سرویس سبک زندگی جوان آنلاین: بیحوصلگیها، افسردگیها، خبرهای ناامیدکننده و استرسزا، گرانیها، توقعها در مهمانیها، بزرگنمایی و ترویج تجملات در شبکههای اجتماعی، رسانهها و فیلمها، خانههای لوکس و آنچنانی برخی سلبریتیها و هر روز یکرنگ و یک مارک لباس پوشیدن برخی از مردم و ظاهرشدن تجملی آنان در فضای مجازی به خصوص در این اوضاع کنونی اقتصادی دیگر رمقی برای برپایی دورهمیها نگذاشته است. امروزه با توجه به اینکه در یک خانه زن و مرد هر دویشان سرکار میروند تا بتوانند یک زندگی را سر پا نگه دارند، به ویژه با ظهور و شیوع ویروس کرونا دیگر دورهمیها هم مثل سابق نیست و رنگوبوی قبل را ندارد.
با در نظرداشتن و رعایت تمامی پروتکلهای بهداشتی هم که شده، باز هم امروز دیگر حرفی از دور هم جمع شدن نیست و در بیشتر زندگیها تمرکز افراد بر مسئله چشم و همچشمی است. متأسفانه توقعات هم بالا رفته و کمتر کسی میتواند پاسخگوی بسیاری از نیازهای کاذب خانوادهها باشد. امروزه اگر بتوانیم با رعایت پروتکلهای بهداشتی هم که شده دور هم جمع شویم، یا در حال پزدادن به یکدیگر هستیم یا در حال مشاجره و بحثهای سیاسی! ماشاءالله هر کسی هم که برای خودش کارشناسی شده است! همه سرها در گوشی و به لطف رصد مداوم مجازی، هر کسی یک پا تحلیلگر ارشد مسائل سیاسی، اقتصادی و اجتماعی است! در جمعهای خانوادگی امروز خبری از مطرح شدن مشکلات دوستان و آشنایان و تلاش برای حل آنها یا بگو و بخند و شاد بودن نیست. اگر هم کنار یکدیگر جمع شویم، آقایان در گوشهای از خانه دارند ماشین و خانههایشان را به رخ هم میکشند، خانمها هم که طبق معمول یا گوشی بازی میکنند یا پز طلاهایشان را میدهند و جواهراتشان را در چشم آن یکی میکنند، یا در حال غیبت از تکتک همسایهها و دیگر اعضای فامیل هستند یا از مدل و طرح ناخن و لوازم آرایشیشان حرف میزنند! حالا برسیم سر سفره! از هرچه بگذریم سخن دوست خوشتر است! اگر غذا درست و حسابی و به قول معروف چرب و چیلی (در حد مرغ، قرمه سبزی پر از گوشت همراه با نوشابه، سالاد فصل و...) نباشد، تمام بشقابها میشود پر از ته مانده! قیافهها همه کج و کوله! اخمها تو هم و ابروها لنگه به لنگه! این هم شد دورهمی؟! نباشه سنگینتره! یاد روزهای سادگی به خیر! همه جمع میشدند خانه بزرگترها و هر چیز اندکی هم که مهیا شده بود، با لب پر از خنده میخوردیم. وسط خوردن همان غذای ساده جوک تعریف میکردیم، کلی میخندیدم و اشتهایمان هم بازتر میشد. سبزی تازه و آب خنک پارچ چشمک میزد وسط سفره! بزرگترهایمان یادمان داده بودند یک دانه برنج هم نباید در بشقابمان بماند تا خدایی ناکرده اسراف نکرده باشیم و نعمت خدا هدر نرود. بعد از خوردن کامل غذا با یک «خدایا شکر! و مامان جان! دستت درد نکنه، عالی بود...» سفره را ترک میکردیم. یکی کمک میکرد ظرفها را بشوید، یکی سفره را پاک و تمیز میکرد و یکی هم ته مانده غذاها را کنار پنجره برای پرندهها قرار میداد و...، اما امروز چطور؟ یا دنبال زندگی تنهایی و زندگی با فستفود هستیم! یا اگر دورهمیم واقعاً دور از هم هستیم!
این نوشته را با روایتی از پیامبر گرامی اسلام درباره اهمیت صلهرحم در دینمان به پایان میبریم. شخصی نزد رسول خدا (ص) آمد و عرض کرد: «یارسول الله! بستگانم با من قطع رابطه کرده و مرا مورد حمله و شماتت قرار دادهاند، آیا من هم با آنها قطع رابطه کنم؟»
پیامبر (ص) فرمود: «با این وضع خداوند نظر و رحمتش را از همه شما بر میدارد.» آن مرد گفت: «پس چه کنم؟»
حضرت فرمود: «ایجاد رابطه کن با کسی که با تواضع رابطه کرده است و بخشش به کسی که تو را محروم ساخته است و عفو کن کسی را که به تو ظلم کرده است. در این صورت از سوی خداوند پشتیبانی در برابر آنها خواهی داشت.»