سرویس ورزشی جوان آنلاین: روز شماری که هفته ها بود جامعه فوتبال و مردم را با استرسی وصف نشدنی به چالش کشیده بود سرانجام به پایان رسید. آنهم با ابهاماتی از آینده ای نامعلوم که نمی توان ترسیم روشنی از آن داشت. تعجبی هم ندارد چرا که مار گزیده از ریسمان سیاه و سفید هم می ترسد!
پر واضح بود که تغییری صورت نخواهد گرفت. این را نه فقط لیست کاندیداهای امتحان پس داده نشان می داد که بسیاری از کارشناسان و اهل فن نیز قبل از برگزاری انتخابات بدان اذعان داشتند. با این وجود حق دیگری هم برای انتخاب نبود. اگر چه در این لیست چهار نفره علاوه بر گزینه های امتحان پس داده ای که پیشتر هیچ گلی به سر فوتبال نزده نام یک کاندیدای جدید هم به چشم می خورد اما روند لابی ها و چیدمانهایی که از خیلی قبل تر از انتخابات انجام شده بود به خوبی نشان می داد که یکی از گزینه ها کوچکترین شانسی ندارد و رقابت به طور مشخص بین سه کاندیدایی است که پیشتر سابقه مدیریت در گوشه و کنار فوتبال را داشتند . چرا که در واقع همانگونه که فریدون اصفهانیان، رئیس کمیته داوران نیز بدان تاکید داشت، این افراد مجمع بودند که رای می دادند و مقبولیت در بین مردم و مسائلی از این قبیل کوچکترین تاثیری در نتیجه انتخاب رئیس فدراسیون نداشت که اگر داشت بدون شک بسیاری امروز هیچ جایی در فدراسیون فوتبال نداشتند.
نکته مهم اما رای آوردن یا نیاوردن یک یا چند گزینه خاص نیست. با این وجود اما بهترین تعریف از آنچه که در جریان انتخابات فدراسیون فوتبال رخ داد همان یک جمله علی کریمی بود که گفت تنها 9 نفر خواهان ایجاد تغییرات در فدراسیون بودند. استناد به این نقل قول البته حمایت از گزینه خاصی نیست . خصوصا که پرونده این انتخابات بسته شده است و حالا باید منتظر ماند و دید رئیس جدید چه برنامه ای برای فوتبال ایران دارد . با این وجود چگونگی رای های داده شده به کاندیداهای ریاست فدراسیون فوتبال به خوبی نشان می داد که اکثریت قریب به اتفاق اعضای مجمع کوچکترین اعتراضی به روند کنونی فوتبال ایران ندارند که اگر داشتند، باید این مسئله در نتیجه رای های داده شده دیده می شد . اتفاقی که رخ نداد.
در واقع فوتبال به وضعیت موجود رای داد. همان وضعیت نابسامانی که سالهاست مورد انتقاد است اما حال که فرصتی برای تغییر به وجود آمده بود کوچکترین استفاده ای از آن نشد. نگاهی که نشان از واقعیتی تلخ داشت .اینکه با وجود مشخص بودن اوضاع بغرنج فدراسیون که بی هیچ تردیدی نتیجه بی کفایتی های مدیریتی طی سالهای اخیر است، مجمع فدراسیون بدش نمی آمد که اوضاع به همین منوال و با همین سکان پیش برود. روندی که نشان می داد نگاه کارشناسانی چون واعظ آشتیانی که تاکید داشتند نمی توان انتظاری برای ایجاد تغییر داشت و امیدوار بود ک اوضاع اندکی هم که شده به سمت بهبودی پیش برود، به هیچ عنوان بدبینانه نبوده است .
حال آنکه شعارها همواره لزوم ایجاد تغییر بود و مبارزه با فساد در فوتبال و کوتاه کردن دست افراد نالایق و بی کفایت و تک تک این موارد از جمله ملزومات گام برداشتن در مسیر موفقیت، پیشرفت خوانده می شد و بی راه هم نبود اشاره و تاکید بر تک تک این موارد که جزئی از الزامات بازگشت فوتبال به مسیر درست است. اما هیچ یک از این الزامات و موارد حائز اهمیت که بسیاری یقه پاره می کردند برای بیان آن و تاکید داشتند به اجرائی شدن آنها، در تصمیم گیری اعضای مجمع نقشی نداشت که نتیجه به توافق رسیدن بر سر ادامه مسیر کنونی بود.
صد البته که باید به افراد جدید زمان داد برای اثبات خود اما دست کم همین یک مورد که رئیس جدید تاکید داشت به ادامه همکاری با بهاروند که خود یکی از ارکان اشتباهات فاحش فدراسیون قبلی بود و بی دلیل هم نبود که رد صلاحیت شد برای کاندید شدن خود می تواند نمونه آشکاری باشد برای اثبات این مهم که فوتبال حتی با تغییرات عمده و روی کار آمدن افراد به اصلاح جدید که البته پیشتر نیز سابقه حضور در بدنه فوتبال را داشتند، رو به رو نخواهد شد و مسیری که در آینده طی خواهد کرد خیلی متفاوت از مسیری نخواهد بود که در گذشته توسط امسال تاج و کفاشیان طی شد. مسیری که فوتبال را به ورطه نابودی کشاند بی آنکه هیچ اتفاق خاصی رخ دهد و کسی به عنوان مدعی العموم آنها را پای میز محاکمه کشانده و بازخواست کند برای به تاراج بردن و نابودی ذره ذره فوتبال این مرز و بوم که به دست گروه جدیدی افتاده که باید دید چه خوابی برای آن دیده اند.خوابی که باید دید می تواند کمکی کند برای به دست فراموشی سپردن کابوسهای دوران تاج و کفاشیان یا ادامه آن کابوس های دهشتناکی خواهد شد که فوتبال ایران را به کام نابودی کشانده !
چاره اما دست روی دست گذاشتن و به تماشای آینده نشستن است. چرا که انتخاب نه بر عهده مردم که بر عهده مجمعی بود که حرف و عملش یکی نبود و حالا باید دید بعد از هفته های پر تنشی که با حاشیه ها و حرف و حدیث های بسیار از پیمودن راههای غیر اصولی برای به دست گرفتن قدرت بود باید دید خون تازه ای به جریان های فوتبال ایران تزریق می شود یا این بیمار به کما رفته که به زور دستگاههای متصل به آن و با زندگی نباتی زنده است به کام مرگ فرستاده می شود
