سرویس ایران جوان آنلاین: از همان روزهای اول ورود ویروس کرونا به کشور و حمله آن به افراد و مشاغل مختلف، گروههای جهادی زیادی پای کار آمده و هر کدام مسئولیت خدماترسانی به قشر خاصی را بر عهده گرفتند. در این میان گروه جهادی شهید علی چهارمیری تصمیم گرفت کار منحصر بهفردی انجام دهد و به همین خاطر کارتنخوابهای بیپناه و افراد مسن و بیماران شیمیایی را در لیست خدمات گیرندگانش قرار داد و چتر حمایتی خود را بر سر این اقشار باز کرد. به همین بهانه به سراغ معصومه چهارمیری مسئول این گروه جهادی رفتیم تا بیشتر با برنامهها و جامعه هدف و نحوه انتخاب و خدماترسانی به آنها توسط جهادگران این گروه آشنا شویم.
از چه زمانی گروه جهادی شهید علی چهارمیری تشکیل شد؟
چند سالی است که با گروهی از دوستان مشغول فعالیت و خدمت به نیازمندان و محرومان هستیم، اما از هفتم اسفند ۹۸ و پس از شیوع گسترده کرونا در سطح کشور، ما در این گروه جهادی فعالیت خود در زمینه جلوگیری از شیوع کرونا و کمک به رفع نیازهای جامعه را با پخش بروشور و مشاوره آغاز و در قالب ایستگاههای سلامت اقدام به برگزاری کلاسهای مشاوره کردیم. با گذشت اندک زمانی متوجه شدیم ماسک و دستکش در سطح جامعه کمیاب شده و در داروخانهها وجود ندارد. از همین رو با کمک ۲۰ خانم جهادگر اقدام به تولید ماسک کردیم. هر چند در روزهای ابتدایی روزانه ۵۰۰ ماسک تولید میشد، اما با گذشت زمان میزان تولید نیز افزایش یافت.
چطور تصمیم گرفتید به کارتنخوابها و بچههای کار کمک کنید؟
اعضای تیم جهادی شهید علی چهارمیری، شبانه در راستای ضدعفونی کردن معابر متوجه قشر کارتنخواب، کارگران بیپناه و کودکان کار شدند که اهدای بستههای بهداشتی به این اقشار را در دستور کار خود قرار دادند. وقتی با آنها برخورد کردیم فهمیدیم این سه گروه تا حدودی فراموش شدهاند و کمتر مورد توجه قرار دارند. به همین خاطر بستههای بهداشتی که شامل دستکش و ماسک و مواد ضدعفونیکننده بود را میان این افراد توزیع میکردیم. وقتی از کمک مؤمنانه و همدلی حرف میزنیم باید چشمهایمان را خوب باز کنیم و نگذاریم بیچارههایی که هر روز جلوی چشمانمان هستند از قلم بیفتند.
آیا از این کار شما استقبال شد؟
باید بگویم نه. چون متأسفانه کارتنخوابها و معتادانی که در پارکها بودند فکر میکردند ویروس کرونا به دلیل اعتیاد به آنها کارساز نیست و از این اقلام استفاده نمیکردند. ولی ما از کارمان منصرف نشدیم و با برگزاری دورههای مشاوره برای این افراد، در نهایت موفق شدیم تا آنها را قانع کنیم که به فکر سلامت خود و جامعه باشند. سپس دیدیم از آغاز قرنطینه، رستورانها و مطبخها تعطیل شدند که نگرانی از کمبود غذا برای قشر بیپناه به دغدغه ما در گروه جهادی تبدیل شد. این بار پخت و توزیع غذای گرم به صورت روزانه را به دیگر فعالیتهایمان اضافه کردیم. از همان زمان تاکنون به طور میانگین روزانه ۱۰۰ پرس غذای گرم میان کارتنخوابها و کودکان کار توزیع میشود.
و افراد مسن و بیماران خاص تنفسی؟
وقتی دیدیم فشار روانی شیوع کرونا به افراد مسن زیاد شده تصمیم گرفتیم قدم بعدی ما در گروه جهادی شهید علی چهارمیری شناسایی افراد مسن منطقه باشد تا برای تأمین نیازهای این افراد اقدام کنیم. وقتی این کار شروع شد به گروهی از بیماران تنفسی هم برخوردیم که در میان آنها حتی چند جانباز شیمیایی بود و به همین خاطر با کمک گروهی از متخصصان به خدماترسانی به این افراد پرداختیم و برنامه ما این است که تا رفع کامل و از بین رفتن کرونا در کشور به این خدماترسانیها ادامه بدهیم.