وی گفت:مدرسه ما ۶ کلاس دارد که فقط ۳معلم تا به حال برای ما فرستادند و معلمین از جمله خود من به علت نبود تلفن همراه در منزل مجبور هستیم فرزندانمان را همراه خود به مدرسه بیاوریم.
او بیان کرد:ما به آموزش و پرورش نامه نوشتیم و در جلسه حضوری نیز مشکلات را ارائه دادیم و فقط بمن گفتند تا به حال همانگونه که مدیریت کردی حال هم مدیریت کن.
وی تاکیدکرد:نداشتن تلفن همراه مشکلی نیست که من بتوانم حل کنم، دانش آموزانی که تلفن همراه ندارند یکی دوتا نیستند که من بتوانم در اختیارشان بگذارم.
در سال های پیش دولت حمایت بهتری داشته اما حال که با بحران کرونا دست و پنجه نرم می کنیم دولت حتی برای خرید مواد ضدعفونی مدارس هم کاری نکرده است .
وی افزود:دستور دادند از هفته بعدی کلاس ها حضوری برگزار شود وما هم دانش اموزان هرکلاس را به دو گروه ۱۱ نفره تقسیم کردیم وبه ما گفتند شیر هارا پدالی کنید،اما مدرسه ای که از دانش اموزان پولی نگرفته با کدام بودجه این کار را انجام دهد.؟
من یک مسئول هستم و هرچه کارشناسم گفت باید انجام دهم و کارشناسم هم گفته کلاس اول دوهفته باید حاضر شود.بااین اوصاف بهتر است بگویم ماداریم به استقبال کرونا می رویم .
در سال گذشته یکی از دانش اموزان سرماخوردگی گرفت که کل کلاس بیمار شدند. مگر می شود همچین ریسکی را قبول کرد؟ بعضی از همکاران ما برگه ای بصورت تعهد از خانواده ها می گیرند که اگر اتفاقی برایشان افتاد برعهده خود خانواده هااست..ما خانواده هایی نیز داشتیم که نه راضی به دادن تعهد می شوند و نه امکاناتی مثل تلفن همراه دارند در نهایت دانش اموزان ترک تحصیل می کنند.
