سال‌هاست که برنامه ریزی منظم رقابت‌های لیگ برتر در کشورهای توسعه یافته به یک امر بدیهی تبدیل شده است و با شروع فصل، تیم ها تکلیف برگزاری مسابقات خود را چه در سطح لیگ برتر و چه مسابقات باشگاهی قاره‌ای می‌دانند و در این راستا برنامه ریزی می‌کنند.
طی سال‌های گذشته هرچند برنامه ریزی لیگ برتر فوتبال ایران از انسجام بیشتری برخوردار بود اما نیم فصل اول بیستمین دوره این لیگ باز هم دستخوش تغییرات بسیاری شد و به صورت اعلام برنامه چند هفته‌ای و در مقاطع زمانی مختلف مدنظر قرار گرفت.
هرچند در فوتبال ایران همواره برگزاری اردوها و مسابقات تیم ملی یکی از دلایل اصلی تغییر در برنامه ریزی صورت گرفته برای مسابقات لیگ برتر بود اما در سال جاری که به دلیل شیوع ویروس کرونا خبری از رقابت‌های ملی نبود، حضور تیم‌های ایرانی در لیگ قهرمانان آسیا و نیز صعود پرسپولیس تا فینال ایران رقابت‌ها عامل اصلی تغییر در برنامه ریزی سازمان لیگ اعلام شد و در عین حال این بی نظمی، اعلام مقطعی رقابت‌ها و شلختگی در جدول برگزاری مسابقات به عنوان یک مسئله مهم برای سازمان لیگ از سوی تیم های متعدد تبدیل شد و چالش‌های مختلفی را به وجود آورد.
اما سوال اصلی اینجاست که به چه دلیل زمان بندی لیگ‌های معتبر فوتبال در کشورهای مختلف و حتی بسیاری از کشورهای آسیایی با چنین مسائلی روبرو نمی‌شود و شاهد برگزاری منظم رقابت‌های لیگ برتر در این کشورها هستیم؟ مگر نه اینکه تیم‌های باشگاهی آن‌ها نیز در رقابت های لیگ قهرمانان شرکت می کنند و اردوهای تیم های ملی نیز برای آن ها برقرار است؟ چه اتفاقی می افتد که ما با گذشت بیست دوره از لیگ برتر فوتبال ایران و کسب تجربه‌های مختلف در این زمینه، همچنان با چالش برنامه ریزی روبرو هستیم؟
به هر صورت، نقطه ضعف لیگ برتر فوتبال ایران در نیم فصل اول بیستمین دوره آن باید از سوی سازمان لیگ، در نیم فصل دوم برطرف شود و شاهد یک برنامه ریزی مدون، منسجم و ۱۵ هفته در این رابطه باشیم و دیگر خبری از اعلام مقطعی و ناقص رقابت ها نباشد و شرایط را برای برنامه ریزی هرچه بهتر تیم های باشگاهی فراهم کنیم تا بتوانند عملکرد بهتری چه در بعد فنی و چه از نظر جسمانی از خود به جای بگذارند و با چالش زمانبندی در حوزه تمرین‌های استقامتی، فنی و ریکاوری همراه نباشند
