طیبه سیاوشی، نماینده سابق مجلس که با لیست اصلاح‌طلبان به صحن علنی راه پیدا کرد، از وضعیت زنان در دولت روحانی ناراضی است. او می‌گوید: «ما بیش از پنج بار درخواست دیدار با رئیس‌جمهور را دادیم و به اشکال مختلف این خواسته خود را پیگیری کردیم، اما نتوانستیم با ایشان دیدار کنیم در حالی که ملاقات با آقای رئیسی به سهولت دنبال شد و دستاورد‌های خوب داشت.».
اما گلایه‌های سیاوشی از عدم تحقق وعده‌های حسن روحانی در مورد زنان فقط به بی پاسخ ماندن درخواست‌شان برای دیدار با رئیس‌جمهور ختم نمی‌شود. داغ وزیر زن به دل اصلاح طلبان مانده است و این از سخنان سیاوشی هویداست: «دولت دوازدهم برای به دست آوردن قدرت، از رأی زنان استفاده کرد، اما در عین حال برای اینکه بتواند آن موانعی را که در راه کسب قدرت برای زنان وجود دارد کاهش دهد تلاشی نکرد.
ما در دولت آقای احمدی نژاد وزیر زن داشتیم که دستاورد بسیار بزرگی بود که اتفاقا وزیر بهداشت دوره احمدی نژاد بسیار زن موفقی بودند و متأسفیم که فرصت برای زنان تکرار نشد. تلاش‌مان برای اینکه یک وزیر زن در رأس آموزش و پرورش قرار بگیرد هم به جایی نرسید، همچنین در مورد استانداران زن، متأسفانه همراهی وجود نداشت و موانع جدی بود.» روحانی شعار‌های متعددی داد که به آن‌ها عمل کرد. گرچه با وضعیت معیشتی این روز‌ها بعید است کسی از مردم اعتنایی به این برآورده نشدن وعده‌های سیاسی و فرهنگی داشته باشد، اما در هر حال خود اصلاح‌طلبان اکنون معترف هستند که آن وعده‌ها فقط شعار بود که برای جمع کردن رأی بیان شد و در عمل اتفاقی نیفتاد. از جمله روحانی تلاش کرد خود را حامی حقوق زنان جا بزند و موفق هم شد که این تلقی را از خود و دولتش ایجاد کند؛ اما پس از پیروزی در انتخابات که دیگر به رأی زنان نیازی نبود، مسیر خود را طی کرد.
حتی معاونت امور زنان در دولت دوم روحانی به معصومه ابتکار رسید که سابقه کار در حوزه زنان و خانواده را نداشت و معلوم شد معاونت امور زنان و خانواده در دولت روحانی صرفاً یک کرسی تشریفاتی برای بده و بستان‌های سیاسی و راضی نگه داشتن رفقاست.
