سرویس ایران جوان آنلاین: چند شبی است که خادمان و مدیر کانون‌های خدمت رضوی خراسان‌رضوی و معاون خدمات اجتماعی بنیاد کرامت رضوی شب‌ها به حاشیه شهر مشهد می‌روند تا در جریان سرکشی و توزیع غذا و لباس گرم بین بی‌سرپناهان این مناطق، از نزدیک با مشکلات و درد دل‌های این قشر آشنا شوند. حرف‌هایی که می‌تواند راه را برای بازگشت آن‌ها به زندگی معمولی هموارتر کند.
همراهی تشکل‌های مردمی با خادمان
در مناطق حاشیه شهر مثل طبرسی شمالی، سپاد، اسماعیل آباد، جمعیت قابل ملاحظه‌ای از بی‌سرپناهان وجود دارند. اکثراً دسته جمعی در گوشه‌ای از یک زمین خالی یا خرابه آتشی برافروخته و زیر پلاسی از چوب و پلاستیک خزیده‌اند و درک شنیده‌ها و دیدنی‌های به‌اصطلاح زندگی‌شان بسیار دشوار است. برخی از آن‌ها بیش از ۱۵ سال است در سرما و گرما در کنار یک جوی کثیف روزگار می‌گذرانند. مخصوصاً در سرمای زیر صفر باورش ناممکن به نظر می‌رسد که در فضای محدود یک جوی آب بخوابند و زنده بمانند. هیچ نشانی از زندگی در بساط شان پیدا نمی‌شود. فقط به کور سوی امیدی و گرفتن دودی دیگر زنده‌اند. آتش خانمان سوز فقر و اعتیاد، همه کسان و توان و اموال‌شان را سوزانده و به هوا فرستاده.
پیرمرد در میان این جمع ماجرای اندوهناک زندگیش را برایمان روایت می‌کند. زن و فرزندش به خاطر نداری و بعد هم افتادن به دام اعتیاد رهایش کرده‌اند. می‌گوید: «سال‌هاست برای خانواده و بستگانم مرده‌ام. هیچ کس سراغی از من نمی‌گیرد. پیر شده‌ام و دیگر توانی برای کار کردن هم ندارم. خوب می‌شد حداقل جا‌هایی مثل گرمخانه بیشتر می‌بود تا شب‌های سرد و طولانی زمستان فقط گرم می‌ماندیم.»
در میانه راه به چند نفر از فعالان تشکل‌های مردمی که مشغول خدمت و سرکشی به این قشر آسیب دیده هستند، بر می‌خوریم. یک روحانی که هر شب با چند تن از دوستانش غذا و برخی نیازمندی‌های اولیه را از خیرین منطقه جمع‌آوری و به دست این افراد می‌رساند.
توزیع غذای متبرک در میان کارتن خواب‌ها
چند جوان هم وقتی خادمان آستان قدس رضوی را می‌بینند همراه آن‌ها می‌شوند تا کمک‌رسان باشند. یکی از کارتن خواب‌ها می‌گوید: «فقط آقا امام رضا (ع) باید عنایت داشته باشد. چند سال پیش به مشهد آمدم و با اینکه متخصص تراشکاری بودم ولی به خاطر بی‌کسی و نبود سرمایه، به‌نتیجه‌ای نرسیدم. به‌ناچار کارتن‌خواب شدم. بار‌ها برای ترک دادن به سراغ‌مان آمدهاند ولی باز رها شدیم به امان خدا...»
خادم حرم مطهر رضوی، ظرف غذای گرم متبرک مهمانسرای حضرت رضا (ع) را به دستش می‌دهد. حال دلش منقلب می‌شود و لحظه جدایی می‌گوید: «حال‌مان که خوب است؛ شکر. نا امید نیستیم. فقط کاش مردم اگر نمی‌توانند دستی برای کمک به سمت ما دراز کنند، فکر نکنند ما دزد یا تبهکار هستیم.» در اثنای این شب گردی، با مدیران شهر هم تماس‌هایی برقرار می‌شود تا در جریان اوضاع باشند و هماهنگی‌هایی با اورژانس و خیرین صورت می‌گیرد تا حداقل یک نفر را بتوان نجات داد. در مقصد بعدی، جایی در میان خرابه‌های سپاد گروهی شب را در اتاقک‌های دست ساخته‌ای به صبح می‌رسانند و چند خیابان آن طرف‌تر در میان شمشاد‌های مملو از برفِ وسط بزرگراه شهید بابانظر در کمال ناباوری یک زوج شهرستانی در دو جان‌پناه پلاستیکی چند سال است مشغول زندگی هستند. هر دو گرفتار اعتیادند و مطرود خانواده و فامیل.
از حامد صادقی معاون خدمات اجتماعی بنیاد کرامت رضوی که همراه گروه آمده، درباره طرح حمایتی آستان قدس از بی‌سرپناهان می‌پرسیم و می‌گوید: «هر شب بین ۲۰۰ تا ۵۰۰ پرس غذای متبرک مهمانسرای حضرت میان محرومان حاشیه شهر توزیع می‌شود. در ماه‌های سرد، پتو و البسه گرم هم در کنار غذا توزیع می‌شود.» وی می‌گوید: «ساماندهی و اسکان موقت این اقشار، هم مسئول دارد و هم وظایف آن‌ها تعریف شده است. ما هم پیرو حکم رهبر معظم انقلاب خطاب به تولیت این آستان مقدس، برای کمک و حمایت از نهاد‌های مسئول و دستگاه‌های اجرایی نسبت به رفع نقایص و کمبود‌ها وارد میدان می‌شویم.»
صادقی تصریح می‌کند: «بار‌ها خطاب به همه متولیان امر اعلام کرده‌ایم که در صورتی که عزم و برنامه‌ای برای ساماندهی و رسیدگی به این افراد باشد، ما آماده و پای کار هستیم تا در گام اول نیاز‌های اولیه آن‌ها مرتفع شود و در گام‌های بعد، این گروه‌ها را به شخصیت اجتماعی و دامان خانواده‌هایشان بازگردانیم. آمار‌های غیر رسمی خبر از وجود بیش از ۲ هزار بی‌خانمان که حداقل ۵۰۰ تن از آن‌ها بانوان و دختران هستند، حکایت دارد که به‌رغم همه تلاش‌ها و اقدامات صورت گرفته، این اوضاع نابسامان زیبنده پایتخت معنوی کشور نیست.»
