سرویس فرهنگ و هنر جوان آنلاین: تازهترین نمایشگاه آثار خوشنویسی استاد امیرخانی در گالری طراحی هنر برپا شد و هم اکنون نیز در حال برگزاری است.
استاد امیرخانی در پاسخ به این سؤال که آخرین نمایشگاه آثار خوشنویسی شما با عنوان «نستعلیق میراث ملی» این روزها در حال برگزاری است؛ مهمترین تمایز این نمایشگاه با نمایشگاههای پیشینتان را چه میدانید، به تسنیم گفت: نمایشگاه حاضر، حاصل دوران مختلف کاری من است و با نگاهی به تاریخ آنها، حالتی متنوع و گاه متفاوتی را در کیفیت آثار شاهدیم؛ شاید شاخصه این نمایشگاه این باشد که بهواسطه آن بهتر بتوانیم درباره موضوع خوشنویسی، جنبههای فنی، هنری و تحقیقی آن صحبت کنیم و شیوه اجرای آثار در ادوار مختلف را با دقت بیشتری ببینیم.
امیرخانی به این پرسش که در این سالها، آثار شما در چه محیط، زمان، حالت و شرایط خاصی خلق شده اند، اینگونه پاسخ میدهد: از این حیث بین تمام رشتههای هنری تفاوتی وجود ندارد و باید در آفریننده رشته هنری اعم از ادبیات، موسیقی و شعر حالتی به وجود بیاید که آن حالت عبارت از تمرکز و مجموع شدن تمام وجوه وجود انسان همراه با تعادل جسم و سیستم عصبی است، شانس ویژه خوشنویس این است که میتواند با ادبیات و شعر همراه شود؛ بیشتر خوشنویسهای ما در طول تاریخ برای رسیدن به نقطه هماهنگ شدن نیروهای وجودیشان به شعر نزدیک شده و از طریق آن به مقام توجه و تمرکز رسیدهاند.
همه پدیدههایی که در عالم وجود دارند نیز میتوانند کمککننده باشند، بالاخره ذهن انسان هنرمند به آن حالت نزدیک میشود. برخی تشنگی، علاقه، موضوع و اندیشهای را که در شعر وجود دارد، موجب ایجاد حس تمایل قلبی و خلوص میدانند و برخی موسیقی را عامل قلمداد میکنند. ما خوشنویسها به میزان زیادی مدیون اساتید بزرگ موسیقی از جمله استاد شجریان هستیم؛ هنگامی که آن صدای ملکوتی و آسمانی با اشعار عمیق و عالی انسانی همراه و بیان میشود، برانگیختگی و توجه مضاعفی به وجود میآورد؛ یک سخن، یک فیلم، یک صحنه خوب از هر چیزی، چه دیداری چه توصیفی در طبیعت و دنیا میتواند ذهن و شخصیت آفریننده هنر را به اوج برساند. البته که صرف زمان، توانایی و حُسن نیتی که هرکس در شخصیت خود پرورش داده و خویشتن را به مقامی رسانده نیز شرط است؛ این مقام، بهتدریج، هنرمندِ مقدماتِ هنری طی کرده را به نقطه کمال نزدیک میکند؛ این هنرمند خود را جزئی از کل و سهیم و دخیل در پدیدهها میبیند، احساس یگانگی و محبت دارد و میتواند با یک درخت، پرنده و نسیم ملایمی که به شاخه بیدی میوزد همراه شود، سخن بگوید و بیافریند.
وی در پاسخ به این سؤال که اهمیت و جایگاه خوشنویسی در مقاطع مختلف تحصیلی نظام آموزشی ما را چگونه ارزیابی میکنید، میگوید: در کشور ما جای خالی هنر احساس میشود؛ هنر به آن معنا که وقتی انسانی در نقطهای از جهان وارد موزهای شده و سپس از آن خارج میشود، تبدیل به انسان دیگری شدهاست. متأسفانه اکنون در آموزش و پرورش ما جای هنر خالی و جایگاه آن در میان خانوادههایمان کمرنگ شدهاست؛ اکنون در خانوادهها چه اندازه از آثار طراز اول فرهنگی و پرورشدهنده شخصیت بچهها استفاده میکنیم؟ متأسفانه آموزش فراگیر خوشنویسی را جدی نمیگیرند.