سرویس فرهنگ و هنر جوان آنلاین: سیدجمال ساداتیان، تهیهکننده باسابقه سینما درباره اهمیت موضوع پژوهش و لزوم توجه سینمای ایران به آن گفت: حوزه فیلمسازی از نگاه من دو بخش دارد؛ یک بخش محتوا و بخش دیگر تکنولوژی است که محتوا را به تصویر تبدیل میکند. در هر دو حوزه ما نیاز به خلاقیت و ابتکار داریم، زیرا اگر قرار باشد در هر عرصهای موضوعی به مدت طولانی استمرار داشته باشد، به حالت سکون میرسد. وی ادامه داد: از خلاقیت به عنوان یک ویژگی مثبت زمانی نام برده میشود که در آن نوآوری وجود داشته باشد، بنابراین اگر بخواهیم نگاهی به موضوع مهم پژوهش داشته باشیم، باید بگویم پژوهش مرزهای دانایی را افزایش میدهد. ما امروز به سطحی از دانش رسیدهایم و آن را به کار میگیریم، اما وقتی به پژوهش میرسیم گستره نگاهمان به تکنولوژی و خیلی مسائل دیگر تغییر پیدا میکند. در واقع شاخصهای پیشرفت را ما بیشتر میتوانیم در پژوهش دنبال کنیم. وی ادامه داد: همانطور که اشاره کردم به دلیل اینکه سینما از دو بخش تشکیل میشود، هم محتوا نیاز به تحقیق، پژوهش و نوآوری دارد و هم تکنولوژی که میخواهد متون را به تصویر تبدیل کند. به نظر من پژوهش کوششی برای یافتن بهترین راهحلهای ممکن در راستای حل معضلات موجود است. قطع به یقین ما اگر بخواهیم در جذب مخاطب و رقابت جهانی موفق باشیم و استراتژیای را که در ذهنمان متصوریم محقق کنیم، قطعاً باید از حالت سکون خارج شویم. این تهیهکننده درباره تأثیر مثبتی که پژوهش در نتیجه آثار سینمایی میگذارد، بیان کرد: پژوهش نقاط ضعف و قوت ما را برایمان روشن میکند و افق و مرز جدیدتری را برایمان نمایان میسازد. تحقیق و مطالعه به دلیل اینکه امکان دسترسی به منابع مختلف را به ما میدهد، سطح دانایی را بالا میبرد. اگر این نگاه را در ذهنمان داشته باشیم چه در رقابت بازار داخلی، چه خارجی و منطقهای و بینالمللی ابتکار عمل را سرلوحه کارمان قرار میدهیم. این ابتکار عمل نیز قطعاً با پژوهش محقق میشود، ما هیچ وقت نمیتوانیم با آثار تکراری چه به لحاظ مضمون و قصه و چه استفاده از تکنولوژیهای بصری به نقطه مطلوب برسیم. ساداتیان ادامه داد: هر سال فیلمهایی مورد توجه مخاطبان قرار میگیرند که آن نوآوری و خلاقیتی که به آن اشاره کردم را در درونشان داشته باشند یا برای مثال فیلمی که یک پدیده اجتماعی که جامعه به آن مبتلاست را دستمایه قرار داده، زمانی برای مخاطب جذابیت پیدا میکند که با نگاهی تازه و بدیع به آن موضوع پرداخته باشد.