سرویس فرهنگ و هنر جوان آنلاین: مصطفی طاری، بازیگر قدیمی درباره چرایی کم‌کار شدن بازیگران نسل خودش به «جوان» گفت: پیشنهاد داریم، ولی واقعیت این است که پیشنهادات قابل توجهی که قلقلک‌مان بدهند برای رفتن جلوی دوربین واقعاً کیمیا شده است. سال‌هاست در حسرت یک فیلمنامه جذاب هستم که خواندنش هم مشعوفم کند و بترسم از اینکه آیا می‌توانم به نقشم همانقدر که خوب نوشته شده، جان دهم یا نه.
بازیگر «آوار» و «خواستگاری» ادامه داد: اگر فیلم‌ها و سریال‌های دو دهه ابتدای انقلاب را ببینید، حتماً متوجه پرپلان و پراکت بودن آن‌ها می‌شوید، اما حالا ۷۰ درصد فیلمنامه را با دیالوگ‌های بیهوده پر می‌کنند و نهایتاً دو سکانس درگیری لفظی یا فیزیکی و داد و بیداد قرار می‌دهند و اسم خود را نویسنده می‌گذارند. این بازیگر افزود: شما نگاهی به آثار کلاسیک سینمایی بیندازید و ببینید چند درصد آن‌ها دیالوگ است. اصلاً صنعت سینما راه افتاد که بازنمایی تصویری افکار و رؤیا‌های بشر را محقق کند، وگرنه اگر بنا به حرف زدن و صحبت کردن درباره افکار بود که چه رسانه‌ای بهتر و ارزان‌تر از رادیو! متأسفانه ما در سال‌های اخیر اشتباه فاحشی را مرتکب شده‌ایم، آن هم این است که به هر کسی که نیمچه استعدادی دارد اجازه نوشتن می‌دهیم و همین می‌شود که سینما و تلویزیون ما پر شده از حرف، حرف و حرف.
بازیگر «گزارش» و «جدال در تاسوکی» با اشاره به دیالوگ‌های ماندگار آثار تحسین‌برانگیز گفت: همین فیلم و سریال‌های جایزه بگیر پنج سال اخیر را بگذارید کنار هم و ببینید ۱۰ دیالوگ ماندگار از آن‌ها بیرون می‌آید یا نه. وقتی اسیر حرافی شویم، مشخص است که دیگر باید قید گزیده‌گویی را بزنیم، ولی وقتی سینما و تلویزیون را با رفتار کاراکتر و ایجاد موقعیت در برابر دوربین چیدیم، آنگاه جز در مواقع ضروری دیالوگ نمی‌نویسیم، در نتیجه دیالوگ‌هایمان هم مؤثر از کار درمی‌آید.
طاری با رد نگاه کارگردانانی که با ایجاد خشونت‌های کلامی- فیزیکی می‌خواهند مخاطب جلب کنند، اظهار داشت: نمی‌دانم اخیراً چه اصراری دارند که هرچه لات و لمپن هست را وارد فیلم‌ها کنند و درباره درگیری‌های لات‌ها فیلم و سریال بسازند. چرا به سراغ زندگی فرهیختگان نمی‌روند و مثلاً درام‌های زندگینامه‌ای درباره دانشمندان ایرانی نمی‌سازند. ما خیلی وقت پیش زندگی امثال کمال‌الملک و بوعلی‌سینا را فیلم و سریال کردیم، ولی حالا حتی از پرداختن به زندگی یک نویسنده مثل محمدعلی جمالزاده هم در آثارمان ابا داریم.
این بازیگر ۶۵ساله ادامه داد: جرئت ندارند فیلم و سریال زندگینامه‌ای بسازند، چون از افراد شهیر شناخت کافی ندارند. چون سواد ندارند و دامنه اطلاعات‌شان در حد صفر است. همین می‌شود که مدام درباره لات و لات‌بازی‌های بی‌فایده فیلم می‌سازند و نمی‌گویند کارکرد فرهنگی فیلمی که درباره یک لات موادفروش ساخته شده، چیست.
بازیگر «مختارنامه» و «معصومیت از دست رفته» درباره استعداد‌های بازیگری جوان عنوان کرد: ایران کشوری استعدادخیز است و بازیگر خوب هم داریم، ولی درام خوب نداریم که این بازیگران را به چالش و تحرک وادارد. نسل بازیگری امروز مدیون امثال علی نصیریان، عباس جوانمرد و، ولی الله شیراندامی است و این دین نه فقط در حیطه حرفه‌ای که در حیطه اخلاقی هم وجود دارد. علاوه بر اینکه باید درام‌های قوی تولید کنیم، باید بازیگرانمان را به سمتی هدایت کنیم که به اندازه هنرپیشگی در اخلاقیات هم جلو بروند.
با صحبت های آقای طاری بازیگر پیشکسوت تلوزیون وسینما کاملا موافقم. حرف حساب بود که زدودرواقع آقای طاری چکیده وضعیت حال سناریو نویس های سینما وتلوزیون مارا گفتن. 
