سرویس فرهنگ و هنر جوان آنلاین: بازیگر پیشکسوت سینما و تلویزیون از بی‌تفاوتی هنرمندان نسبت به وجود پول‌های مشکوک درسینما به شدت انتقاد کرد.
داریوش ارجمند به عنوان یکی از چهره‌های شاخص در حوزه سینما و تلویزیون در این رابطه معتقد است هنرمند مرده‌شور نیست و کسب درآمد شرافتمندانه باید اولویت اولش باشد.
این بازیگر در واکنش به اظهارات برخی هنرمندان که می‌گویند به ما ربطی ندارد این پول‌ها از کجا آمده‌اند، می‌گوید: «این موضوع که همه را بیچاره کرده، یعنی که فکر نکنیم این پولی که می‌آید از کجا آمده است. من با خیلی‌ها صحبت کردم؛ کسانی که با این تهیه‌کننده‌ای که در زندان است یا آزاد شده، کار می‌کردند، می‌گفتند به ما چه مربوط است از کجا درآورده! ما مرده‌شوریم! بنده چنین اعتقادی ندارم و مرده‌شور نیستم! یک بار هم در تلویزیون گفتم نه بر اشتری سوارم، نه چو خر به زیر بارم/ نه خداوند رعیت، نه غلام شهریارم/ غم موجود و پریشانی معدوم ندارم/ نفسی می‌زنم آسوده و عمری به سر آرم. معنای آن یعنی آزادگی و این طوری زندگی کردم.»
تعهد اخلاقی هنرمندان به جامعه و مخاطبان آثارشان و نیز اعمال مدیریت روشمند و مسئولانه در حوزه تولید آثار شبکه نمایش خانگی می‌توانند به عنوان دوبازوی قدرتمند برای مقابله و حتی جلوگیری از تولید آثاری که با پول‌های مشکوک و آلوده به خشونت، ولنگاری اخلاقی، قبح‌زدایی از اخلاقیات را ترویج می‌کنند.
ورود پول‌های مشکوک به چرخه بخش نمایش یکی از بلا‌هایی است که باعث شکل‌گیری و گرفتاری بخش فرهنگ و هنر به سه بیماری مهلک و مخرب شد. اولین مشکلی که ورود این سرمایه‌های آلوده به وجود آورد، ایجاد نوعی الیگارشی و در پی آن آنارشی بحث دستمزد‌های بازیگران است.
دومین مشکلی که به تبع سرریز پول‌های مشکوک و آلوده در بدنه سینما و تولیدات فرهنگی- هنری کشورمان به وجود آمد، نمایش برهنه و عریان خشونت، قتل، جنایت، مصرف مشروبات الکلی، روابط آزاد و بی‌ضابطه و ده‌ها مسئله ضداخلاقی دیگر در لابه‌لای آثار تولیدی شبکه نمایش خانگی است. مشکل سوم که به نوعی مولود خطرناک و نتیجه خودبه‌خودی دو مقدمه قبلی است، تئوریزه شدن و ادراک‌سازی این اقدامات در لایه‌های مختلف جامعه به خصوص در بین مخاطبان طیف نوجوان و جوان کشور است.
در واقع برآیند این تولیدات به تند شدن شیب عادی‌انگاری و قبح‌زدایی از این اقدامات ضدارزشی و ضدفرهنگی کمک می‌کند؛ محصولی که قطعاً در قامت یک نقیض و آنتی‌تز نسبت به مأموریت و هدف نهایی و ماهوی فرهنگ و هنر قابل احصاست.
نبود یک مدیریت قوی و روشمند در حوزه دولت در کنار مسئولیت‌پذیری اجتماعی و اخلاقی هنرمندان دو بال پرواز و تقویت‌کننده‌ای است که خطر و ضرر آن متوجه آحاد مختلف جامعه است. اگر چه مسئولیت اصلی نظارت و هدایت بر عهده دستگاه‌های دولتی و نظارتی است، اما هنرمندان هم از نظر اخلاقی، تعهداتی به جامعه، مخاطب و طرفداران خودشان دارند.
یکی دیگر از معضلاتی که به خاطر ورود پول‌های مشکوک به بدنه فرهنگ و هنر سرریز می‌کند، مخاطراتی است که نمایش خشونت، قتل، جنایت، مصرف مشروبات الکلی و... در پلتفرم‌های مختلف ایجاد می‌کنند.
دکتر فرشاد مهدی‌پور، عضو هیئت علمی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی در رابطه با معضلاتی که به دلیل نگاه منفعت‌طلبانه برخی افراد در حوزه فرهنگ و هنر ایجاد شده است، می‌گوید: «اساتید علوم ارتباطات سه کارکرد اصلی برای رسانه متصور هستند؛ اطلاع رسانی، آموزش و سرگرمی، بنابراین سیاستگذاران این سرویس‌ها باید ملاحظات بسیاری را مدنظر قرار دهند. بیش از ۱۵۰ تلویزیون فارسی‌زبان افکار ایرانیان را مورد هجمه قرار می‌دهند و در چنین نبردی عاقلانه نیست که تمام ظرفیت رسانه‌ای کشور صرف آثار تجاری شود! کشور‌های اروپایی نیز برای پخش محتوای فعلی سرویس‌های نمایش درخواستی محدودیت جدی دارند.»
خشونت، قتل، جنایت، مصرف مشروبات الکلی، حقوق کودک و نوجوان و... در این سرویس‌ها به نمایش درمی‌آید، در حالی که حتی کشور‌های لائیک چنین کاری نمی‌کنند! چطور برخی در ایران به این ولنگاری افتخار می‌کنند؟
خشونت، قتل، جنایت، مصرف مشروبات الکلی، حقوق کودک و نوجوان و... فحشا طوری که واسه بعضی مرد و زن فاحشه شدن کلاس داره 
