«مصوبه هیئت وزیران است که مدالآوران بازیهای المپیک، آسیایی و جهانی در صورتی که مدرک دانشگاهی داشته باشند، میتوانند بدون آزمون در مراکز دولتی استخدام شوند. چند قهرمان در وزارت ورزش استخدام شدهاند و اولویت ورزشکاران صاحبنام است. دستگاههای دیگر با ما همکاری نکردهاند و فقط وزارت ورزش همکاری کرده است. امیدواریم سایر دستگاهها نیز در حمایت از قهرمانان همکاری کنند تا آنها دیگر دغدغهای نداشته باشند.» این را مهدی علینژاد، معاون ورزش قهرمانی وزارت ورزش عنوان میکند و ما میگوییم که حرف شما درست جناب علینژاد، اما چه کسی باید دستگاههای دیگر را برای انجام این مصوبه ترغیب کند؟ مگر نه اینکه وزارت ورزش و وزیر محترم آن بخشی از همین دولتی هستند که هیئت وزیرانش چنین طرحی را تصویب کرده است؟
خب از وزیر بخواهید که در جلسه هیئت دولت از سایر دستگاهها، اجرای این مصوبه را بخواهد؛ اینکه دیگر کار سختی نیست. البته وقتی متوجه باشیم که بسیاری از ادارات کل ورزش و جوانان در استانها در همین ورزش هم از استخدام قهرمانان شانه خالی کردهاند، آن وقت میفهمیم که چندان هم نمیتوان امیدوار بود. در وزارت ورزش هم که به قول خود معاون، اولویت با صاحبنامهاست و برای بقیه جایی نیست. پس لااقل خیال همه را راحت کنید تا قهرمانان و مدالآوران هم مثل بقیه مردم مطمئن شوند که آبی از مصوبات این دولت برایشان گرم نمیشود.
این روزها تا دلتان بخواهد قهرمان و مدالآوری داریم که به خاطر اجرایی نشدن این مصوبه مهم در خانه هستند و محتاج بدیهیترین نیازمندیهای زندگی. محتاج هستند که کسی حالشان را بپرسد و کسی دست آنها را بگیرد تا بتوانند حداقل سرپا بمانند، چه برسد به اینکه به فکر کسب مدال و افتخار برای کشور باشند. این را ما نمیگوییم، خودشان فریاد میزنند و از اوضاع و احوالشان گلایه میکنند. آن وقت جناب معاون با خیال راحت میگوید ما که فقط صاحبنامها را استخدام میکنیم، بقیه دستگاهها هم همکاری نمیکنند، ولی ما امیدواریم که این اتفاق بیفتد.
سؤال بعدیمان اینجاست که جناب علینژاد این امیدواری شما چه دردی از قهرمان و مدالآور بیکار کشور را که شرمنده خانواده شده درمان میکند؟ اینکه صرفاً ابراز امیدواری کنید، یعنی اینکه کارتان را درست انجام دادهاید؟ چند سال از این مصوبه میگذرد؟ حداقل خودتان بنشنید و با جناب وزیر بدون اینکه کسی متوجه شود تعداد قهرمانان و مدالآورانی را که استخدام شدهاند، دربیاورید. بعید میدانیم از تعداد انگشتان دستهای هر دوی شما بیشتر باشد. بعد بیایید و پاسخ دهید که چه کاری برای اجرای این مصوبه انجام دادهاید که حالا امیدوارید بقیه آن را اجرا کنند؟
هر مصوبهای ضمانت اجرایی میخواهد، این بدیهیترین اصل مدیریت است که شما حتماً آن را خوب میدانید. راستی ضمانت اجرایی شدن مصوبه استخدام قهرمانان و مدالآوران در دستگاههای دولتی چیست؟
مطمئناً ابراز امیدواری شما نیست که اگر این باشد باید تأسف خورد به حال و روز ورزش کشور که با خیالبافی برایش برنامهریزی میشود و مسئولانش امیدوارند که خیالپردازیهایشان نتیجه هم بدهد.
این روزها که وزارتنشینان امیدوار اجرایی شدن طرح استخدام قهرمانان و مدالآوران در سایر دستگاههای دولتی هستند، میتوان صدای اعتراض قهرمانان را شنید و نیازی هم به تیز کردن گوش نیست. این روزها مدالآورانمان فریاد میزنند از بیتوجهیها، از کمبودها و از دستکم گرفته شدنها، اما آقایان میخندند و امیدوارند مصوباتشان اجرایی شود، بدون اینکه طرح و برنامهای برای اجرایی شدن آن داشته باشند و اینکه حداقل حرکتی برای به انجام رساندن مصوبهشان انجام دهند. وزارتنشینان فقط امیدوارند، پس مدالآوران و قهرمانان هم باید با این امیدواری آنها امیدوار باشند، یعنی اینکه همه بنشینیم و امیدوار باشیم که کسی پیدا شود این مصوبه را اجرایی کند، این حتماً بهترین راهحل این مشکل از دید آقایان مدیر است، راهحلی که ثمربخش خواهد بود، درست مثل ثمراتی که تاکنون از آن دیدهایم.