سرویس تاریخ جوان آنلاین: استاد بزرگوارم حضرت آیتالله حاجشیخاحمد مجتهدی تهرانی، در زمره مربیان کمنظیری بود که طی شش دهه از عمر پربرکت خویش، چند نسل از علمای دین را تربیت نمود و تقدیم جامعه دینی ایران و حتی خارج از ایران کرد. اثر تاریخی- پژوهشی «حاجآقا مجتهدی» درصدد بوده است تا جلوههایی از این تلاش مؤثر و خستگیناپذیر را بنمایاند. در دیباچه این کتاب و در اشاره به پیشینه و برکات مجاهدات آیتالله مجتهدی در این عرصه آمده است: «از چندین سال قبل که مطالعات و پژوهشهای خود را پیرامون مکتب علوم دینی تهران آغاز نمودیم، چنین دانستیم که مدارس علمیه امروز تهران، به یک معنا وارث مکتب علمی فقها و حکمای گرانقدری است که از عهد فتحعلیشاه قاجار با حضور حکیمانی، چون ملاعبدالله زنوزی و آقا محمدرضا قمشهای و حکمای والامقام دیگر، درخششی ویژه یافت و در عهد ناصرالدینشاه با زعامت فقیهانی، چون آیتالله ملاعلی کنی، آیتالله میرزا مسیح مجتهد و آیتالله حاجملا جعفر چالهمیدانیتهرانی و سایر فقهای گرانقدر، به اوج جایگاه خود رسید، اما دیری نپایید که دارالحکومه تهران، در عرصه دین دچار استبداد مدرننما و شیطانی پهلوی گردید و پادشاه طغیانگر آن، چارقد سیاه زنان متدین و دستار سپید عالمان شهر را لگدمال چکمههای رضاخانی خویش ساخت. در اواخر حکومت پهلوی اول بود که آیتالله حاجشیخ علیاکبر برهان با حکم آیتالله سیدابوالحسن اصفهانی در سال ۱۳۱۸ه. ش از نجف به تهران بازگشت. او آمده بود که در مصاف با تهاجمات ضددینی رضاخان، رونقی دوباره به شعائر دینی ببخشد. آنگونه که شاهدان عینی نقل میکنند، وی اولینبار سوار بر اسب، به اطراف مزارع منطقه لرزاده تهران آمد و با همراهی برخی از متدینین، خشتهای مساجدی را بر زمین نهاد که در سالهای بعد به یکی از بزرگترین و با شکوهترین مساجد و مدارس علمیه تهران در اوایل حکومت پهلوی دوم تبدیل گردد. در سالهای بعد، از میان این دو مکتب علمی و تربیتی، مکتبی در علوم دینی و تربیت عالمان دینپرور شکوفا شد که پرچمدار و مربی والامقام آن، آیتالله حاج شیخاحمد مجتهدی تهرانی، خود را تربیت یافته اساتید گرانقدری، چون آیتالله برهان و مرحوم شیخ محمدحسین زاهد میدانست و آنها که اندک آشنایی با سیره تربیتی این دو مربی فرزانه داشته باشند، تبلور سبک تربیتی و علمی ایشان را به نحوی رشد یافتهتر، در مکتب تربیتی آیتالله مجتهدی به وضوح مشاهده میکنند. آیتالله مجتهدی با بهرهگیری از شیوه ارزشمند اساتید توانمند خویش، مسجد و مدرسهای را احیا نمود که چند دهه پیش از آن، توسط یکی از مجتهدین طراز اول تهران به نام آیتالله حاج ملاجعفر چالهمیدانی تأسیس شده، اما تندباد حوادث عصر پهلوی، از آن مسجد نورانی، مزبلهای ناگوار ساخته بود. از این روی، شکلگیری حوزه علمیه آیتالله مجتهدی در همان سالهای نخست را میتوان میراثدار مکتب علمی فقیهان و حکیمان عصر گذشته و احیاکننده مکتب علوم دینی تهران پس از دوران فترت پهلوی دانست.»
این دیباچه در ادامه خویش، به چند و، چون تولید و تدوین این اثر پرداخته است: «کتاب پیشرو که حاصل مطالعات گسترده کتابخانهای، استفاده از اسناد دست اول و برجای مانده از خاندان آیتالله حاج ملاجعفر چالهمیدانیتهرانی، پیادهسازی دهها جلسه از بیانات ارزشمند مرحومآیتالله مجتهدی برای بهدست آوردن یک تاریخ شفاهی موثق و مصاحبههای متعدد با شاگردان و ارادتمندان قدیمی آن استاد و مربی فرزانه است، در بخش اول به سابقه تاریخی این مدرسه مبارکه از دوران مرحوم حاجملاجعفر و زندگانی آن عالم بزرگ پرداخته و در بخش دوم، به شرح زندگانی عالم ربانی آیتالله حاجشیخ احمدمجتهدی از دوران کودکی تا پس از شکلگیری حوزه علمیه ایشان و سیره تربیتی آن مربی کمنظیر میپردازد.»