سرویس فرهنگ و هنر جوان آنلاین: سؤال این است در این شرایط اقتصادی که هر بار یکی از مایحتاج ضروری مردم به ناگاه گران می‌شود و روز به روز برای عموم مردم وضعیت کمرشکن و سخت‌تر می‌گردد چرا تلویزیون از نظام سرمایه‌داری و مصرف‌گرایی به هر قیمت حمایت می‌کند و زندگی قسطی را به مخاطبان توصیه می‌کند و این بار روی ریش‌سفیدان و بزرگان خانواده دست گذاشته و میل به دنیاطلبی آن‌ها را تحریک می‌کند؛ بزرگ‌تر‌هایی که همیشه ناصح و راهنمای فرزندان خود بوده‌اند حالا به جای اینکه در قالب نمایش خانواده را به قناعت و صرفه‌جویی و درست مصرف کردن تشویق کنند یا دست کم به فکر خرید لوازم زندگی برای فرزندان خود یا دغدغه جهیزیه نوعروسی باشند با حرص و ولع تمام زندگی خود را آن هم در این سن و سال قسطی کرده و زیر بار قرض رفته‌اند و تازه به رخ جوانان هم می‌کشند؟!
پرواضح است که عمده‌ترین هدف تبلیغات تلویزیونی و آگهی‌های تجاری، ایجاد انگیزه مصرف در مخاطبان است و در این راستا صداوسیما به عنوان بزرگ‌ترین و مهم‌ترین رسانه، بستر مناسبی برای آگهی‌های تجاری محسوب می‌شود که با تغییر سبک زندگی اقشار مختلف جامعه از کوچک تا بزرگ به ترویج و تبلیغ مصرف‌گرایی می‌پردازد، اما این فروختن خود به سرمایه به هر قیمتی تا کجا قرار است ادامه پیدا کند. کجاست آن دانشگاهی که قرار بود مردم به واسطه آن طریقه درست سبک زندگی ایرانی- اسلامی را آموزش ببینند.
گفته می‌شود یک شرکت تبلیغاتی بزرگ، تبلیغات صداوسیما را با توجه به ارتباطاتی که در قسمت بازرگانی دارد و سود قابل توجهی که از فعالیت با آن شرکت می‌برد، به عهده گرفته است. انحصارطلبی سرمایه‌داری باعث شده تا غالب تبلیغات تلویزیونی از نظر رنگ و ظاهر و شیوه عملکردشان شبیه هم باشند. حال سؤال این است تبلیغ تحریک بزرگان و پیران خانواده به مصرف‌گرایی و سایر تبلیغات از قاب رسانه ملی در پشت پرده تولیدات خود چه اندیشیده خاصی را به جامعه تزریق می‌کنند؟! البته ممکن است تبلیغ قسطی کردن لوازم خانه، فارغ از فعالیت‌های آن شرکت انحصاری و کارتل‌مانند که با نام مستعار شناخته می‌شود، باشد ولی در هر حال عموم تبلیغات تلویزیونی تعمداً در حال تغییر سبک زندگی و نگرش مردم و نیازآفرینی‌های کاذب در بین آن‌ها هستند. این حقیقت تلخی است که طمع به دنیا و تجمل‌گرایی هر روز بیشتر از قبل در صداوسیمای جمهوری اسلامی به اشکال مختلف ترویج می‌شود، در حالی که اولویت، تبلیغ کالا‌ها و معرفی آنهاست نه دنیاگونه بودن و نشانه گرفتن سبک زندگی. متأسفانه در سیستم تبلیغاتی زنان جوان زیبا بیشتر از محصولات به نمایش درمی‌آیند آن هم در رسانه‌ای که عمومیت و فراگیری‌اش بالاست و در تمام نقاط کشور از آن استفاده می‌کنند.
بنابراین از آنجا که احکام اسلامی، بر پرهیز از دنیاجویی و مادی‌گرایی تأکید دارند، انتظار می‌رود در جامعه اسلامی تولیدکنندگان آگهی‌های تجاری میان ضرورت پخش آگهی‌ها برای کسب درآمد از سوی شبکه‌های گوناگون تلویزیونی و لزوم شناساندن محصولات تجاری و خدمات به مخاطبان و نیز آموزه‌های اسلامی، تعادل لازم را رعایت کنند و در نظر بگیرند که اولویت فرهنگ و سبک زندگی ایرانی- اسلامی است که نباید به هر قیمت در سیستم تبلیغاتی تخریب و کمرنگ شود.
نکته جالبی بود 
