در هیاهوی انتصابها و تغییرات مدیریتی فوتبال باشگاهی که این روزها و در نقطه آغاز لیگ برتر بیشتر از هر چیز دیگری به چشم میآید، اتفاقی رخ داد که مدیریت آن میتواند نقطه آغازی برای اهمیت دادن به تولیدات داخلی در عرصه ورزش باشد.
چند سالی میشود که مسئولان ورزش کشور شعار حمایت از تولید داخلی و بها دادن به آن را سرمیدهند، اما هر چقدر صدای این شعار بلندتر میشود اهمیت دادن به تولید داخلی و روی آوردن به این تولیدات در جمع ورزش کمرنگتر میشود، بهگونهای که شاهد حضور گسترده شرکتهای تولید لوازم ورزشی خارجی از جمله البسه در همین سالها در ورزش کشور بودهایم. حالا، اما در شروع لیگ بیستم فوتبال یکی از شرکتهای خارجی همیشگی بازار ایران حاضر به تمدید قرارداد خود با تیمها نشده و همین مسئله مشکلاتی را به وجود آورده است. در این بین طبق شنیدهها برخی تیمها برای خروج از این مشکل به سمت شرکتهای خارجی دیگر روی آوردهاند و دست به دامان آنها شدهاند که این جای تأسف دارد. مسئلهای که باز هم به بیتوجهی ورزش کشور به بحث رونق تولید ملی دامن میزند.
در این میان باید به نقش وزارت ورزش اشاره کرد. وزارت ورزش در یک اقدام بهموقع و مناسب با ممنوع کردن جذب مربی و بازیکن خارجی عملاً کاری کرد که جلوی خروج بیبرنامه ارز از کشور گرفته شود. همچنین از تشکیل مجدد پروندههای قطور شکایت علیه تیمهای ایرانی، بهویژه تیمهای زیر نظر خودش نیز جلوگیری کرد. حالا هم وزارت ورزش به راحتی میتواند نقش مؤثری در این جریان ایفا کند و آن اینکه تیمهای زیر نظر خود را مجبور به استفاده از تولیدات داخلی کند.
این یک گام مهم در ورزش کشور به منظور رونق تولید ملی محسوب میشود. بهطور حتم این مسئله با طرح ایراداتی مواجه خواهد شد از جمله اینکه تیمها مجبورند برای تهیه البسه دست به جیب شوند و به شرکتهای داخلی پول پرداخت کنند. اما این چه ایرادی دارد. تیمهای وابسته به وزارت ورزش طی سالیان گذشته میلیاردها تومان خرج بریز و بپاشهای بیهوده خود کردهاند و همین حالا هم میلیاردی خرج جذب بازیکن میکنند، حالا چه ایرادی دارد که درصدی از این مخارج برای رونق تولیدات داخلی صرف شود و باعث به چرخش در آمدن چرخ کارگاهها و کارخانجات شود. چه ایرادی دارد که بخش کوچکی از هزینههای میلیاردی فوتبال به جای اینکه به شکل ارز به جیب خارجیها سرازیر شود تبدیل به دستمزد کارگر ایرانی شود؛ هزینههایی که سرمایهساز خواهد بود.
وزارت ورزش بنا بر شرایط خاص حاکم بر کشور یک گام مؤثر برداشته و ثمره آن حتماً بعدها دیده خواهد شد، پس چه خوب که همین حالا گام بعدی را در راستای رونق تولید ملی بردارد و قبل از اینکه تیمهای تحت نظرش به سمت شرکتهای خارجی دیگر متمایل شوند آنها را مجبور به استفاده از تولیدات داخلی کند. تولیداتی که اگر بازار رقابت با تولیدات خارجی را بیابند، میتوانند ثابت کنند که حتی از برخی از آنها هم برتر هستند. هنوز به یاد داریم که تیمهای مطرح و بزرگ کشورمان و حتی تیمهای ملی از تولیدات داخلی استفاده میکردند و مشکلی هم وجود نداشت، پس چه خوب که از امتناع شرکتهای خارجی در تحویل البسه و لوزم ورزشی به تیمهای کشورمان نهایت استفاده را ببریم و در این زمینه هم به تولیدات داخلی خودمان اتکا کنیم.
حالا این گوی و این میدان؛ وزارت ورزش میتواند با یک بخشنامه و دستورالعمل تولید ملی را رونق بخشد یا اینکه چشمهایش را ببندد و به تیمهای تحت نظرش اجازه دهد باز هم از تولیدات شرکتهای خارجی استفاده کنند. شرکتهایی که طی تمام این سالها با سوءاستفاده از شرایط بازار ایران و نداشتن رقیب، حتی زحمت طراحی ساده برای البسه تیمهای مختلف ایران را هم به خود ندادند و صرفاً تولیداتشان را در چند رنگ و طرح تکراری در اختیار ما گذاشتند.