سرویس ورزش جوان آنلاین: وعده‌های پایان هفته حالا به فروردین سال آینده کشیده شده، خبری از امضای قرارداد نیست و هرچه که هست حرف از موافقت است و توافق. توافقی که هنوز مشخص نیست امضایی پای آن زده شده یا شفاهی است، وقتی نه مسئولان فدراسیون والیبال سفری به روسیه داشته‌اند و نه آلکنو به ایران آمده و روی سایت فدراسیون نیز خبری در این خصوص یا حتی امضای قرارداد موجود نیست و همه آن چیزی که وجود دارد، این است که مدت قرارداد ولادیمیر آلکنو با فدراسیون از فروردین‌ماه به مدت پنج ماه خواهد بود و این مربی فروردین ۱۴۰۰ وارد ایران می‌شود که البته آن هم بستگی به اوضاع کرونا دارد! البته گفته می‌شود آلکنو قرار است بازیکنان تیم ملی را زیر نظر بگیرد و حریفان را آنالیز کند و بعد از پایان کارش با زنیت به ایران بیاید، اما سؤال اینجاست، مربی که قراردادش از فروردین‌ماه است چرا باید چند ماه قبل از آن برای تیم ملی کار کند، آن‌هم بدون قرارداد!
در‌واقع مسئله اینجاست که ورزش ایران همواره با وجود داشتن قرارداد‌های کتبی با مسائل و مشکلات فراوانی مواجه بوده، حال چطور می‌توان به یک توافق شفاهی دل بست و امیدوار بود. چه تضمینی وجود دارد که با یک پیشنهاد بهتر آلکنو سر از نیمکت تیمی دیگر در نیاورد؟!
مسئله دیگر، اما مسائل مالی است. فدراسیون مدعی بود در ازای ۱۰ ماه کار قرار است پنج ماه حقوق به کادر فنی جدید بدهد و تأکید داشت که مبلغ قرارداد آلکنو پایین‌تر از حد تصور است. حال آنکه گزینه نهایی نیمکت والیبال ایران صراحتاً به منابع روسی می‌گوید که مسائل مالی برایش بسیار حائز اهمیت است: «حضور در چهارمین المپیک برای من هیجان‌انگیز است، ولی مسائل مالی در مورد قرارداد با ایران هم برایم مهم بود. اگر بگویم، پول این قرارداد برایم اهمیت نداشت، دروغ گفته‌ام.» حرف‌هایی که نه فقط نشان می‌دهد صحبت‌های فدراسیون در مورد مبلغ پایین قرارداد آلکنو خیلی به واقعیت شباهت نداشته که می‌تواند به این معنا باشد که آلکنو با اندکی تحقیق نگرانی‌هایی در خصوص نحوه پرداخت ایران دارد که هر دو مورد می‌تواند مسئله‌ساز باشد، خصوصاً وقتی امضایی پای توافقات نباشد.
