سرویس سبک زندگی جوان آنلاین: حضرت آیتالله خامنهای در سخنرانیها و مناسبتهای مختلف به آسیبشناسی مشکلات فراروی جوانان برای ازدواج پرداختهاند. ایشان معتقدند موانع «فرهنگی»، بخش قابل توجهی از این مشکل اجتماعی را به خود اختصاص داده است و جوانان، خانوادهها و مسئولان مربوط باید در جهت رفع این موانع تلاش کنند. ایشان میفرمایند: «من به همه مردم در سراسر کشور توصیه میکنم که ازدواجها را آسان کنند. بعضیها ازدواج را مشکل میکنند؛ مهریههای گران و جهیزیههای سنگین ازدواج را مشکل میکند... خانواده پسرها توقع جهیزیههای سنگین میکنند. خانواده دخترها برای چشم همچشمی دیگران جهیزیهها و تشریفات و مجالس عقد و عروسی را رنگینتر میکنند. چرا؟ اثر این را میدانید چیست؟ اثر این کارها این است که دخترها و پسرها بدون ازدواج در خانهها میمانند، کسی جرئت نمیکند به ازدواج نزدیک شود.»
در بیاناتی که در ادامه میخوانید مهمترین موارد از سنتهای غلط مورد تصریح رهبر انقلاب اسلامی قرار گرفته است.
۱- مهریههای سنگین
من از مردم سراسر کشور خواهش میکنم آنقدر مهریهها را زیاد نکنند. این سنت جاهلی است. این کاری است که خدا و رسول (ص) در این زمان بهخصوص، از آن راضی نیستند. نمیگوییم حرام است. نمیگوییم ازدواج باطل است، اما خلاف سنت پیامبر (ص) و اولاد ایشان و ائمه هدی (ع) و بزرگان اسلام است. خلاف روش اینهاست و بهخصوص در زمان ما که کشور احتیاج دارد به اینکه همه کارهای صحیح، آسان شود، هیچ مصلحت نیست که بعضی ازدواجها را اینطور مشکل کنند. (خطبه عقد ۱۳۷۳/۹/۲)
۲- جهیزیههای سنگین
انواع و اقسام ریخت و پاشها، زیادهرویها، کارهای غلط، جهیزیههای سنگین. همهجور چیزی را حتماً باید بخرند، بیاورند و در جهیزیه بگذارند که اقلاً یک چیز بیشتر از آن دختر خالهاش یا نمیدانم خواهرش یا آن همسایهشان یا آن همکلاسیشان داشته باشد. اینها از آن غلطهای بسیار موذی و آزاردهنده برای خود انسان و مردم است. خیلی از دخترها نمیتوانند به خانه بخت بروند، خیلی از پسرها نمیتوانند ازدواج کنند؛ به خاطر همین چیزها؛ به خاطر همین گرفتاریها. اگر ازدواج آسان بود، اگر مردم آنقدر سختگیری نکرده بودند، بعضیها اگر مهریهشان سنگین نبود، اگر این جهیزیههای جاهلانه نبود و پدر و مادرها به خیال خودشان برای اینکه مبادا دل دخترشان بشکند، خودشان را به آب و آتش نمیزدند، این گرفتاریها برای خیلی از خانوادهها پیش نمیآمد. (خطبه عقد ۱۳۷۲/۱۰/۲۶)
۳- تجملات زیاد
تجملات برای یک جامعه، مضر و بد است. آن کسانی که با تجملات مخالفت میکنند، معنایش این نیست که از لذتها و خوشیهایش بیاطلاعند، نه! آن را کاری مضر برای جامعه میدانند. مثل یک دارو یا خوراکی مضر. با تجملات زیادی، جامعه زیان میکند. البته در حد معقول و متداول ایرادی ندارد، اما وقتی که همینطور مرتب پای رقابت و مسابقه به میان آمد، اصلاً از حد خودش تجاوز میکند و به جاهای دیگر میرود. (خطبه عقد ۱۳۷۰/۴/۲۰)
۴- اسراف و ریخت و پاش
بعضی از مردم با این کاری که میشود با آن ثواب برد، گناه میبرند با اسرافهایی که میکنند با خلافهایی که انجام میدهند، با آمیختن این عمل حسن و حسنه به کارهای حرامی که انجام میدهند. حرام همهاش هم این نیست که محرم و نامحرم و این چیزها باشد. آنها هم البته حرام است، اما ریخت و پاش زیادی هم حرام است. اسراف حرام است. سوزاندن دل مردمی که ندارند در مواردی واقعاً حرام است. زیادهروی کردن، حرام و حلال کردن برای اینکه بتواند جهیزیه دخترش را فراهم کند، اینها حرام است. (خطبه عقد ۱۳۷۶/۱۱/۹)
۵- خرید از مکانهای معروف به گرانی
این دختر خانمها که میخواهند جهیزیه درست کنند، برای خرید اسباب سر عقد و جهیزیه، در این دکانهای گرانقیمت بعضی از جاهای تهران، آن محلات گرانقیمت که معروف است- نمیخواهم البته اسم بیاورم- من میشناسم کجاهاست که دکانهایش معروف است به جنس گران، اصلاً طرف آنها پا نگذارند. بروند آن جاهایی که معروف به گرانی نیست. اینطور نباشد که داماد بیچاره را دنبالشان راه بیندازند برای خرید عروس و خرید عقد. متأسفانه از این کارها میکنند. (خطبه عقد ۱۳۷۲/۳/۱۹)
۶- هتلها و سالنهای پرخرج
عروسی شیرین، آن عروسیای نیست که در آن خیلی خرج و اسراف زیاد میشود. عروسی شیرین، عروسی صمیمانه است؛ صمیمانه که بود، عروسی شیرین میشود. ولو مختصر باشد. یک اتاق دو اتاق در خانه، قوم و خویش، دوست و آشنا و رفیق دور هم بنشینند، این میشود عروسی. این مهمانیهای مفصل و سالنهای آنچنانی یا در هتلها، خرجهای زیاد، جنسهای گران برای مهمانی، اینها هیچ مناسب نیست. نمیگویم ازدواج را باطل میکند، نه! ازدواج درست است، اما اینها محیط جامعه و محیط زندگی را تلخ میکند. (خطبه عقد ۱۳۷۷/۹/۱۲)
۷- لباس عروس گرانقیمت
بعضیها لباس عروس گرانقیمت میخرند. نه! چه لزومی دارد. حالا لباس عروس میخواهند، بعضیها لباس عروس را میروند کرایه میکنند. چه مانعی دارد؟ ننگ دارد؟ نه! چه ننگی؟ چه مانعی دارد؟ بعضیها این را ننگ میدانند. ننگ این است که انسان یک پول گزافی بدهد، یک چیزی بخرد که یک بار آن را مصرف کند، بعد بیندازد دور. یک بار مصرف! آن هم با این وضعی که بعضی مردم دارند. (خطبه عقد ۱۳۷۴/۱۰/۴)
۸- به رخ کشیدن ثروتها
اگر چنانچه در ازدواج بحث مادیات عمده شد، این معامله عاطفی و روحی و انسانی تبدیل خواهد شد به معامله مادی. این معاملههای گران، این جهیزیههای سنگین، این چشم و همچشمیها و این به رخ کشیدن ثروتها و پولها- که برخی از افراد غافل و بیخبر میکنند- ازدواج را در واقع خراب میکنند. لذاست که در شرع مقدس مستحب است مهریه کم گرفته شود که «مَهرُ السّنّة» مورد نظر است. (خطبه عقد ۱۳۷۷/۱۲/۱۳)