سرویس جامعه جوان آنلاین: هزینه‌های دانشجویان فقط مربوط به افزایش نرخ غذا و خوابگاه دانشجویی که در سال‌های اخیر شدت گرفته است، نیست. هزینه‌های دانشجویی با توجه به مقطع تحصیلی متفاوت و متغیر است و هرچه دانشجو در مقطع بالاتری تحصیل کند، هزینه‌های او نیز بیشتر خواهد بود. در این میان دانشجویان غیربومی و دانشجویان غیر‌دولتی آسیب پذیر‌ترین دانشجویان هستند. دانشجویانی که در سال ۱۳۹۲ به مؤسسات آموزش عالی راه پیدا کردند، تصور نمی‌کردند قیمت غذای آن‌ها از ۷۷۰ تومان در سال ۹۲ به ۲ هزار و ۵۰۰ تومان در سال تحصیلی ۹۹ برسد؛ یعنی دانشجویان طی همین بازه زمانی افزایش ۲۲۴ درصدی قیمت غذای پرهزینه را تجربه‌کرده‌اند.
صندوق رفاه دانشجویان هم حریف تورم نشد
از سوی دیگر تعداد قابل‌توجهی از دانشجویان به‌دلیل کیفیت نه‌چندان مطلوب غذای کم‌هزینه و البته قیمت نسبتاً بالای غذای پرهزینه ترجیح دادند سراغ غذا‌هایی بروند که جزء متوسط‌ها محسوب می‌شود، اما جالب اینکه این دسته از غذا‌ها هم طی هفت سال گذشته با افزایش قیمت چشمگیری همراه بوده است. تا جایی که نرخ این غذا‌های رستورانی- دانشگاهی در اولین سال فعالیت دولت تنها ۶۳۰ تومان بود که این روز‌ها با قیمت ۲ هزار و ۱۲۰ تومان در سلف‌های دانشگاهی عرضه می‌شود؛ یعنی این نوع غذا نیز رشد ۲۳۶ درصدی قیمت را تجربه کرده است.
جالب اینجاست که نرخ‌های غذای دانشجویی که با تأمین بودجه از سوی صندوق رفاه دانشجویان وزارت علوم به‌دست دانشجویان دانشگاه‌های دولتی می‌رسد، طی دو سال اخیر نزدیک به صددرصد افزایش قیمت را تجربه کرده است.
کرونا سد راه اعتراضات دانشجویی
دولت درحالی نتوانسته افزایش قیمت منطقی را برای این حوزه در نظر بگیرد و از یک طرف دیگر مسئولان مرتبط با این مسئله از اثرپذیری بخش تغذیه و رفاهی دانشجویان سخن به‌میان می‌آورند که طی دو، سه سال اخیر همواره شاهد اعتراضات دانشجویی نسبت به کیفیت پایین غذای ارائه شده در سلف سرویس‌های دانشگاهی و بعضاً عدم رعایت بهداشت هنگام طبخ آن‌ها هستیم تا جایی که حتی دانشجویان دست به تجمع‌های اعتراضی در برخی دانشگاه‌ها مانند سمنان، خوارزمی، صنعتی ارومیه و... زده بودند.
اما به‌نظر می‌رسد این اعتراضات که عمده آن‌ها در سال ۹۷ و تا حدودی اثرگذار بوده است، هر چند امسال به‌دلیل شرایط کرونا وضعیت در دانشگاه‌ها شکل دیگری به‌خود گرفته است.
دانشجویان متأهل و مشکلات بزرگ‌تر
افزایش قیمت سکونتگاه‌ها برای دانشجویان غیربومی هم از مهم‌ترین چالش‌ها محسوب می‌شود. مسئله‌ای که قطعاً با توجه به جایگاه حساس تأمین محل اسکان زندگی برای افراد و البته فراهم‌سازی محل زندگی برای دانشجویان متأهل شرایط به‌مراتب حساس‌تری را نسبت به غذای دانشجویی دارد.
نرخ اجاره خوابگاه‌های دانشجویی مجردی که در نوبت روزانه تحصیل می‌کنند در سال ۹۲، تنها ۳۳ هزار و ۱۷۷ تومان بوده، اما امسال این دانشجویان باید ۱۰۳ هزار و ۱۲۵ تومان بپردازند، یعنی قیمت محل اسکان این قشر از دانشجویان ۲۱۰ درصد افزایش داشته است. همچنین دانشجویان متأهل روزانه در سال ۹۹ برای اسکان در خوابگاه با امکانات مستقل باید هر ماه ۲۰۶ هزار و ۳۷۵ تومانی و خوابگاه مشترک ۱۴۴ هزار و ۳۷۵ تومان هزینه کنند.
جهش قیمت خوابگاه‌ها
با این حال وضعیت افزایش قیمت اجاره‌بهای خوابگاه‌های دانشجویی نیز طی دوسال اخیر روند غیرمنطقی به‌خود گرفته است؛ چراکه به‌طور مثال درباره هزینه اسکان در خوابگاه‌های روزانه مجردی برای اتاق‌های یک یا دو نفره، دانشجویان یکباره از سال ۹۷ تا امروز با تورم ۵۸ درصدی مواجه شده‌اند. همچنین دانشجویان مجرد نوبت دوم که در سال ۹۷ می‌توانستند تنها با پرداخت ماهانه ۹۷ هزار و ۸۰۰ تومان در این خوابگاه‌ها زندگی کنند، حالا باید ۱۵۴ هزار و ۷۵۰ تومان بپردازند و این یعنی رشد ۵۶ درصدی.
در این میان وضعیت برای دانشجویان متأهل هم چندان خوب نبوده است، به‌عبارت بهتر اگر دانشجوی متأهل نوبت روزانه دوسال پیش می‌توانست با پرداخت ۱۳۰ هزار تومان در خوابگاهی با امکانات مستقل یا ۹۱ هزار تومان در خوابگاه با امکانات مشترک زندگی کند، حالا باید برای زندگی در خوابگاه مستقل ماهانه ۲۰۶ هزار و ۳۷۵ و خوابگاه مشترک ۱۴۴ هزار و ۳۷۵ تومان بپردازد؛ یعنی باید با رشد ۵۸ درصدی قیمت خوابگاه‌ها کنار بیایند.
عمر بالای خوابگاه‌های متأهلی
افزایش بیش از ۵۰ درصدی نرخ اجاره‌بهای خوابگاهی طی دو سال اخیر در حالی است که بار‌ها و بار‌ها مسئولان از ورود خیران و افزایش اعتبارات برای نگهداری و حتی تأسیس خوابگاه‌های جدید سخن گفته‌اند. اما در این میان خوابگاه‌های متأهلی همیشه یکی از مسائل پرحاشیه نظام آموزش عالی بوده و است؛ خوابگاه‌هایی که حتی مسئولان امر نیز به تعداد کم آن‌ها در کشور معترف هستند، اما به‌نظر می‌رسد چندان تلاشی برای رفع موضوع در کشور صورت نمی‌گیرد. از سوی دیگر نباید این مسئله را نادیده گرفت که بسیاری از خوابگاه‌های دانشگاه‌های بزرگ کشور عمری به نسبت طولانی دارند که همین مسئله باعث شده است هزینه‌های نگهداری از آن‌ها به‌شدت افزایش پیدا کند؛ مسئله‌ای که نمی‌توان تأثیر آن را در رشد اجاره‌بهای خوابگاه‌ها نادیده گرفت.
