سرویس جامعه جوان آنلاین: تصور کنید بعد از یک ماه کار کردن، حقوقی دریافت نکنید، ماه دوم و سوم نیز به همین شکل باشد و بعد از کار هیچ حقوقی نگیرید، به همین ترتیب ماه‌های دیگر هم بگذرد و خبری از حقوق نباشد! آن وقت است که دیگر دلتان نمی‌خواهد سرکار بروید، زیرا که مخارج زندگی، شما را بدهکار کرده و هیچ درآمدی از کار خود ندارید! زندگی استادان حق‌التدریس دانشگاه آزاد تهران به همین شکل است. آنها هیچ ماهی از سال حقوقشان را به موقع نمی‌گیرند و ناچارند برای تأمین هزینه‌های زندگی، از دیگران پول قرض کرده و وعده تسویه بدهی‌شان را به زمان دریافت حقوق خود موکول کنند، مسئله‌ای که آنها را بسیار می‌رنجاند و نمی‌دانند برای پیگیری آن به چه سازمان و نهادی شکایت کنند. افرادی که برای رسیدن به موفقیت، درس خواندند و تلاش کردند، حالا با سوءمدیریت برخی مسئولان هشت‌شان گروی نه‌شان است و گوشی نیست که فریادشان را بشنود، البته اسمشان هم استاد است!
یکی از این اساتید حق‌التدریس دانشگاه آزاد تهران که نمی‌خواهد نامش فاش شود، به خبرنگار «جوان» می‌گوید: «نیمسال اول تحصیلی دانشگاه که تدریس کنیم، حقوق آن را در روز‌ها و ساعات پایانی سال یعنی ۲۷ یا ۲۸ اسفندماه دریافت خواهیم کرد و این یعنی زمانی پول به دستمان می‌رسد که نمی‌توانیم آن را برای مخارج و هزینه‌هایی که سر به فلک کشیده‌است، استفاده کنیم، اما وضعیت حقوق نیمسال دوم از نیمسال اول هم بدتر است.» او درباره دیرکرد پرداخت حقوق نیمسال دوم اینگونه توضیح می‌دهد: «حقوق ترم دوم که از بهمن ماه آغاز می‌شود، آذرماه سال بعد، یعنی با ۱۰ ماه تأخیر پرداخت می‌شود! بدتر اینکه در پرداخت حقوق نیمسال دوم سال گذشته که آذرماه امسال واریز شد، عده‌ای از استادان از قلم افتادند و این موضوع به شدت ما را عصبانی کرده است.»
این استاد درباره اینکه آیا پیگیر پرداخت حقوق‌های نیمسال دوم بوده‌اند یا نه؟ پاسخ می‌دهد: «چند بار علت عدم واریز حقوق‌ها را پیگیری کردم، اما هنوز که هنوز است پولی به حسابمان واریز نشده‌است. در حالی که بهمن امسال رسیده و یکسال است در دانشگاه تدریس کرده‌ام، اما همچنان حقوقی بابت این یکسال کار نگرفته‌ام.»
او با ناراحتی ادامه می‌دهد: «شغلم را دوست دارم، اما خوش به حال آن‌هایی که هر ماه به موقع حقوقشان را می‌گیرند و برای زندگی‌شان برنامه‌ریزی دارند؛ نه من و همکارانم که هر روز باید موجودی حسابمان را چک کنیم تا شاید حقوقمان را واریز کرده باشند.»
این استاد دانشگاه آزاد تهران از حقوق کم خود گلایه می‌کند و می‌گوید: «مگر چقدر به ما حقوق می‌دهند که برای واریز آن اینقدر بازی در می‌آورند؟ مقدار حقوقی که ما می‌گیریم با وجود تورم و گرانی‌ها بیشتر مثل یک طنز می‌ماند. آن‌وقت برای این مبلغ باید یکسال صبر کنیم و برای پرداخت هزینه‌های زندگی دستمان را جلوی دیگران دراز کنیم و مقروض شویم!»
او تصریح می‌کند: «برخی حقوق‌های نجومی می‌گیرند و ما برای هر کلاس ۱۷ جلسه‌ای که در یک ترم تحصیلی برگزار می‌شود ۳۹۴ هزار و ۶۱۴ تومان می‌گیریم و این یعنی حقوق هر کلاس به ۴۰۰ هزار تومان هم نمی‌رسد! جالب اینجاست که دانشگاه از تمامی دانشجویان در ابتدای ترم، شهریه را به صورت کامل می‌گیرد و تا قبل از شروع امتحانات، هزینه تمامی کلاس‌ها را با آنها تسویه می‌کند. آن‌وقت واریز حقوق ما یکسال زمان می‌برد و کسی پاسخگو نیست که این پول‌ها چه می‌شود و به کجا می‌رود؟!»
یکی دیگر از گلایه اساتید دانشگاه آزاد تهران، عدم صدور فیش حقوقی است. این استاد جوان در این‌باره می‌گوید: «از آنجایی که فیش حقوقی به ما نمی‌دهند از کار آنها سر در نمی‌آوریم که چطور عملکرد ما را محاسبه می‌کنند! برای اساتید مشخص نیست که اگر در طول ترم برگه معرفی به استاد تصحیح کرده‌باشند، در حقوق آنها حساب شده یا نه، یا اگر حساب شده، میزان آن چقدر بوده‌است.»
او در پایان می‌گوید: «ترم گذشته بخشنامه‌ای صادر شد تا مدارکی را برای بیمه ارسال کنیم، اما هنوز مشخص نیست که این ارسال مدارک به کجا رسید؛ اساتید بیمه شدند یا نه! حقوقی بابت آن کم می‌شود، در سال چند ماه بیمه می‌شویم؟! و هزاران سؤال دیگر که کسی در این رابطه نیز پاسخ ما را نمی‌دهد.»
استاد حق التدریس اتصال سازمانی با گروه ندارد و هرزمان که گروه صلاح بداند می تواند فرصت تدریس را به عصو خود تخصیص دهد. اغلب اساتید حق التدریس دانشجویان دکتری هستند و عملا همکاری استخدامی با آنها به دلیل فقدان مدرک امکان پذیر نمی باشد. 
