سرویس فرهنگ و هنر جوان آنلاین: مجتبی فرآورده، نویسنده و تهیهکننده سینمای کشورمان با اشاره به اینکه سینمای ما برای تحول به تغییر در ساختار خود نیاز دارد، به تسنیم میگوید: سینمای ایران نمیتواند با قوانین ۴۰ سال پیش اداره شود، اما هنوز بسیاری از قوانین تولید و اکران آن مبتنی بر قوانین سنتی و قدیمی است. امروز در کنار سینما ما نمایش خانگی و تلویزیون را داریم که این سه در رقابت با یکدیگرند و همین ضرورت بازبینی در قوانین را ایجاد میکند. اولین نکته از تغییرات ساختاری سینمای کشور ما این باید باشد که بداند برای چه مختصات جغرافیایی و چه مخاطبی فیلم میسازد. جغرافیای بومی کشور ما باید در سینما لحاظ شود که در حال حاضر بسیار کمرنگ است. کشور ما کشوری با فرهنگ و زبان خاص خود است و باید بر اساس آن فیلم ساخت و این عنصر مهم را فراموش نکرد.
تهیهکننده فیلم ملک سلیمان در ادامه میافزاید: فیلمهای ما در وهله اول باید مخاطب خودش را در کشور داشته باشند بعد قدمهای دیگر را بردارند. بیشتر فیلمهای کشور ما به اقلیتی پرداختهاند که معضل عمومی جامعه را در بر ندارد و نگاهشان تکبعدی است. این مسئله باید در سینمای آتی ما تغییر یابد و مخاطب خودش را در کشور وسیعتر کند و تنها به بخشی از جامعه که با مسائلی دیگر است، توجه نکند.
وی در ادمه با اشاره به اهمیت بالای مسئله بودجه سینمایی کشور خاطرنشان میکند: تغییر در ساختار سینمایی کشور لاجرم توجه به بودجه را هم میطلبد، اما بررسی بودجه بدون توجه به ساختار جدید نمیتواند صورت بگیرد. متأسفانه ساختار سینمایی و فرهنگی کشور بیمار شده است و کمتر توجهی به آن میشود، بنابراین باید قبل از هر چیزی ساختار سینمایی کشور ما تغییر و تحول پیدا کند و بتوان برای آن بودجه اختصاص داد و برنامه ریزی فرهنگی کرد. ما باید ببینیم کدام یک از بخشهای مدیریت سینمایی کشور ضعیف و کدام قوی است. متأسفانه در سینمای کشور ما بخشهای قوی را به جای آنکه قوی نگه داریم، ضعیف میکنیم و فکری برای بخشهای ضعیف سینما نمیکنیم. اشکال دیگر کار ما این است که نمیدانیم چیزی را که میسازیم برای چه کسی و چه بخشی تولید میکنیم! ساختار سینمای ما مختصات ندارد و باری به هر جهت شده است و به تعداد تمام نفرات در کشور هم تعریف اساسی دارد!