سرویس جامعه جوان آنلاین: با نابودی محیطزیست و توسعه بیرویه رشد زندگی شهرنشینی و روستایی و سکونتگاهی، محل زندگی گونههای حیوانی هر روز کوچکتر و محدودتر میشود. در برخی موارد این رشد نامتوازن سبب شدهاست تا زندگی انسانی با محیطزیست و حیوانات وحشی در آمیخته شود و در بسیاری از موارد صدمات جبرانناپذیر به محیطزیست و جانوران وارد شود؛ خسارتهایی که ارزش زیستی آن را نمیتوان محاسبه و جبران کرد. در کنار آسیب به محیطزیست، انسان نیز با ورود به محیط زندگی جانوران دچار آسیب میشود که نمونه آن را میتوان در حمله گاندوها به انسانها مشاهده کرد. هر از چندگاهی حوادثی از این دست در جای جای کشور رخ میدهد؛ حوادثی که میتوان از پیش آمدن آن جلوگیری کرد.
کامران کمالی، پژوهشگر خزندگان و دوزیستان درباره انتقادات واردشده به عدم تأمین آب شرب در برخی استانها، شهرستان و روستاهای کشور از جمله سیستان و بلوچستان که مردم محلی را مجبور به نزدیک شدن به رودخانهها برای تأمین نیازهای آبی خود و در نتیجه نزدیکشدن به زیستگاه گونههایی از جمله گاندو کند، معتقد است: در استانهایی مانند سیستان و بلوچستان که وضعیت آبرسانی مناسبی ندارد و مردم برای رفع نیازهای اولیه خود مانند آب مجبور هستند به بستر رودخانهها نزدیک شوند تا آب شرب و مورد نیاز خود را تهیه کنند، رودخانه منبع مشترک بین حیوان و انسان محسوب میشود و نزدیکشدن انسانها به این منابع مشترک میتواند خطرات زیادی بههمراه داشته باشد؛ بنابراین لازم است نهادهای دولتی به بهداشت، آبرسانی و سایر موارد دیگر این مناطق توجه بیشتری داشتهباشند.
نوع نگاه مسئولان و مردم به محیط زندگی خود و محیطزیست منجر به رخ دادن اینگونه حوادت تلخ میشود. وجود اراضی و آبگیرهایی که گاندو در آنجا زندگی میکند یک مزیت زیستمحیطی برای کشور است که حفظ و ارتقای آن به بهترین شکل ممکن میتواند به رشد گردشگری اقتصادی کشور کمک شایانی کند. در واقع با استفاده درست از مواهب محیطزیست کشور میتوان با درآمدزایی از گونه نادر گاندو با توسعه اکو توریسم ضمن رفع مشکلات منطقه و آبرسانی به مناطق محروم، درآمد پایداری برای ساکنان تعریف کرد.
بیتوجهی به این گونه مسائل سبب شدهاست تا به جای حفظ محیطزیست هم ساکنان این مناطق آسیب ببینند و هم محیطزیست اینگونه جانوری در معرض تهدید جدی قرار گیرد.
ایجاد تورهای گردشگری داخلی و خارجی یکی از راهکارهای عملی برای رفع این بحران است که میتوان با برنامهریزی صحیح بدان دست یافت تا این گونههای جانوری و محیطزیست آن برای نسلهای آینده حفظ شود. بایسته است که با سرمایهگذاری بلندمدت و رفع موانع موجود، بهشت طبیعت را برای این حیوانات حفظ کنیم.