مردم این روزها کمتر به برجام فکر میکنند؛ مگر آنکه یادشان بیاید وعدههایی برجامی داده شد و اجرا نشد و در نهایت همه چیز نه فقط به قبل برجام برگشت، بلکه بدتر و بدتر شد. اما اصلاحطلبان و دولت خودشان اصرار دارند برجام را به یاد همه بیاورند و بگویند خیلی هم موفق بوده است.
محمدحسین عادلی که به عنوان دیپلمات معرفی شده، در مصاحبه با روزنامه شرق گفته که «سیاست خارجی آرمانگرا و مبتنی بر ایدئولوژی طبق تعریف، فاقد انعطاف است یا انعطاف کمی دارد؛ بنابراین در مواقع بحرانی، شکننده و گاه متناقض میشود... به نظر من مذاکرات برجام نشاندهنده فرازی از هوشمندی و بازیگری خوب نظام بوده است... ایران با نگاهی نافذ و راهبردی وارد این مذاکرات شد و به نظر من پیروز نسبی از میدان بیرون آمد». باید دید مؤلفههای این پیروزی از نگاه آنان چیست. آیا ما به تمام یا حداقل بخشی از آنچه مد نظرمان بوده است، رسیدهایم؟
عادلی گفته: «امروز که ما از انزوای امریکا در شورای امنیت برای شکستش در استفاده از مکانیسم ماشه و بازگرداندن تحریمها خوشحال میشویم، باید بدانیم که این پیروزی ما به خاطر همان برجام است. نکته دیگر اینکه پرستیژ بینالمللی بسیار قوی، محترم و منطقی در دنیا پیدا کردیم. کشوری که به یکدندگی و افراطیگری و غیرمنطقیبودن متهمش کرده بودند و تصویر منفی از او ارائه شده بود با این مذاکرات چهرهای منطقی و هوشمندانه به خود گرفت. وزیر خارجه ایران و تیم او به یک چهره مثبت بینالمللی تبدیل شد... اینها همه از امتیازات برجام بود. بنابراین برجام در حد مقدورات زمان کار بسیار قابل تحسینی بود».
فقط نکته این است که اولاً، عادلی از برجام میگوید، اما موقع برشمردن دلایل پیروزی، فواید مذاکره را ذکر میکند. با اصل مذاکره مشکلی نیست، با امید بستن به قول و قرار غربیها مشکل است و با آن تنظیم متن برجام. وگرنه حرف زدن و مذاکره و گفتگو، اگر رنگ وادادگی نگیرد، مخالفی ندارد. ثانیاً، انتظاری که دولت روحانی از برجام برای مردم ایجاد کرد، همین پرستیژ بینالمللی بود صرفاً یا قرار بود تا آب خوردنمان را هم درست کند؟ لغو تمامی تحریمها و تقویت ارزش پول ملی قرار نبود اتفاق بیفتد؟