سرویس سبک زندگی جوان آنلاین: سردیده شدن و مورد تأیید قرار گرفتن یکی از نیازهای ثانویه انسانهاست که گاهی برای برخی افراد تا حد یک نیاز اولیه اولویت پیدا میکند. برای بعضیها مطرح شدن و شهرت حتی از نان شب هم واجبتر است و این موضوع را در انواع شگردها برای دیده شدن در فضای مجازی به خوبی میتوان دید. در این زمینه به ویژه جوانان گوی سبقت را از دیگران ربوده و تقلا و تکاپوی عجیبی برای اظهار وجود در شبکههای اجتماعی از خود نشان میدهند. یکی از ابزارهایی که فناوری در اختیار همه گذاشته انواع گوشیها و تبلتهای پیشرفته است و این امکان را در اختیار کاربران قرار میدهد که خود را در شبکههای اجتماعی در حد یک سوپراستار معرفی کنند و میزان دنبالکنندگان خود را به افراد هنرمند و چهرههای مشهور برسانند. این وضعیت موجب اپیدمی سلفی گرفتن در میان طیف وسیعی از اقشار مختلف و مخصوصاً جوانان و نوجوانان شده است و طبعاً هر رفتاری که از حالت تعادل خارج شود جنبه ناهنجار و آسیبزا پیدا میکند و تبعات منفی فردی و اجتماعی به دنبال خواهد داشت. گپ و گفتی با شهروندانی که خودشان کمابیش سلفیبگیر هستند، شاید تصویر و نمای عینیتری از این موضوع ارائه دهد..
از سلفی گرفتن و پست گذاشتن لذت میبرم
الهام علیآبادی، ۳۳ ساله، کارمند بخش خصوصی
یکی از علاقههای لذتبخش من سلفیگرفتن و انتشار آن در اینستاگرام است. خودم خوب میدانم که در صفحه شخصیام پر از عکسهای شخصی من در حالتهای مختلف است و اتفاقاً کمتر عکسی را میتوانید پیدا کنید که جر خودم نفر دومی در عکس باشد. صفحه من باز نیست و فقط دوستان و فامیل میتوانند آن را مشاهده کنند و تقریباً همه آنها پستهای مرا لایک میکنند. طبیعتاً دوست دارم همه عکسهایم لایک بخورد و صادقانه بگویم اگر روزی تعداد لایکها کم شود، دلخور میشوم. برعکس، وقتی لایکها زیاد است سرحال میشوم و میدانم که فامیل و آشنا از عکس و منظرهای که گرفتهام و در آن حضور داشتهام خوششان آمده است. بعضی دوستانم میگویند تو چرا اینقدر خودشیفته هستی، ولی من توجهی به حرف آنان نمیکنم و معتقدم آدم باید خودش را دوست داشته باشد. شاید هم آنها راست میگویند، ولی من نظر خودم را دارم و با نظر خودم تصمیم میگیرم. البته توصیه میکنم موقع سلفی گرفتن مراقب باشید. من عاشق سلفی در طبیعت هستم و یکبار نزدیک بود هنگام سلفی گرفتن کنار یک پرتگاه جان خودم را از دست بدهم. خلاصه اینکه سلفیبگیران علاقهمند به طبیعت مراقب باشند که خودشان را به کشتن ندهند.
قید سلفی گرفتن را زدم تا در امنیت باشم
ساناز رحیمی، ۳۶ ساله، خانهدار
یک مدت معتاد اینستاگرام شده بودم و روزی هفت، هشت تا عکس از خودم و دوستانم در جاهای مختلف مثل محیط دانشگاه، رستوران، پارک و ... میگرفتم و در صفحه شخصیام میگذاشتم. خیلی هم از اینکه روز به روز تعداد دنبالکنندگانم زیاد میشد و لایکهایم بالا میرفت لذت میبردم، تا اینکه یک روز متوجه شدم چند تا از عکسهای شخصیام که با یکی از دوستانم کنار دریا گرفته بودم، بازنشر شده است. دوست چندین و چند ساله خود را از دست دادم و چیزی نمانده بود کار به شکایت کشیده شود و خلاصه بدجوری همه چیز به هم گره خورد و حتی تا مدتها همسر و پدرم با من قهر کردند. بعد از آن اتفاق متوجه شدم فضای مجازی فضای امنی نیست و اگر مراقب نباشیم ممکن است آسیبهای زیادی بخوریم. صفحهام را در اینستاگرام بستم و حالا خیلی با احتیاط با فضای مجازی برخورد میکنم.
سلفی برای ثبت خاطره خوب است، نه بیشتر
محمد رنجبر، ۴۳ ساله، معلم
هر یک از ما ممکن است در موقعیتهای مختلف سلفی بگیریم. بعضی از ما فقط برای ثبت خاطره این کار را انجام میدهیم و بعدها با رجوع به آن عکسها که در موقعیتهای مطلوب و لذتبخش ثبت شده است، احساس خوبی میکنیم. اما بعضیها اصرار دارند عکسهایشان را با دیگران به اشتراک بگذارند و برای همه جار بزنند که ببینید الان من حالم خیلی خوب یا خیلی بد است. به نظرم هر چقدر نیاز به دیده شدن از طریق سلفی گرفتن بیشتر شود به همان نسبت شخص دچار نوعی منیت یا برعکس دچار خودکم بینی است و اگر این کار به صورت عادت افراطی دربیاید برای شخص مشکلات روانی زیادی ایجاد میکند. بر فرض اگر لایک نگیرد، افسرده میشود و فکر میکند که مورد توجه و علاقه دیگران نیست. به نظرم والدین باید به فرزندان نوجوان خود آموزش بدهند و اعتماد به نفس آنان را بالا ببرند که مبادا با خود اظهاری از طریق فضای مجازی بخواهند کسب شخصیت کنند. خدای ناکرده بعضیها از این نیاز فرزندان ما سوءاستفاده کرده و ممکن است آسیبهای جبرانناپذیری وارد کنند. باز هم تأکید میکنم به اعتقاد من سلفی گرفتن فقط برای ثبت خاطره خوب است.
عادت وسواسگونه به سلفی گرفتن، نشانه خودشیفتگی است
فریبا محمدی، ۳۶ ساله کارشناسارشد روانشناسی
نوع استفاده از هر ابزاری به خصوصیات روانشناختی افراد برمیگردد. در حال حاضر با توجه به تحقیقات پژوهشگران روی موضوع سلفی گرفتن مشخص شده است افرادی که در روز تعداد زیادی سلفی از خود به ثبت میرسانند دچار خودشیفتگی هستند و ما این معضل را در فضاهای مختلف مجازی بارها دیدهایم. این روزها مردم ایران و بسیاری از کشورهای جهان توسط سلفی از خود گزارش روزانه ثبت میکنند و باید این اتفاقات را بپذیریم. از دیدگاه روانشناختی، سلفی گرفتن کاری است معطوف به خود که به فرد سلفیگیرنده امکان میدهد شخصیت و اهمیت شخصی خود را اثبات کند؛ همچنین سلفی گرفتن با گونههایی از خصوصیات شخصیتی مانند خودشیفتگی رابطه دارد. البته سلفی گرفتن فقط محدود به عکس گرفتن نیست؛ این کار میتواند شامل ویرایش رنگ و کنتراست، تغییر پسزمینه و اضافه کردن افکتهای دیگر به عکس پیش از بارگذاری در اینترنت باشد.
سلفی گرفتن پدیده جدیدی نیست
علیرضا کرمی، ۲۸ ساله، دانشجوی ارشد
از سلفی گرفتن هر چند به عنوان یک پدیده جدید یاد میشود، اما به نظر من از زمانی که دوربین عکاسی اختراع شد سلفی گرفتن هم به وجود آمد. همین که افراد با دوربینهای کلاسیک از خودشان عکس میانداختند و در آلبوم میگذاشتند و به دیگران نشان میدادند یا قاب میکردند و به دیوار خانه میکوبیدند تا فک و فامیل ببینند، این در واقع آغاز پدیده سلفی گرفتن بوده است، ولی شیوع این موضوع طی سالهای اخیر تا حدی به پیشرفت فناوری مربوط میشود. تولید انواع گوشیها با دارابودن دوربینهای پیشرفته این امکان را در اختیار همه قرار داده است که بتوانند در هر زمان و مکانی به سرعت و با بالاترین کیفیت، لحظهها و رویدادهای زندگی خود را ثبت کنند و آن را از طریق شبکههای اجتماعی با دیگران به اشتراک بگذارند. بخش دیگری از این موضوع به نیاز مطرح شدن و دیده شدن برمیگردد. ما همه دوست داریم دیده شویم، اما میزان این نیاز در آدمها فرق میکند. با گسترش شبکههای اجتماعی مثل اینستاگرام این امکان در اختیار خیلیها گذاشته شده تا با به اشتراک گذاشتن سلفیهای خود نیاز به دیده شدن را ارضا کنند، هرچند که این شیوه دیده شدن غلط و آسیبزاست.
جوانان راهی برای ابراز و اظهار وجود ندارند
مجید طیب، ۴۳ ساله، کارمند
بسیاری از جوانان، این روزها وسیلهای برای ابراز وجود سالم و منطقی ندارند. در واقع اظهار وجود در ذات نوجوانان و جوانان است و اگر نتوانند از راههای مناسب و درستی همچون کار و تلاش، دانش و خلاقیت، ورزش و هنر و ... ابراز وجود کنند به سمت راههای کاذبی همچون سلفی گرفتن و به اشتراک گذاشتن آن میروند و از این طریق نیاز به مطرح شدن را در خود ارضا میکنند. به طور حتم این روزها راههای درست برای ابراز وجود محدود شده است و برعکس، راههای آسان و کاذبی همچون اینستاگرام برای اظهار وجود گسترش پیدا کرده است. البته به نظر من سلفی گرفتن تا زمانی که جنبه نیاز روانی پیدا نکند مشکلی نیست، ولی اینکه یک نفر صبح تا شب و همه کارهای روزمره خود را سلفی بگیرد و به اشتراک بگذارد، این نوعی اعتیاد محسوب میشود.