امسال ۴۰ سال است که از حمله وحشیانه صدام به ایران اسلامی آن هم با تحریک و کمک حداقل ۳۵ کشور برای از بین بردن نظامی که تازه ۲۰ ماه از تأسیس آن سپری شده بود، می‌گذرد. به تعبیر دیگر، دفاع مقدس ما نیز همچون انقلاب اسلامی که در بهمن ۱۳۹۷، ۴۰ ساله شد، از فردا وارد ۴۰ ساله دوم خود می‌شود و طبیعی است همانگونه که در گام دوم انقلاب، تکالیفی به گردن همه ماست تا انقلاب اسلامی را بنابر توصیه‌های هشتگانه رهبری معظم انقلاب در بیانیه گام دوم برای ادامه این مسیر ناهموار و پر چالش در نظام ناعادلانه بین‌الملل همراهی و در راه اعتلای انقلاب اسلامی تمام کوشش خود را مصروف کنیم، بر ماست که در ۴۰ ساله دوم دفاع مقدس، انتقال‌دهنده خوبی برای مفاهیم بلند ارزش‌های این دوران درس‌آموز باشیم و نسل چهارم، پنجم و نسل‌های آینده انقلاب را که هیچ خاطره‌ای از آن دوران پرافتخار هشت ساله ندارند تربیت کرده باشیم تا مدیون شهیدانی که فراتر از آزادی خاک، در سر سودای آزادی تمام ابناء بشر از یوغ استکبار را داشتند، نمانیم.
اکنون دیگر کاملا آشکار شده است که بسیاری از اختلاف‌نظر‌ها درباره کم و کیف هشت سال جنگ تحمیلی به جهت رویکرد‌هایی است که بعضا در این حوزه وجود دارد. به این معنا که تعریف متعدد و بسا متناقضی که افراد از این واقعه تاریخی ارائه می‌دهند منجر به اختلاف نظر در تحلیلها شده است. برخی جنگ ایران و عراق را از این منظر بررسی میکنند که جنگی است همانند دیگر جنگ‌هایی که تاکنون در جهان رخ داده است و برخی دیگر، آن را دفاع در مقابل تهاجم یک دیکتاتور فرصت طلب در یک مقطع تاریخی خاص میدانند.
اما واقعیت آن است که باید صدام و اقدام او را نوک پیکان تقابل با انقلابی دانست که برای نظم جدیدی در جهان ایجاد شده بود. از اینرو است که استفاده از کلمه «دفاع» و تأکید بر آن در یاد کردن از جنگ تحملی و یا تعبیر «جنگ احزاب» توسط امامین انقلاب را شایسته این نام برای هشت سال مقاومت ملت ایران در مقابل نه صدام، بلکه همه دنیای استکباری شرق و غرب می‌دانیم.
۱-جنگ ۸ ساله ما دفاعی بود یا تهاجمی؟
در مورد قضیه اصل جنگ؛ اولاً این جنگ هشت ساله ملت ایران، یک جنگ دفاعی بود. جنگ دفاعی با جنگ تهاجمی دو فرق عمده در معنا و مضمون دارد؛ یک فرق این است که جنگ تهاجمی، حاکی از خوی تجاوزطلبی است؛ اما جنگ دفاعی فاقد چنین خوی زشتی است. دوم اینکه جنگ دفاعی، محل بروز غیرت و تعصب و وفاداری عمیق انسان‌ها به آرمان‌هایی است که به آن‌ها پایبند هستند؛ حالا این آرمان‌ها یک زمان عنصری به نام وطن است یا بالاتر از آن؛ یعنی دین، عقیده و اسلام مبنای آن بوده است. در جنگ تهاجمی، چنین عناصری اصلا مطرح نیست. فرض کنید امریکا که به عراق حمله می‌کند، سرباز امریکایی نمی‌تواند ادعا کند که این کار را برای عشق به وطن خود انجام می‌دهد. اما اگر یک عراقی در داخل کشور خود، در مقابل این حمله و این هجوم و حضور نظامی ایستادگی کرد، معنای این ایستادگی، دفاع از وطن، دفاع از هویت ملی و دفاع از ارزش‌هایی است که به آن پایبند است. جنگ دفاعی و جنگ هجومی، این دو تفاوت اساسی را دارد.
۲-جنگ ما، سرمشق دفاع ملت فلسطین، لبنان و همه آزادگان جهان بود
تلاشی که بسیاری از جریانات برانداز برای القای کلمه جنگ و به طبع آن معنای خونریزی و خشونت میکنند آن است که از تبادر ذهنی مخاطب بهره جسته و حماسه ملت مسلمان ایران را به حاشیه رانده و تصویر زشتی را جایگزین آن کنند. اما برجستهسازی کلمه دفاع توسط رهبر معظم انقلاب به همین منظور اتفاق می‌افتد و می‌فرمایند: جنگ ما، جنگ دفاعی بود.
ملت ایران نشان نداد که مایل به تجاوز و تعرض است؛ و ملت ایران نشان داد آنجایی که پای دفاع از هویت ملی و آرمان‌های عزیزتر از هویت ملی درمیان است، ایستادگی او، ایستادگى درس‌آموز است؛ ایستادگى معمولی نیست، ایستادگی‌ای است که می‌تواند برای ملت‌های دیگر، به عنوان الگو و سرمشق به حساب بیاید؛ کما اینکه به حساب آمد؛ هم فلسطینی‌ها به ما گفتند که ما از شما یاد گرفتیم؛ هم لبنانی‌ها در طول این سال‌ها مکرر به ما گفتند که ما از شما یاد گرفتیم. ۲۹ /۷/ ۱۳۸۵
۳-عزت؛ نتیجه دفاع غیرتمندانه جوانان در دفاع مقدس بود
وقتی جنگهای گذشته ایران را با دوران دفاع مقدس مقایسه می‌کنیم به وضوح برای‌مان آشکار می‌شود که قدر و عیار حماسه این هشت سال چقدر است. رهبر معظم انقلاب در همین زمینه می‌فرمایند: امروز بیش از ۱۵۰ سال و نزدیک به ۲۰۰ سال از قرارداد ننگین ترکمانچای می‌گذرد. هر ایرانی که آن تاریخ را بخواند، بعد از گذشت نزدیک به دو قرن، در روح خود احساس شرمساری، حقارت و شکست می‌کند و از خود می‌پرسد: چطور در حادثهای به آن عظمت، سردمداران کشور قادر نشدند عزم ملی و سرمایههای مادی و معنوی کشور را به کمک هویت ملی این کشور به میدان بیاورند؟! ببینید بر ملت ایران در آن حادثه تلخ چه گذشت، احساس خجلت و احساس سرافکندگی و ذلت می‌کنید.... چیزی در دل این ملت جوشید که برکات و ارزشش برای امروز و فردای این ملت، از همه چیز بالاتر است، آن، احساس اتکا به نفس، احساس عزت، احساس استقلال، احساس خودباورى ملى عظیم و احساس اعتقاد به این بود. ۶ /۷/ ۱۳۷۹
۴-مقاومت فعال
دفاع مقدس جلوه‌ای آشکار از مقاومت فعال ملت ایران در برابر دشمن بود، زیرا در هشت سال دفاع مقدس، نه تنها برای دفع تجاوز دشمن تلاش شد، بلکه در مقاطعی نیز تا مرحله تنبیه متجاوز نیز پیش رفتیم، به گونه‌ای که رزمندگان ما عملیات‌های متعدد برون‌مرزی در داخل خاک عراق انجام دادند. به عبارتی، آنچه دشمن را وادار به عقب‌نشینی و پذیرش شکست کرد، فقط دفع تجاوز نبود، بلکه توانایی وارد کردن ضربه متقابل به دشمن نیز بود. در واقع، نجات کشور در سایه‌ی مقاومتی صورت گرفت منجر به بازدارندگی مؤثر گردید. تجربه حاصل شده از دوران دفاع مقدس نشان می‌دهد که راهبرد منطقی و صحیح مواجهه با دشمن مستکبر باید در قالب «مقاومت فعال» تعریف شود. یعنی مقاومت در قالبی که ماهیت انفعالی و تدافعی صرف ندارد، بلکه با ابتکار عمل و خلاقیت، به گونه‌ای در مقابل دشمن عمل می‌کند که تهدید را با تهدید جواب می‌دهد که اتخاذ این راهبرد، منجر به خنثی کردن ابزار‌های دشمن می‌شود.
همانگونه که رهبر معظم انقلاب فرمودند دوران هشت ساله دفاع مقدس و ایستادگی در برابر جبهه متحد دشمن، به ملت ایران نشان داد که هزینه ایستادگی و مقاومت به مراتب کمتر از وادادگی و تسلیم است و اگر آن کاری که رزمندگان کردند، آن کاری که خانوادهها کردند، آن کاری که بسیج عمومی ملت کرد، آن کاری که گزارشگران این صحنههای شرف کردند و در مقابل چشم مردم قرار دادند و آن کاری که آن سلسلهجنبان همه این افتخار‌ها کرد؛ نمی‌بود، تردید نداشته باشید قطعهای از خاک ایران را می‌گرفتند، بعد با قدری چک و چانه مقداری از آن را پس می‌دادند و منت هم سر ملت ایران می‌گذاشتند - البته در طول سال‌های متمادی و قطعاً بیش از هشت سالی که جنگ طول کشید این کار را می‌کردند - بعد ملت ایران هر وقت به آن منطقه از کشور خود می‌نگریست، احساس حقارت می‌کرد! ۶ /۷ /۱۳۷۹
