هر سال با شروع فصل جدید لیگ قهرمانان آسیا همه یاد حسرت طولانی‌مدت فوتبال ایران برای رسیدن به قهرمانی می‌افتیم؛ حسرتی تکراری که هیچ اقدام حرفهای و اصولی برای پایان دادن به آن انجام نمی‌شود.
در این سال‌ها که جام باشگاه‌های قاره کهن به لیگ قهرمانان تغییر یافته، عملاً هیچ تغییری در شیوه مدیریت، تیمداری و باشگاهداری صورت نگرفته است و با همان شیوه سنتی و البته ناکارآمد گذشته امیدواریم تیم‌هایمان به فینال رقابت‌ها برسند و در تقابل با قدرت‌های آسیا موفق به کسب جام شوند. امسال چهار نماینده در لیگ قهرمانان داریم و با اینکه به خاطر کرونا بازی‌ها به شیوه متمرکز برگزار می‌شوند و هیچ کدام از تیم‌های کشورمان از امتیاز میزبانی برخوردار نیستند، ولی باز هم خبری از برنامه و تدارکات ویژه برای موفقیت در این آوردگاه آسیایی نیست! یعنی همچنان منتظریم تا تیم‌ها براساس توانایی‌ها و تعصب و جدیت بازیکنانشان حریفان را یک به یک از پیش‌رو بردارند. در صورتی که مدعیان شرقی و غربی قاره حتی برای صعود به مراحل پایانی رقابت‌ها نیز برنامه‌ریزی می‌کنند، چه برسد به کسب عنوان قهرمانی. در فصل جدید رقابت‌ها اول از همه باید منتظر بنشینیم و ببینیم تیم‌هایمان از گروه خود سر سلامت بیرون می‌آورند یا نه. بعد از آن اگر نماینده‌ای در مراحل حذفی داشتیم، فکر چاره خواهیم کرد. نمایندگان ایران در این دوره کار سخت‌تری در پیش دارند؛ بازی در امارات، عربستان و هند قطعاً برای تیم‌های ما آسان نخواهد بود. از یک طرف امتیاز میزبانی را از دستمان درآورده‌اند و از طرف دیگر بازی در زمین حریف به ضررمان است. در مورد اینکه چه مسائلی در تصمیم AFC تأثیرگذار بوده و کدام کشور‌ها از حق‌خوری صورت گرفته در مورد ایران سود می‌برند، صحبت‌های زیادی مطرح شده، اما سؤال اینجاست که ما برای پشت‌سر گذاشتن شرایط تحمیلی جدید چه کرده‌ایم؟ با وجود اینکه می‌دانیم بازی‌های سختی در پیش داریم، عملاً هیچ یک از چهار نماینده‌مان تاکتیک خاصی برای آسیا ندارند. آن‌ها حتی در کنترل بازیکنانشان برای رعایت قرنطینه هم عاجز بودند و بعد از انجام بازی‌های‌شان در لیگ برتر به محل برگزاری مسابقات گروهشان اعزام شده‌اند، به این امید که با همان شیوه همیشگی خود بازی کنند و جواز صعود به دور حذفی را به دست بیاورند. غافل از اینکه با تاکتیک‌های سنتی و غیرحرفه‌ای که دیگر در لیگ‌های داخلی نیز جواب نمی‌دهند، نباید انتظار درخشش در آسیا را داشت. هنوز هم تا حرف از قهرمانی در آسیا می‌شود، بعضی‌ها بحث تعصب و غیرت را وسط می‌کشند، در‌حالی‌که در فوتبال حرفهای فاکتور‌های مهم‌تری نیز برای موفقیت باید در نظر گرفته شود. تیمی مثل پرسپولیس با تکیه بر همین مسئله دو بار به فینال آسیا رسیده، ولی نتیجه حاصل شده در هر دو فینال نشان داد جام قهرمانی به تیمی که حرفه‌ای‌تر است، می‌رسد.
