سرویس ایثار و مقاومت جوان آنلاین: شهید سیدمهدی تقوی مسئول تعاون تیپ حضرت معصومه از لشکر ۱۷ علی ابن‌ابیطالب (ع) بود تا اینکه در ۲۵ بهمن ۶۴ در عملیات ایذایی برای تسهیل اجرای عملیات والفجر ۸ به شهادت رسید و پیکر پاکش در گلزار شهدای دامغان به خاک سپرده شد. متنی که پیش رو دارید خاطراتی از شهید سیدمهدی تقوی از زبان همرزمش حسین عبیری است.
سلاح‌های نظامی
هیچ زمان تنها نبود. همیشه همراهش چند نفری بودند. آدم‌هایی از جنس خودش؛ با رنگ و لعاب خودش. وارد کوچه یا خیابان‌های شهر که می‌شدند، نگاه مردم عادی کوچه و بازار به روی آنان خیره می‌شد. هر چند مردم، دیگر با صدایش، حرف زدن‌هایش و حتی راه رفتنش و تهدیدهایش آشنا شده بودند. آزار‌هایی که به مردم رسانده بود، کم نبود. با خودش اسلحه حمل می‌کرد و در خرید و فروش اسلحه هم دستی داشت. در کار قاچاق مواد مخدر هم بی‌نصیب نمانده و تا جایی که برایش مقدور بود، خودش را آلوده فساد و تباهی کرده بود. یک روز در میدان امام با آقاسیدمهدی روبه‌رو شدیم. سیدمهدی از همه بهتر او را می‌شناخت و کارهایش را نیز. نزدیکش رفت. خوب می‌دانست که سلاح‌های زیادی را بعد از پیروزی انقلاب به طور غیرقانونی نگه داشته است. رو به او کرد و گفت: «سلاح‌هایی که برای شهربانیه باید بیاری و تحویل بدید.» آن شخص هم با بی‌شرمی تمام، مقابل آقاسیدمهدی ایستاد و گفت: «به تو ربطی نداره! تو چه‌کاره‌ای تو این مملکت؟» آقاسیدمهدی با جدیت و خشنونت بیشتری جوابش را داد و گفت: «تو چه‌کاره‌ای که سلاح‌های نظامی مملکت را در خانه‌ات مخفی کردی؟» آقاسیدمهدی هنوز مسئولیتی نداشت، اما با همان شجاعت خودش مقابل آن شخص ایستاد و حقیقت مهمی را به او یادآوری کرد که تا به حال کسی جرئت نکرده بود بگوید؛ آن شخص مجبور شد همه سلاح‌ها را تحویل دهد.
خط‌شکن
مسئولیت او فقط سازماندهی نیرو برای بسیج بود و چندین بار مسئولان وقت به او مسئولیتش را متذکر شدند و گفتند: «آقای تقوی! مگر شما کمیته امدادی؟ مسئولیت شما جذب و سازماندهی نیروی بسیجی است!» آقاسیدمهدی هم در جواب‌شان گفته بود: «من اگر جایی بروم تشخیص با خودم است که چه‌کار باید بکنم! اینکه من را محدود کنید به جایی بروم و ۱۰ نفر را به خط کنم و فرم بدهم و سازماندهی را انجام بدهم؛ این را قبول نمی‌کنم.»
آقاسیدمهدی با این شرایط و با این روحیات و دل دریایی‌اش، خارج از چارچوب قوانین کار کرد و تلاش کرد و خود را محدود به مکان نکرد و به همین علت مورد بی‌مهری بعضی از مسئولان قرار گرفت؛ از سپاه خارج شد و بلافاصله به عنوان بسیجی به جبهه اعزام شد و در میدان جهاد به شهادت رسید. او در هر میدانی که وارد عمل می‌شد خط‌شکن بود.
