مجبور می‌شدم پابرهنه می‌دویدم

سرویس ورزشی جوان آنلاین: سریع‌ترین مرد ایران در حالی در نخستین دوره جام بین‌المللی امام رضا (ع) بعد از دونده عراقی از خط پایان عبور کرد که قبل از فینال دو ۱۰۰ متر متوجه گم شدن کفش‌هایش شد: اتفاق نادری بود. قبل از مسابقه هرچه تلاش کردم کفش‌هایم پیدا نشد. از بلندگوی ورزشگاه هم اعلام کردند کسی که اشتباهی کفش‌ها را برداشته پس بدهد، اما اتفاقی رخ نداد و مجبور شدم با کفش‌های ۸۰۰ متر بدوم که بزرگ‌تر بودند و در خط شروع و پایان تعادلم را به‌هم زدند. استرسی که قبل از مسابقه به من وارد شد و داستان کفش‌ها اتفاقی عجیب بود، اما حتی اگر کفشی هم پیدا نمی‌شد به خاطر کسانی که آمده بودند و من را تشویق می‌کردند شاید پابرهنه می‌دویدم. صددرصد عملکرد ما روی کفش‌هایمان است، مخصوصاً دو سرعت که صدم ثانیه اهمیت دارد. با همه این شرایط ۴۷/ ۱۰ ثانیه زمان بدی نبود. به هر حال اتفاقی بود که افتاد. متأسفانه کفش‌ها در مرحله بازرسی از کیفم بیرون افتاده بودند. قبل از مسابقه دیدم که نیستند و به محل بازرسی برگشتم. دوستان بازرسی، کفش‌ها را در محلی که دستگاه ایکس‌ری قرار دارد، گذاشته بودند تا صاحب اصلی بیاید و تحویل بگیرد، اما قبل از من کسی رفته بود و گفته بود کفش‌ها برای او است.