سرویس بین الملل جوان آنلاین: معترضان و اعضای گروه‌های ضد فاشیستی از ساعات پایانی سه‌شنبه، با ساخت دیوار و گذاشتن موانع در پارکی در شهر پورتلند قصد داشتند منطقه‌ای خودمختار در این شهر ایجاد کنند؛ اقدامی که البته با سرکوب و حمله نیرو‌های پلیس امریکا روبه‌رو شد. معترضان تعدادی چادر را در این منطقه اشغالی زده‌اند که در نهایت پلیس پورتلند روز چهار شنبه با حمله به آن‌ها تلاش کرد تعدادی از این موانع را بردارد که البته با مقاومت معترضان روبه‌رو شد و پلیس فدرال برای متفرق کردن جمعیت از گاز اشک‌آور استفاده کرد، اما هنوز هم تعدادی از چادر‌ها در آن منطقه باقی مانده است.
پورتلند در هفتمین هفته متوالی بعد از کشته شدن جورج فلوید، سیاهپوست امریکایی به دست نیرو‌های پلیس، همچنان شاهد اعتراضات مردمی است. تصاویر منتشر شده در فضای مجازی از شکسته شدن جمجمه یک معترض صلح‌جو در پورتلند به سبب اصابت گلوله پلاستیکی حکایت دارد.
از سوی دیگر روز پنج شنبه شهر دیترویت در ایالت میشیگان شاهد تظاهرات صد‌ها دانش‌آموز بود که آزادی همکلاسی خود را خواستار بودند. این دانش‌آموز به علت تکمیل نکردن تکالیف مدرسه‌اش در جریان آموزش‌های از راه دور در ترم گذشته، به مرکز بازداشت نوجوانان فرستاده شده است. این دانش‌آموز ۱۵ ساله البته برای نزاع با مادرش و دزدی، آزادی مشروط داشته است.
پنج شنبه بعدازظهر معترضان از مقابل دبیرستان گرووز در حومه بیورلی تا دفتر دادستان تظاهرات کردند. دانش‌آموزان نشانه‌هایی در دست داشتند که روی آن‌ها نوشته شده بود: گریس را آزاد کنید. دانش‌آموزان معترض به رویترز گفتند عملکرد تحصیلی گریس خوب نبود، زیرا کشور درگیر شیوع ویروس کرونا است.
اعتراض به نژادپرستی در شهر نیویورک
دوچرخه‌سواران معترض در نیویورک با رکاب زدن در خیابان‌های شهر و سر دادن شعار، اعتراض خود را به نژادپرستی و بی‌عدالتی در امریکا ابراز کردند.
به گزارش تلویزیون ان‌بی‌سی‌نیوز، پیتر کِرر، یکی از برگزار‌کنندگان «کمپین دوچرخه سواری در خیابان‌های نیویورک» گفت: ما کار خود را با دوچرخه سواری در سطح شهر در حین اعتراضات مختلف آغاز کردیم. هیچ ساختار یا فرایندی برای محافظت از معترضان در خیابان‌ها در برابر خودرو‌های عبوری وجود نداشت. بسیاری بر این باورند که این یک شیوع امن برای ورود به اعتراضات است.
اورلندو همیلتون، یکی دیگر از برگزار‌کنندگان «کمپین دوچرخه‌سواری در خیابان‌های نیویورک» گفت: من هیچ‌گاه برای ورود به اعتراضات برنامه‌ریزی نکرده بودم. اما زمانی که ۱۵ سالم بود دوستم در سن‌دیه‌گو به دست پلیس به قتل رسید و افسرانی که او را کشتند هیچ‌گاه دستگیر نشدند و هر روز افراد بیشتری به قتل می‌رسند. من احساس کردم باید بیرون بیاییم و در اعتراضات شرکت کنم. یکی از معترضان گفت: من فکر می‌کنم یکی از اتفاقاتی که در دوچرخه سواری اعتراضی می‌افتد این است که شما می‌توانید فواصل زیادی را پوشش دهید. در فواصلی که شما پوشش می‌دهید، این فرصت را دارید که چشم‌اندازی از سطح شهر داشته باشید. شما می‌توانید نابرابری‌ها را مشاهده کنید، می‌توانید میزان محرومیت‌ها را مشاهده کنید. اگر تظاهرات شما به صورت پیاده‌روی باشد ممکن است نتوانید با یک مایل راه رفتن به همه محله‌های مختلف شهر سر بزنید و نژاد‌ها و اقشار مختلف جامعه را مشاهده کنید. اما با دوچرخه‌سواری، شما می‌توانید به همه این محله‌ها سر بزنید.
