سرویس ورزشی جوان آنلاین: اتفاقات هفت دقیقه پایانی بازی با فولاد را نمی توان به پای بی تجربگی گذاشت. شاید بی دقتی فکری را بتوان با حساسیت لحظات پایانی بازی توجیه کرد. اما نیمکت استقلال نفراتی چون مظلومی و مرفاوی و حتی سعید عزیزیان را هم در کنار فکری داشت و حتی اگر سرمربی تیم همه دغدغه اش حفظ بازی با نتیجه تساوی بود سایرین موظف بودند به یادآوری اتفاقاتی که برای آبی پوشان گران تمام شد اما شاید تجربه خوبی از خود به جای بگذارد که پر کردن نیمکت با نام های بزرگ نمی تواند مثمر ثمر باشد اگر همه آنها تنها تماشاگر باشند و به وقت لزوم نه فکری ارائه دهند و نه مسائل را گوشزد کنند اما حداقل در این بازی کمک فکری به سرمربی تیم در لحظه حساس بازی که سرنوشت دومین دیدار فصل را رقم زد چنین اتفاقی رخ نداد!
استقلال چیزی برای از دست دادن نداشت. یک تعویض اجباری . نه فقط سی ثانیه وقت را خرج می کرد برای یک بازنگری دقیق برای چند دقیقه پایانی و شاید راهی برای برتری دوباره در میدان که می توانست نیرویی تازه نفس را روانه بازی کند تا تیم در واپسین لحظات با یک نفر کمتر شرایط را برای یکه تازی حریف مهیا نکند .اما هفت دقیقه مهم استقلال بدون اخراجی٬ ده نفره بازی می کند که اگر این یک نفر کمتر به حکم داور زمین بازی را ترک کرده بود بدون تردید فریادها کشیده می شد بر سر قاضی میدان که بازی را برای حریف خوزستانی در آورده اما حالا فکری نه به دیگران و هواداران. که به خود چه جوابی دارد پس بدهد بابت اهمال کاری که به قیمت سه امتیاز حساس بازی با فولاد تمام شد و اجازه نداد آبی پوشان دومین پیروزی پیاپی خود را جشن گرفته و شکست فصل قبل به سرخ پوشان اهوازی را جبران کنند.
حساسیت بازی جای خود اما فکری نخستین بار نیست که نشستن روی نیمکت تیمی را تجربه می کند. صد البته که بازیهای لیگ یک یا حتی تیم های شهرستانی با استقلال که یکی از پرطرفدارترین تیم های ایران است قابل مقایسه نیست اما به همان اندازه نمی توان منکر حساسیت های بازی لیگ یک یا حتی نساجی شد که کم هم طرفدار ندارد. ضمن اینکه فکری سالها در میدان نیز بازی کرده و خوب می داند که فوتبال 90 دقیقه است و حتی باید برای وقت های اضافه آن هم برنامه داشت و چشم پوشی کردن از هر لحظه آن می تواند ضربه ای جبران ناپذیر در پی داشته باشد. کما این که فولاد نیز از همین اهمال کاری استقلال و کادر فنی آن استفاده کرد برای برتری .اتفاقی که شاید اگر فکری تیمش را ده نفره نمی کرد رخ نمی داد تا دومین بازی لیگ با تساوی امتیازهای بازی بین طرفین به پایان برود. اما متاسفانه سرمربی استقلال آنقدر اسیر حاشیه ها شده بود که حتی نمی دانست که دانشگر مصدوم شده و بیرون از زمین است و تیمش دارد حساس ترین دقایق بازی را ده نفره دنبال می کند و این مسئله را گویا دستیارانش هم متوجه نشده بودند که نه پاسخی به فریادهای او که مدام می پرسید این دانشگر کو می دادند و نه سرمربی را متوجه آن کردند که بازیکنی دیگر را روانه میدان کند.
اما داستان شاید از جای دیگر آب می خورد. هرچند که همه نگاهها به هفت دقیقه پایانی است و بی توجهی عجیب و غیرقابل باور کادر فنی در خصوص ده نفره شدن تیم بعد از مصدومیت دانشگر اما داستان این است که سرمربی استقلال با ذهنیتی که از قبل برای خود درست کرده بود تیمش را برابر فولاد روانه میدان کرد و شاید به همین دلیل هم بود که به مانند بازی هفته نخست نتوانست به نتیجه دلخواه دست یابد .حال آنکه شاگردان فکری با سه امتیازی که در هفته آغازین لیگ به جیب زده بودند با روحیه و انگیزه مقابل شاگردان نکونام صف آرایی کردند اما دغدغه های خود ساخته فکری (امیدوارم برابر فولاد برنده بازی سالم باشیم) مانع از آن شد که او تمام تمرکزش را روی بازی بگذارد و همین عدم تمرکز کافی در نهایت کار دست او و شاگردانش داد.
در واقع استقلال نه به فرصت طلبی فولاد که به بی تدبیری سرمربی و گل به خودی فکری و دستیارانش باخت . اتفاقی که نشان داد بالا بودن تعداد نفرات حاضر در کادر فنی نمی تواند مثمر ثمر باشد اگر به وقت نیاز از دانش ٬ تجربه و تفکر آنها استفاده نشود . ضمن اینکه همین یک بازی کافی بود که فکری دریابد عدم تمرکز روی بازی تا چه اندازه می تواند برای او و تیمش مضر باشد . اما باید دید این اتفاق می تواند تجربه شود برای فکری و دستیارانش یا استقلال ترجیح می دهد با متشنج کردن جو از یافتن دلیل اصلی باخت خود فرار کند که در این صورت در طول فصل باز هم شاهد این چنین داستانهایی خواهد بود .
