کرونا ابطال حداقل یکی از نظرات محمود سریعالقلم، تئوریسین اصلاحطلب را ثابت کرد. او اخیراً در بخشهایی از مقالهای تفصیلی پیرامون اثرات و پیامدهای کرونا در چند جا به «امنیت غذایی» اشاره کرده و نوشته است: «ظهور ناگهانی کووید-۱۹ با مرگ و میر بسیار بالا در برزیل، شیلی و مکزیک عواقب جدی برای مصرف و تولید کالاهای کشاورزی و حتی امنیت غذایی در نیمه دوم ۲۰۲۰ و احتمالاً تا بخشهایی از سال ۲۰۲۱ میتواند داشته باشد.» او در بخش دیگری از مقالهاش تأکید کرده است: «بسیاری از کشورهای آفریقایی وامهای کوتاه و میانمدت دارند که تابع فعالیت معادن و صنعت نفت و گاز آنهاست. بیم آن میرود که بحران پرداخت بدهی از یک طرف و ناامنی غذایی برای مردم بسیاری از کشورهای آفریقایی از طرف دیگر که شامل ۷۲ میلیون نفر در ۳۵ کشور میشود، گسترش یابد.» در جایی دیگر از همین مقاله نوشته شده است: «تشکیل صفهای ۸ کیلومتری اتومبیل در بعضی از ایالتهای امریکا برای دریافت بستههای رایگان غذا، حاکی از آن است که حتی در اقتصادهای پیشرفته، اثرات فوری پاندمی بر کار و فعالیت اقتصادی میتواند جدی باشد.»
این نکات سریعالقلم جدید نیست و در این چند ماه کرونایی که جهان گذرانده، بارها تکرار شده است. اما از یک منظر جالب توجه است و آن اینکه او پیش از این خودکفایی در تولید گندم و محصولات کشاورزی را زیر سؤال برده بود. به عنوان مثال نوشته بود: «ما (ایران) دوست داریم در کشاورزی اول باشیم؛ درحالیکه تولید یک کیلو گندم در دنیا یک دلار تمام میشود و در ایران ۵ دلار. متخصصان کشاورزی میگویند تولید گندم در ایران بهصرفه نیست. بهتر است ما در جای دیگری تولید ثروت کنیم و ارزش افزوده به دست آوریم و گندم بخریم، همانگونه که کرهجنوبی این کار را میکند. کره در آفریقا زمین اجاره کرده و غله میکارد. تمام نیازهای کشاورزی خود را از آنجا رفع میکند و بقیهاش را هم در دنیا میفروشد. ما میخواهیم در هر مورد قابلتصوری اول باشیم، نمیتوانیم. امریکا هم نمیتواند.» و در جایی دیگر گفته است: «بنده بارها تأکید کردهام که خودکفایی معنایی ندارد، هیچ کشوری خودکفا نیست!»
ضربالمثل معروفی است که «عدو شود سبب خیر اگر خدا خواهد»، حالا هم ویروس کرونا با همه نحوستی که دارد، باعث شده چهره غرب و حامیان غرب بهتر شناخته شوند و نادرستی تئوریهایی که مقابل اقتصاد مقاومتی قد کشیدهاند، عیان شود.