کد خبر: 1014758
تاریخ انتشار: ۲۱ مرداد ۱۳۹۹ - ۰۱:۰۸
دغدغه تمام نشدنی قهرمانان
حامد قهرمانی
سرویس ورزشی جوان آنلاین: داستان تکراری و دنباله‌دار شکایت ورزشکاران قهرمان و مدال‌آور از بی‌توجهی‌ها را دیگر باید جزئی جدا نشدنی از ورزش کشور دانست. داستانی که هر روز با چهره‌های جدید در حال تکرار شدن است. چهره‌هایی که هرچند رشته‌ها و فعالیت ورزشی آن‌ها با هم متفاوت است، اما همه از یک چیز می‌گویند و بابت یک چیز صدای اعتراض‌شان بلند شده است. محمدباقر یخ‌کشی، ملی‌پوش کشتی‌گیر ۶۱ کیلوگرم کشورمان در جهانی ۲۰۱۸ یکی از این چهره‌هاست که در روز‌های کرونایی بیشتر از قبل به حمایت نیاز دارد تا حداقل با خیال راحت‌تر به تمرین بپردازد، اما باید برای حمایت از خانواده کار و تلاش کند و بعد به فکر کشتی باشد. یخ‌کشی می‌گوید: «کارگر روزمزدم. بنایی می‌کنم و شالیکوبی. مشکلی هم با این قضیه ندارم. از اینکه کارگرم خجالت نمی‌کشم. آن زمان هم که ملی‌پوش جهانی شدم، به رسول خادم گفتم که در مازندران چه کاری می‌کنم. من اصلاً کشتی را با بنایی شروع کردم، نه پول دارم و نه پارتی. خانواده‌ام نمی‌تواند ساپورتم کند، طوری که فقط تمرین کشتی انجام دهم، خودم باید آن‌ها را حمایت کنم. من همیشه پیش خودم اینطور فکر می‌کنم که انگار صبح چهار تا کشتی گرفته‌ام. کارگری‌ام را می‌گویم و به خودم اجازه نمی‌دهم عصر‌ها خستگی کار صبح را بهانه کنم. انگار عصر که به سالن کشتی می‌روم، قرار است کشتی فینال را بگیرم. به خاطر نوع کاری که انجام می‌دهم، هیچ‌وقت هم نمی‌گویم بدنم آماده نبود و ضعیف بودم، چون همیشه فعالیت بدنی دارم و هیچ‌وقت نگفته‌ام امروز کارم زیاد بود و خسته‌ام.» وحید رضایی‌مهر، ملی‌پوش کبدی که هنوز طعم شیرین قهرمانی آن‌ها در بازی‌های آسیایی و جهانی جوانان زیر زبان تمام علاقه‌مندان به ورزش است هم از ناملایمات و بی‌توجهی‌ها اینگونه گلایه می‌کند: «مسابقات قهرمانی جهان در کیش آبان‌ماه سال ۹۸ برگزار شد و قهرمان شدیم، اما خبر رسید، چون سکه دیگر از جوایز حذف شده است، حواله می‌دهند و گفتند که اواخر سال ۹۸ وزارت ورزش آیین تجلیل را برگزار می‌کند. سال ۹۸ تمام شد و در حال حاضر در اواسط سال ۹۹ هستیم، اما هنوز خبری از پاداش نیست، حتی جوایز و پاداش بچه‌هایی که یک سال قبل از ما در سایر رشته‌ها مدال گرفته‌اند هم پرداخت نشده است. هر روز در فضای مجازی استوری و پست می‌گذاریم و هشتگ می‌زنیم تا ببینیم کسی صدای ما را می‌شنود، اما خبری نیست. ما هم آدم هستیم و زندگی داریم. انصاف نیست هر روزمان با دغدغه همراه باشد و ندانیم که آیا سر تمرین برویم یا به دنبال کار باشیم. در این شرایط ما پول توجیبی هم نداریم، من شاگرد نقاش ساختمان هستم و از این راه کسب درآمد می‌کنم تا خرج خانواده‌ام را تأمین کنم.»
نظر شما
جوان آنلاين از انتشار هر گونه پيام حاوي تهمت، افترا، اظهارات غير مرتبط ، فحش، ناسزا و... معذور است
تعداد کارکتر های مجاز ( 200 )
پربازدید ها
پیشنهاد سردبیر
آخرین اخبار