بيان حرفهاي تازه با كارگرداني حرفهاي و بازي‌هاي خوب به طور حتم عامل موفقيت يك فيلم يا سريال است ولي اينكه انتظار داشته باشيم، هرچه مي‌سازيم مخاطب را راضي كند، انتظاري عبث است.
قدرت‌الله صلح‌ميرزايي كارگردان پيشكسوت با بيان اين مطلب به «جوان» گفت: در توليد فيلم بايد گستره مخاطب را در نظر داشت و در توليد سريال، گستره‌اي ديگر مدنظر است ولي آنچه بايد مورد توجه قرار گيرد اين است كه نمي‌شود مخاطب را جدي نگرفت.
كارگردان «حكايت‌هاي كمال» ادامه داد: داستان‌پردازي شيرين چه در تلويزيون و چه در سينما بايد در اولويت باشد و اين، در تناقض با تنوع ژانر نيست. شيريني در روايت يعني طوري قصه تعريف كنيم كه مخاطب مدام پيگير ادامه داستان باشد و اين روايت اگر لذت‌بخش نباشد، قافيه را باخته‌ايم. اين كارگردان با اشاره به مختصات سريال‌هايي رمضاني نظير «ياور» و «احضار» گفت: اين دو سريال هر كدام مخاطبان خاص خودشان را در ژانر ملودرام و ماورايي داشته‌اند و وقتي آمار تلويزيون مي‌گويد سريالي مخاطب 40درصدي دارد، لابد مورد اقبال بوده است!
صلح‌ميرزايي با اشاره به تنوع علايق مخاطبان توضيح داد: نكته مهم ديگر تنوع سلايق مخاطبان تلويزيون است كه به‌اندازه جمعيت ايران تنوع ديدگاه وجود دارد و هر كدام سوژه و ژانر خاصي را دوست دارند و به دست آوردن رضايت نسبي كار دشوار و در عين حال ارزشمندي است. كارگردان «دختري به نام آهو» تأكيد كرد: سريالي كه قصه‌اش با زندگي مردم عادي فاصله زيادي ندارد مي‌تواند براي مردم حائز اهميت باشد ولي سريالي كه حرفهاي 20سال و 30سال قبل را مي‌زند و اسير كليشه‌هاست، بعيد است بتواند با مخاطب ارتباط بگيرد. اين كارگردان يادآور شد: عموم فيلمسازان و سريال‌سازان اگر به همين نيازهاي مردم توجه كنند و آنچه مردم عادي از آنها مي‌خواهند را در سريال‌ها به كار گيرند، بسياري از مشكلات حل مي‌شود، البته اين در نوع قصه‌گويي است و نياز ديگر مردم فرهنگ‌سازي است. اينكه بخواهيم ژست بگيريم كه براي مخاطب خاص كار مي‌كنيم، درست نيست چون هر فيلم و سريال اول بايد مخاطب فراگير داشته باشد و سپس در كنار آن داراي ويژگي‌هايي باشد كه مخاطب جدي‌تر را هم راضي كند.
كارگردان سريال «رخصت» تأكيد كرد: هرچه فاصله خود با مخاطب را كم كنيم، بيشتر و بهتر مي‌توانيم او را راضي كنيم و هرچه بيشتر با مخاطب همراهي كنيم بهتر مي‌توانيم محصول توليد كنيم. اين بايد براي هر نويسنده و كارگرداني، اصل اساسي باشد كه بدون نزديك شدن با دغدغه‌هاي ذهني بيننده نمي‌توان محصول هنري به‌روز و مخاطب‌پسند، توليد نمود و فرهنگ را ارتقا داد.
