خویش را آغاز میکند و امید داریم نمایندگان آن هر روز موفقتر باشند تا با خدمت به مردم، نقش خویش را جاودانه کنند.