سرویس فرهنگ و هنر جوان آنلاین: نماهنگ «هشت بهشت» در انتقاد از فرهنگ غلط شهرنشینی با شعری از مرحوم ابوالفضل زرویی‌نصرآباد از سوی مرکز موسیقی انقلاب اسلامی (مأوا) منتشر شد.
«هشت بهشت» عنوان مجموعه نماهنگی است که تا امروز دو قسمت از آن تولید و پخش شده است. در این نماهنگ که با اشعار انتقادی مرحوم زرویی‌نصرآباد شاعر طنزپرداز کشورمان تهیه شده است، با بیانی شیرین به سبک زندگی شهرنشینی و دور شدن از فضای زندگی گذشته که سرشار از سادگی بود، پرداخته می‌شود. مهدیار عقبایی نویسنده و کارگردان نماهنگ‌های «شهت بهشت» پیشتر با تولید نماهنگ ارغوان که به موضوع مدافعان حرم پرداخته، شناخته شده است. نماهنگ ارغوان پس از پخش از شبکه‌های تلویزیونی با تحسین و تقدیر مقام معظم رهبری همراه شد. عقبایی، تا به حال چند نماهنگ دیگر با موضوعات ارزشی از جمله نماهنگ «اشتیاق» با موضوع نیمه شعبان و «قطار قم- مشهد» برای دهه کرامت را تولید کرده است.
نماهنگ‌های «هشت بهشت» که در کنار هم می‌تواند یک فیلم کوتاه موزیکال باشد، با هنرنمایی رضا فیاضی تولید شده است. فیاضی شعر بلند نصرآباد را در نقد آنچه امروزه در روابط مردم شهرنشین شاهد آن هستیم، بیان می‌کند. این نماهنگ‌ها به مناسبت شب یلدا از شبکه‌های صداوسیما پخش شده است و با اینکه از نظر معنایی یک مفهوم کلی را بیان می‌کند، در اجرا به موضوعات مختلفی پرداخته است. در قسمتِ نخست «هشت بهشت» گلایه از بی‌رونقی و کسادی بازارِ عشق است که مطرح می‌شود. کارگردانِ فیلم با سرود‌ه نصرآباد همنوا شده و برای از دست رفتن ارزشِ عشق و وفادارنبودن در امروز حسرت می‌خورد. فیاضی به عنوان صاحب و گرداننده عطاری و چای‌خوری هشت‌بهشت در این فیلم ایفای نقش می‌کند. عطاری هشت بهشت در مرکز یک مجتمع تجاری که به سبک مدرن ساخته شده، قرار گرفته است. انتظار می‌رفت فضا و چیدمانِ چای‌خوری به خودی خود تداعی‌کننده صفا و صمیمیت چای‌خوری‌های دهه‌های گذشته باشد که البته در حد کمال برآورده نشد، با این وجود عطاری هشت بهشت خالی از عناصر پیونددهنده به خاطره‌ها نبود؛ از کاشیکاری‌های روی دیوار و نوشته‌هایشان گرفته تا استکان‌ها و سماور مورد استفاده و دیگر چیزها. «اولین مهمانان آن روز چای‌خانه، دو دلداده راستین هستند که عشق از نگاه‌شان پیدای پیداست، پس صاحب کافه با محتوای قوطی محبت برایشان چای دم می‌کند. هم این زمان است که ببینده با این دو عاشق همسفر می‌شود به خاطره روز‌های آشنایی‌شان، در ضمن این یادآوری، عشق و عاشقی در روزگارِ گذشته مورد ستایش قرار می‌گیرد. به ناگاه از دل این خاطره‌ها پرت می‌شویم به دنیای عشق‌های بی‌اعتبار و زودگذر این دوران. گویا کارگردان قصد دارد گوشمان را بپیچاند و نشان‌مان دهد که چه میزان عشق را بی‌اعتبار کرده‌ایم.»
در قسمت دوم از نماهنگ «هشت بهشت»، «فیلم با نمای ساختمان‌های بلندِ در حالِ ساختِ نزدیک و شبیه به هم شروع می‌شود، برای اینکه نشان دهد هر کدام از ما با چه شتابی به سمت مدرن شدن و همرنگِ جماعت شدن در حرکتیم و چگونه نا‌آگاهانه سنت‌های دیرین را که برآمده از فرهنگ یک ملت است به فراموشی می‌سپاریم تا در گردونه امروزی شدن از دیگران عقب نمانیم. در این قسمت نیز مهمانان چای‌خانه با نوشیدن دمنوش‌های خاطره، عاطفه، مشتی‌گری، خیال و... به خاطره روزگاران گذشته سفر می‌کنند؛ به آن جهان از یاد رفته که زن‌ها، صبحِ زود همسران‌شان را تا کنار درِ خانه همراهی و سپس با لبخند و بقچه‌ای راهی‌شان می‌کردند؛ همان روزگارِ دوری که در آن زن‌ها برای پاک‌کردن سبزی دور هم جمع می‌شدند و مرد‌ها زیر آفتاب داغِ تابستان کاه‌گل‌ها را برای تعمیر خانه‌ها آماده می‌کردند؛ آن زمان که از مرد و زن گرفته تا بچه‌ها همگی‌شان سحرخیز و کامروا بودند؛ همان زمان که زورخانه‌ها برپا بود و باغچه‌ها از گل‌های حسن یوسف آکنده است.»
هشت بهشت، گلایه‌ای روان و شیرین از زندگی ماشینی دارد و به احتمال زیاد قسمت‌های آتی از این مجموعه نماهنگ در سال آینده تولید می‌شود. نماهنگ از جمله گونه‌های پرطرفدار تولیدات ویدئویی است که در ایران هنوز به قدرت و اهمیت آن در انتقال مفاهیم توجه نشده است، ورود مجموعه‌های انقلابی به عرصه تولید کلیپ و نماهنگ می‌تواند از این نظر امیدوارکننده باشد.
