سرویس ورزشی جوان آنلاین: مرگ مارادونا را هنوز خیلی از هوادارانش در سراسر جهان باور نکرده‌اند. دیه‌گو آرماندو مارادونا به‌رغم تمام حواشی که داشت، یکی از وزنه‌های فوتبال جهان محسوب می‌شد. رقابت همیشگی بین او و پله یکی از جذابیت‌های فوتبال بود و کل‌کل‌های اسطوره آرژانتینی با همتای برزیلی‌اش تمامی نداشت، حتی مرگ دن دیه‌گو نیز به این جنجال‌ها پایان نداده است.
گل‌های کمتر
با خواب ابدی مارادونا، طرفدارانش کماکان افتخارات او و اسطوره برزیلی را مقایسه می‌کنند و مدعی هستند که «دست خدا» بهترین بازیکن تاریخ فوتبال بوده است. رسانه‌ها نیز با نقد و بررسی زندگی این دو به کشمکش‌های آرژانتینی‌ها و برزیلی‌ها دامن می‌زنند. سایت گل در گزارشی عملکرد فنی مارادونا و پله را با هم مقایسه کرده است: «سال‌ها قبل از اینکه کریس رونالدو یا مسی پا به مستطیل سبز بگذارند، رقابت سختی بین مارادونا و پله وجود داشت. اسطوره برزیلی از دهه ۵۰ تا ۷۰ میلادی برای سلسائو درخشید و لقب «پادشاه» را گرفت. جادوی دن دیه‌گو، اما در دهه ۸۰ و ۹۰ میلادی همه را جادو می‌کرد، منتها این اختلاف زمانی هم باعث نشد در این سال‌ها این دو بازیکن مقایسه نشوند. البته آمار و ارقام همیشه گویای واقعیت نیست، ولی تنها راهی است که می‌توان با آن پله و مارادونا را مقایسه کرد. از نظر گل‌های باشگاهی کفه ترازو به سود پله است؛ مارادونا بیش از ۳۰۰ گل باشگاهی دارد و پله بیش از ۷۰۰ گل. علت این مسئله تفاوت پست این دو بازیکن سابق فوتبال است. پله مهاجم پیش‌تاخته بود، در حالی که دیه‌گو بیشتر به عنوان هافبک تهاجمی بازی می‌کرد. مارادونا در طول فوتبال حرفهای خود نشان داد علاقه زیادی به بازی در تیم‌های مختلف دارد. آرژانتینوس جونیورز، بوکا جونیورز، ناپولی و بارسلونا تیم‌های باشگاهی بودند که مارادونا پیراهن آن‌ها را به تن کرد. پله، ولی طرز تفکری متفاوت داشت و سال‌ها برای سانتوس برزیل بازی کرد.»
فقط یک جام
از نظر گل‌های ملی هم پله تقریباً دو برابر رقیب آرژانتینی گلزنی کرده است. ۷۷ گل پله در مقابل ۳۴ گل ملی مارادونا خود گویای همه چیز است. هر دو تجربه حضور در چهار جام جهانی را در کارنامه دارند، اما پله با انجام ۱۴ بازی، سه قهرمانی در جام‌های جهانی ۱۹۵۸، ۱۹۶۲ و ۱۹۷۰ را تجربه کرده است. مارادونا هم با ۲۱ بازی فقط جام ۱۹۸۶ را بالای سر برد. آمار نشان می‌دهد که پله در دوران بازیگری‌اش ۱۵ جام کسب کرده و مارادونا ۱۱ جام. در بحث افتخارات انفرادی هم باید گفت هر دو یک‌بار توپ طلای جام جهانی را به دست آورده‌اند و در سال ۲۰۰۰ مشترکاً جایزه بازیکن قرن فیفا را از آن خود کردند. ضمن اینکه پله و مارادونا هر کدام یک‌بار جایزه توپ طلا را دریافت کرده‌اند.»
دنیای سیاست
اصلی‌ترین تفاوت این دو رقیب سنتی را باید در تفکر و رفتار‌های اجتماعی آن‌ها جست‌وجو کرد. مارادونا در دو دهه اخیر به سیاست علاقه نشان داد و اظهارنظر‌های او در این حوزه بازتاب‌های گسترده‌ای در سطح جهان داشت. نیوزویک در خصوص اظهارات ضدامریکایی دیه‌گو نوشت: «او علاقه زیادی به هوگو چاوز و فیدل کاسترو داشت. در سال ۲۰۰۷ در حمایت از چاوز علیه ایالات متحده موضع‌گیری کرد. او در برنامه‌ای تلویزیونی که چاوز میزبان آن بود، نفرتش از ایالات متحده را صراحتاً اعلام کرد. مارادونا در سال ۲۰۰۵ هم جورج بوش، رئیس‌جمهور وقت امریکا را آشغال خواند. او سفری هم به روسیه داشت و از ولادیمیر پوتین به عنوان یکی از بهترین رهبران سیاسی جهان در کنار چاوز، کاسترو، دنیل اورتگا و مورالس یاد کرد. اسطوره فقید آرژانتین از دونالد ترامپ نیز متنفر بود و در اظهارنظری او را عامل جنگ بین کشور‌ها خواند. انتقاد‌های تند از ترامپ در حالی بود که او پوتین، رئیس‌جمهور روسیه را عامل برقراری صلح می‌دانست.»
اعتیاد و مافیا
اعتیاد نقطه سیاه کارنامه گلزن آرژانتینی بود. مارادونا وقتی در دام اعتیاد افتاد دیگر نتوانست بر نفس خود غلبه کند و تلاش‌هایش برای ترک اعتیاد نتیجه نداشت. استفاده بیش از حد از کوکائین مارادونا را بار‌ها دچار بیماری کرد. او حتی سابقه دستگیری به جرم حمل مواد مخدر و همکاری با مافیای ایتالیا را هم داشته است. این حواشی بار‌ها به صدر اخبار رسانه‌های دنیا تبدیل شد و مارادونا هیچ وقت موفق نشد خودش را از دام اعتیاد نجات دهد. این‌ها مواردی است که باعث می‌شود برخی‌ها دیه‌گو مارادونا را بهترین بازیکن جهان ندانند. هرچند که اعتیاد و همکاری با مافیا هم از محبوبیت او در بین هوادارانش کم نکرد.
