مهیا کردن امکانات لازم و فراهم آوردن نیاز‌های اساسی ورزشکاران و مرتفع کردن دغدغه‌های آن‌ها بدون شک اصلی‌ترین گام در مسیر رسیدن به موفقیت است. ورزشکارانی که سال‌هاست با کمترین امکانات، اما تلاش بسیار افتخارات زیادی را برای پرچم پرافتخار ایران به ارمغان آورده‌اند و اگرچه عده‌ای از آن‌ها در این مسیر سنگلاخی از نفس افتاده‌اند و برخلاف میل باطنی خود ناچار به بوسیدن و کنار گذاشتن ورزش قهرمانی شده‌اند، اما هنوز هم اکثریت ورزشکاران و قهرمانان با وجود سختی‌های بسیار و کمبود‌های فراوان همچنان در تلاش برای کسب موفقیت و عنوان‌های در خور توجه هستند و به تنهایی جور کم‌کاری‌ها و اهمال‌کاری‌های مسئولان را با افزودن بر تلاش‌ها و شدت تمرینات خود می‌کشند. با وجود این همچنان مسئولان بالارتبه ورزش کشور که مسئولیت فراهم کردن امکانات، نیاز‌ها و زیرساخت‌های لازم برای کسب موفقیت در هر میدانی را دارند، بحث‌هایی را مطرح می‌کنند که بسیار جالب و البته تعجب‌برانگیز است. برای نمونه وزیر ورزش زمانی که برای افتتاح خوابگاه تیراندازان با کمان می‌رود، در گفتگو با ملی‌پوشان کماندار می‌گوید که خدا را چه دیدید شاید با دعای خیر مردم و با انگیزه شما بتوانیم یک کار تاریخی در المپیک انجام دهیم. این موضوع دور از ذهن نیست اگر آن روز، روز ورزشکار باشد نتیجه دلخواه به دست می‌آید.
مردم سال‌هاست که دعای خیر خود را بدرقه راه ورزشکاران و قهرمانان ایران می‌کنند و بعید است که سلطانی‌فر در جریان این مسئله نباشد. همانطور که ورزشکاران ایران در هر رشته‌ای سالیان سال است که با تلاش‌های بسیار و طاقت فرسای خود بر قله‌های موفقیت ایستاده‌اند، اما اگر قرار باشد مدال‌آوری در المپیک یا هر میدان دیگری تنها منوط به دعای خیر مردم باشد و تلاش ورزشکاران پس سهم وزارت ورزش و دیگر مسئولان ورزش در مهیا کردن مسیر موفقیت و قهرمانی چه می‌شود!
سلطانی‌فر البته به این نکته که تلاش وزارت هم بر این است که امکانات مناسبی را فراهم کند اشاره می‌کند، اما از وزیر ورزش به عنوان متولی ورزش انتظار می‌رود که تمام شرایط، زیرساخت‌ها و امکانات لازم را برای کسب موفقیت ورزشکاران مهیا کند، نه آنکه شانس مدال‌آوری ورزشکاران را تنها منوط به دعای خیر مردم و تلاش ورزشکاران بداند که در این صورت سؤال مهمی مطرح می‌شود که سهم وزارت ورزش در این میان برای فراهم کردن شرایط چیست؟
حرفهای وزیر ورزش شاید خیلی عجیب یا حتی دردناک نبود اگر این روز‌ها در لابه‌لای اخبار ورزشی خبر‌های تلخی در خصوص تلاش‌های بی‌نتیجه ورزشکاران برای یافتن کسب و کاری مناسب برای امرار معاش به چشم نمی‌خورد. یا شاهد بوسیدن و کنار گذاشتن ورزش قهرمانی از سوی برخی ورزشکاران به دلیل مسائل و مشکلات مالی نبودیم و به چشم نمی‌دیدیم که مدال‌آوران ورزش ایران با درآمد‌هایی اندک حاضر به تمیز کردن خیابان‌های شهر خود شده‌اند برای گذاشتن نان حلال سر سفره‌شان.
دعای مردم سال‌هاست که بدرقه راه ورزشکاران است و تلاش‌های مثال‌زدنی ورزشکاران سال‌هاست که اصلی‌ترین دلیل برای کسب موفقیت‌ها و مدال‌های مختلف در ورزش ایران، اما ورزش ایران و تک‌تک ورزشکارانش به چیزی بیش از دعای خیر مردم و تلاش‌های شخصی خود نیاز دارند. لازمه سرپا ماندن ورزش قهرمانی و گام برداشتن ورزشکاران در مسیر موفقیت برای کسب عنوان‌های در خور توجه مهیا شدن شرایط توسط وزیر ورزش است. ورزش ایران به چیزی بیش از تلاش ساده وزارت ورزش نیاز دارد. ورزشکاران به حمایت صددرصدی وزارت ورزش نیاز دارند، به مرتفع شدن دغدغه‌های‌شان از سوی وزیر ورزش و مهیا شدن امکانات و شرایط لازم تا بتوانند همانند گذشته با دست پر از المپیک و دیگر رقابت‌های بین‌المللی بازگردند. البته به شرط آنکه وزارت ورزش و دیگر مسئولان ورزش کشور وظایفی را که در قبال ورزشکاران دارند به دست فراموشی نسپارند.
