به گزارش سعید عرفان منش خبرنگار جوان انلاین از اصفهان، استاد حوزه و دانشگاه و مبلغ تخصصی دفتر تبلیغات اسلامی اصفهان اظهار داشت: با توجه به این معنا، صرف قدمت فرهنگی یک کشور مهم نیست بلکه داشتن عمق فرهنگی مهم است. گاهی فرهنگی از چند هزار سال قبل موجود باشد ولی بر اساس تعقل سلیم و احساسات تصعید شده در حیات معقول تکاملی نیست، این فرهنگ شایسته و بایسته انسان نیست ولی گاهی فرهنگی مربوط به نیم قرن قبل باشد ولی آنچنان دارای ارزش است که به رشد تکاملی انسان در دو جهت ماده و معنا کمک می کند، این فرهنگ دارای عمق و اصالت انسانی است و ارزش سرمایه گذاری و تبلیغ و ترویج آن را دارد.
وی افزود: بنابراین، صرف انجام کار فرهنگی مهم نیست، عمق داشتن و تاثیر گذاری فرهنگی مهم است. کارهای فرهنگی زیادی در کشور انجام می شود ولی به چه میزان در رشد باورها و رفتارهای اجتماعی و خانوادگی صحیح تاثیر مثبت و سازنده گذاشته است. به همین دلیل مرحوم امام فرمودند: " اگر فرهنگ درست بشود، یک مملکت اصلاح می شود." به عنوان مثال اگر فرهنگی ملازم با اسراف و گناه باشد، این فرهنگ شایسته ترویج و حفظ نیست و باید از صحنه جامعه و زندگی مردم پاک شود تا اصلاح در جامعه وارد شود.
حجت الاسلام و المسلمین دهقانی اذعان کرد: اگر یک کار فرهنگی صورت پذیرد ولی با اتمام فعالیت، تغییر نگرش و بینش صورت نگرفته باشد، این کار محکوم به شکست است.
وی تصریح کرد:به هر جهت، کار اصلی فرهنگ سازان تنها ترسیم تقویم و تبریک ایام و اجرای مراسم نیست بلکه وظیفه اصلی آنان درک نیازها، رصد اشتباهات و کج رویها، رصد مداوم فعالیت دشمنان انسانیت و انقلاب اسلامی و حفظ فرهنگهای شایسته از طریق فعالیتهای نوین فرهنگی است. فعالیتهایی که درصد جذابیت ظاهری آن، میزان صحت و اصالت آن مبتنی بر تعقل سلیم و بالاخره تاثیر گذاری عمیق آن رو به افزایش باشد. به عنوان مثال در کشور ما مساله حجاب و پوشش بعد از انقلاب چگونه روندی داشته است؟ قانونمندی و احترام به قانون چگونه رشدی داشته است؟ انضباط شغلی و کاری چطور؟ تمسک یافتن به رفتارهای دینی چگونه رشدی داشته است؟
وی بااشاره به اینکه با توجه به اهمیت فرهنگ در جامعه، کار صحیح فرهنگی نیاز به یک نظام مشخص فرهنگی دارد،گفت: نظامی که بتواند بر اساس قوانین و قواعد اسلامی و قانونی و بوم شناسی مناطق گوناگون جغرافیایی، برنامه های مشخص و واحدی را به سازمانها و ارگانهای مربوطه محول نماید. رهبر انقلاب در سال ۱۳۸۱ شمسی، مساله مهندسی فرهنگی را با اعضای شورای انقلاب فرهنگی مطرح کردند و فرمودند: " اینجا(شورا) قرارگاه مقدم فرماندهی فرهنگی است." در حقیقت شورای انقلاب فرهنگی باید به سیاستهای کلان فرهنگی بپردازد تا فعالان فرهنگی در یک جهت واحد و مشخص حرکت نمایند. این فرمایش رهبری اشاره به نظام واحد فرهنگی در کشور دارد. اهمیت این موضوع به این دلیل است که در حال حاضر در کشور بیش از ۲۰ سازمان و ارگان فرهنگی وجود دارد بدون آنکه تحت یک نظام واحد فرهنگی باشند. سازمان صدا و سیما، سازمان تبلیغات اسلامی، سازمان فرهنگی و هنری شهرداری، سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی، سازمان حج و زیارت، سازمان اوقاف، وزارت فرهنگ و ارشاداسلامی، دفتر تبلیغات اسلامی، نهاد رهبری در دانشگاه، بسیج، نهاد ائمه جمعه و غیره که متاسفانه این تعدد سازمانی، سبب خسارتها و آسیبهایی در سطح و عمق فرهنگ مملکت می شود که به طور خلاصه پارهای از آنها را عرض می کنم:
۱. عدم تولیدات همسو و گاها متعارض. تولید و اجرای برنامه های متعارض فرهنگی به خوبی در کشور مشاهده می شود. چه بسیار از متخصصان تربیتی که با برخی از تولیدات برنامه های کودک یا سریالهای سازمان صدا و سیما مخالف هستند. یا تعارض های جدی مجوزهای سازمان فرهنگ و ارشاد با بعضی از سازمانها و ارگانهای فرهنگی دینی. این مساله با توجه به تلاشهای فرهنگ بیگانه ضرورتی بیش از پیش می باید تا از تعارضهای فرهنگی جلوگیری نماییم.
۲. فقدان مهندسی ارزش، که سبب بی اطلاعی از کیفیت کارنامه کاری می شود. با داشتن مهندسی ارزش فرهنگی متوجه خواهیم شد که چقدر از طریق کارهای فرهنگی در اصلاح پرخاشگری های اجتماعی، قانون گریزی، عدم انضباط اجتماعی، کاهش طلاق، کاهش آمار مطالعه، حرمت شکنی والدین، فقر فکری، ثروت اندوزی و سایر مشکلات رفتاری و اخلاقی موفق بوده ایم.
۳. کسری بودجه در نهادهای فرهنگی که باعث تمسک یافتن مراکز فرهنگی به اهداف غیر ذاتی جهت جبران کسری بودجه می شود. به همین تلاشهای اقتصادی گاها هدف اصلی مراکز فرهنگی را به گوشه فراموشی می سپارد. همچنین کسری بودجه فرهنگی، در روند کیفی محصولات و برنامه های فرهنگی به شدت اثرگذار خواهد بود.
۴. تفرق نیروی کارآمد انسانی و گسست اندیشه ها، هر متخصصی در گوشه ای کار خودش را انجام می دهد و چه بسا نظرات تخصصی او برای همیشه پنهان بماند. در حالی که گردهمآیی متخصصان مساوی با ضمانت بخشی کار قوی فرهنگی به شمار می رود.
۵. تحیر و سرگردانی مسئولین و مردم، با ایجاد تعارضهای فرهنگی و موازی کاریها، آحاد مردم دچار سردرگمی می شوند که کدام فعالیت اصیل است و صحیح و کدام غیر اصیل. به عنوان مثال، در بخشی از مراکز فرهنگی موسیقی را به حلال و حرام تقسیم می کنند ولی در مراکز فرهنگی دیگر از هر نوع موسیقی استفاده می کنند، این تعارض فرهنگی سبب تحیر و سرگردانی می شود و چه بسا در پاره ای مواقع باعث موضع گیریهای فردی و اجتماعی می شود و همین امر، سبب خنثی سازی کار فرهنگی اصیل خواهد شد.
استاد حوزه و دانشگاه و مبلغ تخصصی دفتر تبلیغات اسلامی اصفهان درپایان ابراز داشت: بنابراین، با ادغام برخی از سازمانها و قرار گرفتن در نظام واحد فرهنگی می توان شاهد جلوگیری از آسیبهای مطرح شده باشیم و با حضور کارشناسان و متخصصان زبده فرهنگی و رصد مشکلات و تلاشهای مداوم دشمن فرهنگی، و ایجاد کمیته های تخصصی به جمع آوری نظرات و ارزیابی و دسته بندی فعالیتهای فرهنگی بر اساس فاکتورهای اعتقادی و بوم شناسی پرداخت.
